“Το Κόσοβο, η Ντόρα, οι Αμερικανοί με τη βάση τους κι ένας ορατός κίνδυνος για την Ελλάδα…” / γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας
Δημήτρης Μηλάκας
Η έκθεση/εισήγηση της Ντόρας Μπακογιάννη για την ένταξη του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης διαπιστώνει:
«Tο Κοσσυφοπέδιο μπορεί να θεωρηθεί ως μία λειτουργική κοινοβουλευτική δημοκρατία με ισχυρά εχέγγυα για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, όπως και τη συνταγματική κατοχύρωση των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών».
Η έκθεση εγκρίθηκε/υπερψηφίστηκε στις 16 Απριλίου με 131 ψήφους υπέρ, 29 κατά και 11 αποχές γεγονός που δεν αποδεικνύει την ορθότητα/εγκυρότητα της έκθεσης της κας Μπακογιάννη, καθώς όλοι – σε όλη την υφήλιο- γνωρίζουν ότι το Κόσοβο είναι καθαρό προτεκτοράτο των Αμερικανών. Και, συναφώς, ένα προτεκτοράτο δεν μπορεί να είναι δημοκρατία.
Οι θετικές ψήφοι λοιπόν που έλαβε η εισήγηση της Ντόρας Μπακογιάννη, για την «είσοδο» του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης αποτυπώνουν περισσότερο την αμερικανική «πειθώ»/επιρροή στα ευρωπαϊκά κράτη καθώς και την υπομονή και μεθοδικότητα της αμερικανικής διπλωματίας που έχει καταφέρει να μετατρέψει μια στρατιωτικής βάση, σε κράτος.
Αυτό, το τελευταίο, μοιάζει υπερβολή, ωστόσο δεν είναι: στα σύνορα Κοσόβου και Βόρειας Μακεδονίας, σε κοινό έδαφος των δύο αμερικανικών προτεκτοράτων υπάρχει και λειτουργεί η μεγαλύτερη αμερικανική στρατιωτική βάση, μεγέθους… κωμόπολης.
Η διαδικασία ενσωμάτωσης του Κοσόβου στη Διεθνή Κοινότητα ξεκίνησε αμέσως μετά τους αμερικανοΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς κατά της Σερβίας και των «ακρωτηριασμό» αυτής της χώρας. Μέχρι τώρα η χώρα/στρατιωτική βάση έχει αναγνωριστεί, διμερώς, ως αυθύπαρκτη κρατική οντότητα από όλες της χώρες της ΕΕ εκτός από 5: Ισπανία, Ρουμανία, Ελλάδα, Κύπρος, Σλοβενία. Κοινός παρανομαστής των όσων «αντιστέκονται» ακόμη στην υλοποίηση των αμερικανικών επιθυμιών είναι ο φόβος «μειονοτικών» τετελεσμένων τα οποία ενδεχομένως (Βάσκοι στην Ισπανία, «Τούρκοι» στην Ελλάδα κλπ) κάποια στιγμή θα βρεθούν μπροστά τους.
Βέβαια υπάρχουν και ηγεσίες/ηγέτες που δεν χαμπαριάζουν από συνέπειες και ιστορικούς του μέλλοντος καθώς αυτό που τους κινεί είναι το τρέχον πολιτικό ή άλλο συμφέρον.
Κάπως έτσι κατά την τρέχουσα πενταετή ηγεμονία του Κυριάκου Μητσοτάκη, έχουν εξελιχθεί οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις στο «κορυφαίο» επίπεδο που υπήρξαν ποτέ, όπως αποτυπώνεται και εγγράφως με την ισχύουσα ελληνοαμερικανική συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας η οποία προβλέπει την δημιουργία βάσεων (πέραν των υπαρχόντων) με μια υπουργική απόφαση σε οποιοδήποτε σημείο του ελληνικού εδάφους «αν το απαιτήσουν οι ανάγκες».
Πρόθυμη λοιπόν, η κυβέρνηση, να εξυπηρετήσει τα αμερικανικά συμφέροντα στο ελληνικό έδαφος, στη γειτονιά και… όπου γης.
Υ.Γ: Ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μπορεί εκ της σημερινής του θέσης (απλός βουλευτής του κόμματος Κασσελάκη) να ασκεί «αντιπολίτευση» κομψή στην κυρία Μπακογιάννη. Ωστόσο όταν ήταν στην εξουσία η υπηρεσία που πρόσφερε κι αυτός στην Ουάσιγκτον για τις αμερικανονατοϊκές ρυθμίσεις στην περιοχή υπήρξε μέγιστη: Οχύρωσε θεσμικά την εκδίωξη της Ρωσίας (και) από τα δυτικά βαλκάνια με την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ. Αυτό ακριβώς ήταν, τελικά, η Συμφωνία των Πρεσπών, Λέτε να είχε πρόβλημα να προχωρήσει και στην αναγνώριση του Κοσσόβου αν οι «ανάγκες» το απαιτούσαν…
