Αααχ, ι Στέφους ντύθκιν στου χακί! Βαστάτι, Τούρκ’ τ’ άρματα! / γράφει η γκουστιρίτσα
Ως πότι παλικάρια
θα ζούμι μι τν διξιά;
Τώρα πια δε φουβούμι
ι Στέφους ντύθκι στα χακιά!
Ω ρε,χαρά πό ‘χουνι τα βουνά
κι οι κάμπ’ πιριφάνια!
Γι αυτό κι γω τηγάντσα
μπακαλιάρου δυο τηγάνια!
Κι έφκιασα κι σκουρδαλιά
κι ξικουκάλτσα κι μαρίδα!
Μα πλάνταξα κι απού πιριφάνια
για τη μαμά πατρίδα!
Ακούστι, ουρέ λιβέντις
κι σεις οι αρματουλοί
ιγώ απού τν χαρά μ’
κατούρσα του βρακί!
Ι Κασσιλάκς παριλαύν’
κι γω χιρνώ τα κλιάματα!
Ουρέ, του κράζου δυνατά
“βαστάτι, Τούρκ’ τ’ άρματα”!
Κι βουρκουμένους παριλαύν’
κρατάει κι φυσίγγια!
Προυτύτιρα μέσ’ στου στρατό
καθάριζιν κριμμύδια…
Πού ‘σι, ρε γέρου του Μουριά;
Πού σι Κουλουκουτρών;
Να καμαρώισ’, καλιέ, του νιο
που ‘ρθιν απού τν Βουστών΄;
Απαράτησιν τς βίλις
απάράτσι τα σαλιέ
κουρέφτηκιν κι….σύρζα
δεν έχ’ πια ζιλιέ!
Ι Στέφανους στρατέφκι!
Τ’ φαντάρου έβαλι τ’ στουλή!
Κι τουν Τάιλιρ όλου σκέφτιτι
μέσα στου καψιμί!
Τρανή θυσία έφκιασι
σο λιέω για τν πατρίδα!
Σκιαγμένου κι του Μητσιουτάκ’
στουν Καναδά τουν είδα!
Ι Κσσιλάκς εις του στρατό
ισκέφτιτι κι του Κόμμα!
“Άιντι, ρε Κούλη”, όλου λιέει
“θα φάει η μούρη σ’ χώμα”!
Ξιπέρασιν κι τς ήρουις
απ’ του Εικουσιένα!
Μόν’ για του Σύρζα τουν νοιάζ’
είντ η αχίλλειους τ’ πτέρνα!
Εις του στρατού του διάσιλου
όρθιους ι Στέφους στέκ’!
Τρώγ’ μόνου πατάτις “μπλουμ”
του ξιέχασ του μπιφτέκ’!
Τρέχ’ σια δω,τρέχ’ σια κει
μέσα εις τους στρατώνις…
κι η Μητσιουτάκς ιχέζιτι
ψάζ’ να βρει κρυψώνις!
Αααχ, Στέφου, σι καμαρώνου
που ‘βαλις τουν μπιρέ!
Γύρβαν οι οχτροι σ’ να διώξν
του Σύρζα αιτέ!!!
Βρε, ουστ, να μι χαθείτι
παλιόσκλα ζηλουφθόν’!
Τι νόμζατι, ουρέ;
του παλικάρ’ κουλών’;
Μέριασιν, βράχι, να διαβεί
Ι Στέφους ι φαντάρους!
Τρέμι, Μουριά κι Ρόυμιλ’!
Ιχέσκι κι ου χάρους!!!
…………………
(* Το πρώτο σκίτσο είναι του Ηλία Μακρή και το δεύτερο της Έφης Ξένου)
…………………..
Θκια σας, η αγαπημέν’ σας
Γκουστιρίτσα
……………………
…………………………
