“Πόθεν… αίσχος, ξιπασιά και σουργελοποίηση της πολιτικής” / γράφει ο Γεράσιμος Χολέβας
Οι κύριοι αυτοί γνωρίζουν καλά ότι ακόμα και η ίδια η διαδικασία ελέγχου στα «Πόθεν Έσχες» είναι προβληματική και διαβλητή, γιατί στη νομοθεσία παραμένουν διατάξεις που εμποδίζουν την… διάσημη «διαφάνεια» που διαρκώς επικαλούνται
Γεράσιμος Χολέβας
Στην πολιτική, την κανονική πολιτική και όχι στη σουργελοποίηση της πολιτικής, η κουβέντα και τα επιχειρήματα αφορούν τις συνθήκες ζωής, τους μισθούς, την εξωτερική πολιτική, τις αποφάσεις που αποκαλύπτουν ποιος κερδίζει και ποιος χάνει και άλλα πολλά. Εδώ δεν μιλάνε, καν, για αυτά, ούτε καν σε επίπεδο επικοινωνίας, ούτε καν για να ρίξουν στάχτη στα μάτια και να δείξουν ότι ενδιαφέρονται για την πραγματική ζωή.
Η προεκλογική σουργελοποίηση έχει ένα και μοναδικό «μενού»: Τα «Πόθεν Έσχες» του Μητσοτάκη και του Κασσελάκη, δηλαδή τα σπίτια και τα περιουσιακά τους στοιχεία συνολικά, τις επενδύσεις τους και τα μετρητά τους.
Σε ποιο κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον εξελίσσεται ο «τσακωμός» με τα εκατομμύρια που «χορεύουν»; Σε μια χώρα που εκατοντάδες και εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες έχουν μισθούς που τελειώνουν στις 15 του μήνα, σε μια χώρα της ανεργίας, σε μια χώρα της ασφυκτικής ακρίβειας που αποτελεί εξίσωση να πας στο σούπερ μάρκετ και να πάρεις τα απαραίτητα.
Πόσο ξιπασμένοι μπορεί να είναι αυτοί οι κύριοι, οι αξιότιμος πρωθυπουργός και ο σεβαστός πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι συνεργάτες τους και τα κάθε είδους «παπαγαλάκια»; Ναι, ξιπασμένοι, διότι είναι πρόκληση να «μαλώνουν» για τις μεγάλες τους περιουσίες, όταν στην Ελλάδα έξι στους δέκα «μόλις τα βγάζουν πέρα» και τα 2/3 δαπανούν το 90% του εισοδήματος για αγορά βασικών αγαθών !
Απαραίτητη σημείωση: Οι κύριοι αυτοί γνωρίζουν καλά ότι ακόμα και η ίδια η διαδικασία ελέγχου στα «Πόθεν Έσχες» είναι προβληματική και διαβλητή, γιατί στη νομοθεσία παραμένουν διατάξεις που εμποδίζουν την… διάσημη «διαφάνεια» που διαρκώς επικαλούνται (διαβάστε αναλυτικά εδώ τι ισχύει).
Γράψαμε, λίγες μέρες πριν ότι ίσως μια… «λύση» στη γελοιότητα της πολιτικής διαμάχης τους είναι να γίνουμε όλοι… «αυτοδημιούργητοι εφοπλιστές», με ένα δάνειο με «προσωπική εγγύηση» για το πρώτο μας πλοίο (όπως ο κύριος Κασσελάκης), διότι έτσι θα έχουμε δίπλα μας τον πρωθυπουργό (τον κύριο Μητσοτάκη) ο οποίος έχει αδυναμία στους εφοπλιστές (αυτοδημιούργητους και μη). Τους το έταξε, άλλωστε, πως θα είναι δίπλα τους «σε κάθε μάχη».
Η αλήθεια είναι, βέβαια, πως το παραμύθι του… αυτοδημιούργητου «αμερικάνικου ονείρου» (έχω ένα μήλο, το πουλάω και παίρνω δύο πορτοκάλια, πουλάω τα δύο πορτοκάλια και αγοράζω ένα καρπούζι και… κάποια στιγμή έχω το πρώτο μου πλοίο) δεν πείθει κανέναν.
(Πάντα είχαν την απορία για τη διαδρομή ανάμεσα στο… καρπούζι και το πρώτο πλοίο).
Ας τους αφήσουμε, λοιπόν, να μετράνε τις περιουσίες τους και τον πολυτελή τους βίο και ας ασχοληθούμε με την πραγματική ζωή (μας), τα προβλήματα στην οποία δεν λύνονται από τους «γόνους» και τους «αυτοδημιούργητους εφοπλιστές». Γιατί απλά δεν τους αφορούν.
—
