«Εδώ θα υπογράψετε την πράξη της άνευ όρων παράδοσης της Γερμανίας» διέταξε τον Βίλχελμ Κάιτελ ο στρατάρχης της Σοβιετικής Ένωσης Γκεόργκι Ζούκοφ. Ήταν 9 Μάη του 1945 στις 00:43 και το τέρας του φασισμού ήταν νεκρό
Για την ιστορία, ο Βίλχελμ Κάιτελ, εγκληματίας πολέμου και πρώην στρατάρχης του Γ’ Ράιχ, εκτελέστηκε με απαγχονισμό στις 16 Οκτωβρίου 1946. Ένα πρόβλημα με το σκοινί της αγχόνης τού “πρόσφερε” τον θάνατο που του άξιζε. Παράτεινε την επιθανάτια αγωνία του για 24 λεπτά.
Το 2020 το ομοσπονδιακό τηλεοπτικό κανάλι «Ρωσία 24» έτρεχε καθημερινά, δεξιά στην οθόνη, κατά την 24ωρη ροή του προγράμματός του, ονόματα. Κάθε μέρα από τις 23 Φλεβάρη του 2020. Κάθε λεπτό 100 ονόματα. Για 76 συνεχόμενες μέρες, μέχρι τις 9 Μάη 2020. Είναι οι νεκροί μαχητές του Κόκκινου Στρατού. Αξίζει να επαναλάβω τον αριθμό: 12.677.857! Ένας ασύλληπτος αριθμός! Μια ατελείωτη λίστα ονομάτων νεκρών. Σ’ αυτή τη λίστα υποκλίνεται η ανθρωπότητα. Μέχρι την πλήρη ανάταση ή τον αφανισμό της.
Δυστυχώς, δεν είναι η μόνη. Υπάρχει και η άλλη, η πιο τρομακτική – αν μπορεί κανείς να μετρήσει τον τρόμο, η λίστα των αμάχων Σοβιετικών που ξεπερνά τα 15.000.000 νεκρούς. Των ανθρώπων που με κάθε τρόπο αντιστάθηκαν στη φυλετική εξαφάνιση που τους επέβαλε ο φασισμός.
Κι άλλη ατέλειωτη: Των πάνω από 15.000.000 Κινέζων – πιθανόν πολύ πάνω, θυμάτων του γιαπωνέζικου φασισμού. Αυτοί καλά-καλά δεν αναφέρονται στις λίστες των νεκρών του Β΄ ΠΠ. Και τα εκατομμύρια των Κορεατών. Των κατοίκων της Ινδοκίνας και της Ινδονησίας. Οι πάνω από 300.000 Κορεάτισσες – «γυναίκες ψυχαγωγίας» που βίαζαν κατ’ εξακολούθηση οι Ιάπωνες υπάνθρωποι. Τα 6.000.000 των Εβραίων. Οι ατέλειωτες λίστες του τρόμου και του αφανισμού που έσπειρε στην ανθρωπότητα ο φασισμός.
Οι λαοί αντιστάθηκαν με αφάνταστο ηρωισμό στην απόπειρα των γερμανοναζιστών για προς ανατολάς Lebensraum /ζωτικός χώρος.
Θα ακολουθήσουν στιγμές απαράμιλλου ηρωισμού από τον Σοβιετικό Λαό. Φρούριο Μπρεστ-Λιτόφσκ, Σμολένσκ, Μόσχα, Λένινγκραντ, Στάλινγκραντ. Κι έπειτα Βαρσοβία, Βουκουρέστι, Σόφια, Βουδαπέστη, Πράγα, Βιέννη, Βερολίνο. Ηρωισμοί και θυσίες που σπάνια βλέπουμε.
Από τα περίχωρα της Μόσχας μέχρι και το Ράιχσταγκ ένα απέραντο νεκροταφείο. Εκατοντάδες τα στρατόπεδα αφανισμού των λαών, κάθε πόλη, χωριό κι ένας τόπος θυσίας αμάχων. Παιδιών, γυναικών, ανδρών και γερόντων. Εικόνες ντροπής, ξεπεσμού και έκπτωσης της ανθρωπότητας από τις ναζιστικές ορδές.
Το μνημείο Treptower όπου είναι θαμμένοι επτά χιλιάδες μαχητές του Κόκκινου Στρατού.
Σήμερα η “Ευρώπη”, βεβηλώνοντας τους τάφους των εκατομμυρίων νεκρών, γιορτάζει την “Ημέρα της Ευρώπης” σε ανάμνηση και της 9ης Μάη του 1950 όπου οι Ενώσεις Άνθρακα και Χάλυβα – οι ίδιοι βιομήχανοι που χρηματοδότησαν και προώθησαν τους φασίστες του Χίτλερ, έστηναν τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Της ένωσης των μονοπωλίων τους όπου προσφέρουν πείνα και θάνατο στους λαούς. Και για να στηρίξουν την πολιτική εξόντωσης των λαών ανασύρουν από τις εφεδρείες τους το τέρας του φασισμού.
Στοχεύουν στη μνήμη. Μολύνουν, διαστρεβλώνουν και παραχαράσσουν την ιστορία. Με την αναίσχυντη προπαγάνδα τους πασχίζουν να αποϊδεολογικοποιήσουν τον αγώνα και τη μεγαλειώδη νίκη των λαών ενάντια στον φασισμό. Να αναστήσουν το φασιστικό τέρας – ουραγό στην αντιλαϊκή πολιτική τους.
Αυτοί που στάθηκαν οι αρωγοί του γερμανοφασιστικού τέρατος στην αποδεδειγμένη προσπάθειά τους να το στρέψουν με κάθε τρόπο εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης. Όταν επέτρεπαν εγκληματικά τον επανεξοπλισμό της Γερμανίας και με την συγκατάβασή τους, οι φασιστικές ορδές καταλάμβαναν με τη σειρά Ρηνανία, Αυστρία, Τσεχοσλοβακία, Πολωνία. Κι όλα αυτά με στόχο τη Σοβιετική Ένωση.
Αλλά η ιστορία παίζει παιχνίδια και πρώτα την πλήρωσε ο λαός της Γαλλίας. Όταν εισέβαλε η Γερμανία στη Γαλλία, το 50% του εξοπλισμού της Βέρμαχτ ήταν Τσεχοσλοβάκικος. Την οποία Τσεχοσλοβακία παρέδωσαν αναίσχυντα με τη Συμφωνία του Μονάχου. Και τον Πρωθυπουργό της Τσεχοσλοβακίας τον είχαν κλεισμένο σε διπλανό δωμάτιο. Αμέσως μετά τη Συμφωνία του Μονάχου, ο Νταλαντιέ (Πρωθυπουργός Γαλλίας) ψιθύριζε στον υπουργό του των εξωτερικών: «Αν γνώριζαν (οι Γάλλοι) τι συμφωνήσαμε θα μας εκτελούσαν».
Κι ο Τσάμπερλεν (Βρετανός Πρωθυπουργός): «Παρά την τραχύτητα και τη νευρικότητα που είδα στο πρόσωπο του Χίτλερ, έχω την εντύπωση πως είναι άνθρωπος που όταν δίνει τον λόγο του μπορείς να τον εμπιστευτείς». Η Γαλλία που μέχρι την εισβολή των Γερμανών στην Πολωνία παρέτασσε 100 μεραρχίες στα γαλλογερμανικά σύνορα έναντι μόνο 25 των Γερμανών και της ήταν πολύ εύκολο να φτάσει στο Βερολίνο. Αντί αυτού, πολύ γρήγορα κατάρρευσε και συνθηκολόγησε κι οι Γερμανοί άλωσαν ένα τεράστιο και σύγχρονο οπλοστάσιο από χιλιάδες μαχητικά αεροσκάφη και τεθωρακισμένα.
Παραχαράσσουν το μεγαλείο της αντιφασιστικής νίκης και συσκοτίζουν τον βρώμικο ρόλο τους.
Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης τα απελευθέρωσαν… Αμερικανοί. Όπως ξεδιάντροπα, αλλά δειλά ακόμη εδώ και πολλά χρόνια ξεκίνησαν να ψελλίζουν. Θυμηθείτε το “La Vita e Bella” του Ρομπέρτο Μπενίνι. «Τι να έκανα;» απολογήθηκε ο ίδιος «έπρεπε να χρηματοδοτηθώ».
Τις χώρες της Ευρώπης δεν τις απελευθέρωσε ο Κόκκινος Στρατός αλλά η… Βρετανία και οι ΗΠΑ. Βάλτε στη ζυγαριά: 420.000 νεκρούς οι Αμερικανοί και άλλους τόσους οι Βρετανοί από τους οποίους πάνω από τους μισούς ήταν Ινδοί, Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί και Καναδοί.
Κι απ’ την άλλη, 28 εκατομμύρια Σοβιετικοί. Το 70% των δυνάμεων της Βέρμαχτ δραστηριοποιήθηκε και αφανίστηκε στο ανατολικό μέτωπο. Χιλιάδες πόλεις και χωριά εξαφανίστηκαν από τον χάρτη, άλλες χιλιάδες βιομηχανίες, συνεταιρισμοί, επιχειρήσεις. Το 50% του συνολικού κόστους του Β΄ΠΠ το πλήρωσε η ΕΣΣΔ. Οι πόλεις αναστηλώθηκαν όταν κατανικήθηκε η φασιστική λαίλαπα.
Η Δρέσδη του εγκληματικού βομβαρδισμού των Αγγλογάλλων ξαναστήθηκε, την Κρακοβία τη έσωσαν την τελευταία στιγμή οι δυνάμεις του στρατάρχη Κόνιεφ, οι λαοί στην μεταπολεμική πείνα και εξαθλίωση στηρίχτηκαν στη βοήθεια του Κόκκινου Στρατού και της Σοβιετικής Ένωσης.
Κι όμως οι άθλιοι τολμούν να συγκρίνουν τη χιτλερική Γερμανία με τη Σοβιετική Ένωση. Να απαγορεύουν τα σύμβολα της Νίκης και της ανάτασης των λαών και να σπέρνουν την Ευρώπη πάλι με σβάστικες.
Η Σοβιετική Ένωση με τις αμέτρητες θυσίες του λαού της και του Κόκκινου Στρατού, οι λαοί με την οργανωμένη πάλη τους και την ηρωική αντίσταση που ανέπτυξαν στις κατεχόμενες από τον φασιστικό άξονα χώρες τους, οι κομμουνιστές και οι προοδευτικοί άνθρωποι όλου του κόσμου είναι οι νικητές στον αγώνα ενάντια στο τέρας του φασισμού. Η ιστορία του Β΄ΠΠ γράφτηκε ανεξίτηλα με τις ζωές δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Υπόγραψαν την αλήθεια της με το αίμα τους. Αυτό δεν αλλάζει. Οι ίδιοι λαοί είναι αυτοί που με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές δεν θα επιτρέψουν την αναβίωσή του.
Τον Μάη του 1945 στο Βερολίνο, στο Ράιχσταγκ κυμάτιζε η κόκκινη σημαία με το αστέρι και το σφυροδρέπανο. Περνώντας την πύλη του Βρανδεμβούργου, στην αρχή της Unter den Linden σε υποδεχόταν ένα τεράστιο πορτραίτο του Στάλιν. Απότιση τιμής στο Κόμμα που έδειξε το μέλλον στην ανθρωπότητα και στον ηγέτη που αυτό ανάδειξε. Για τον οποίον ο ίδιος ο Τσώρτσιλ σημείωνε:
«Ήταν η πιο επιφανής, επιβεβλημένη, αξιοσέβαστη προσωπικότητα στη ρευστή και σκληρή εποχή της περιόδου εκείνης, στην οποία κύλησε η ζωή του…
Ο Στάλιν ήταν άνθρωπος ασυνήθιστης ενέργειας, πολυμορφωμένος και ακατάβλητης ισχυρής θέλησης. Δριμύς, σκληρός και αμείλικτος συζητητής, σε σημείο που, παρά τη μαθητεία μου στο Βρετανικό Κοινοβούλιο, μου ήταν αδύνατο να τον αντιμετωπίσω…
Ο Στάλιν προξενούσε μεγαλειώδικη εντύπωση. Η επιρροή του στους ανθρώπους ήταν ακαταμάχητη. Όταν έμπαινε στην αίθουσα συνεδριάσεων της Διάσκεψης της Γιάλτας όλοι εμείς σηκωνόμασταν όρθιοι σάμπως να μας πρόσταζε κανείς και είναι αξιοπερίεργο και ανεξήγητο γιατί στεκόμασταν σε στάση προσοχής…
Ήταν ο άνθρωπος ο οποίος εκμηδένισε τον εχθρό του με τη βοήθεια του ίδιου του εχθρού του. Μάλιστα ανάγκασε κι εμάς, που μας ονόμαζε ιμπεριαλιστές να πολεμήσουμε ενάντια στους ιμπεριαλιστές.
Παρέλαβε μια Ρωσία με ξύλινο αλέτρι και την άφησε εξοπλισμένη με ατομικά όπλα. Ότι και να λέμε γι’ αυτόν τέτοιους άνδρες η ιστορία και οι λαοί δεν πρέπει να τους λησμονούν».
Σήμερα το Βερολίνο είναι διάσπαρτο από μεγαλειώδη, εκτατικά μνημεία των χιλιάδων νεκρών του Κόκκινου Στρατού. Θεματοφύλακες της αδιάψευστης ιστορικής μνήμης.
–
