Βέροια – ΑποΜνημοΝεύματα της Μνήμης: Φλορέττα ποδόσφαιρο και Μίμης Παπαϊωάννου / γράφει ο Τάσος Χατζόπουλος

24/03/2024, 09:06

Χατζόπουλος Τάσος

Αρχές της δεκαετίας του ’60, μαθητής δημοτικού, έμενα στην Κεντρική οδό, λίγο πιο κάτω από τον φούρνο του Φυτίκα. Η είσοδος του σπιτιού μας όμως ήταν πίσω από τον κεντρικό δρόμο, στον μαχαλά. Ο μαχαλάς δεν ήταν τίποτε άλλο από μια ημικυκλική χωμάτινη πλατεία, όπου ξεδίναμε με τα αγαπημένα μας παιχνίδια κυρίως ποδόσφαιρο και ποδήλατο. Αργότερα χτίστηκαν σπίτια στο κέντρο της πλατείας μας και έτσι προέκυψε ένας στενός δρόμος, η οδός Κονίτσης.

Αμέσως μετά την πόρτα μας, υπήρχε ένα μικρό ισόγειο σπιτάκι, το θυμάμαι σαν σε όνειρο, μια στενή εξώπορτα, ένα μικρό δωμάτιο με παράθυρο, ένα κουζινάκι και μια τουαλέτα. Ακολουθούσε η μεγάλη αποθήκη ξυλείας και τέλος, μετά από ένα στενό διάδρομο, ήταν η πολύ παληά (του 1565) εκκλησία του Αγίου Νικολάου.

Ιδιοκτήτρια του μικρού αυτού σπιτιού ήταν η κυρία Εύα, γειτόνισσα και φίλη της μάνας μου, το νοίκιαζε και άλλαζαν συχνά οι εργένηδες συνήθως ένοικοί του (κυρίως στρατιωτικοί ή ποδοσφαιριστές).

Πέρασαν κοντά εξήντα χρόνια από τότε αλλά θυμάμαι πολύ καλά δύο νέα παιδιά, από χωριά του κάμπου της Ημαθίας, τον Μίμη και τον Βαγγέλη. Ήρθαν στην Βέροια να δοκιμάσουν την τύχη τους στο ποδόσφαιρο, μια και στις ομάδες τους ήταν ταλέντα ξεχωριστά.

Ο Μίμης έμεινε λιγότερο καιρό στο μικρό διαμέρισμα, αρκετές φορές παίξαμε και μπάλλα μαζί του. Υποστήριζε τον ΠΑΟΚ, και μου φάνηκε περίεργο όταν σε λίγο καιρό, έφυγε για την Αθήνα όπου υπέγραψε και έγινε ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ, ο Μίμης Παπαϊωάννου.

Ο Βαγγέλης ο Συρόπουλος του ΑΡΗ Θεσσαλονίκης θυμάμαι έμεινε στο μικρό διαμέρισμα περισσότερο καιρό. Και ήταν αυτός που εκτός από ποδόσφαιρο που παίζαμε στον μαχαλά, μου έκανε και τα πρώτα μαθήματα με την κόκκινη Φλορέττα που είχε για να πηγαινοέρχεται στο χωριό. Ήταν η εποχή που ξεκίνησαν να κυκλοφορούν τα μηχανάκια, θυμάμαι τις έντονες διαφωνίες μας για το πιο ήταν το καλύτερο, η Φλορέττα ή το Ζούνταπ.

Η μεταπήδηση από το ποδήλατο στο μηχανάκι, ήταν κάτι που το είχαμε στα όνειρά μας μόνον. Και με την βοήθεια του Βαγγέλη, το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Μερικές φορές το έπαιρνα κρυφά και έκανα βόλτες στα στενά, μέχρι το 7^ο Δημοτικό – έφτασα και στην Εληά θυμάμαι μια φορά.

Βέβαια και ο Βαγγέλης σε σχετικά σύντομο χρόνο, έφυγε στην Θεσσαλονίκη όπου αγωνίστηκε για χρόνια με την φανέλα του Άρη.

Έτσι, σαν σε όνειρο θυμάμαι την γνωριμία μου με τον Μίμη Παπαϊωάννου και τον Βαγγέλη Συρόπουλο… για χρόνια πολλά καμάρωνα που τους γνώρισα και πάντα με ιδιαίτερη χαρά παρακολουθούσα τα όσα πέτυχαν στο Ελληνικό ποδόσφαιρο και οι δυο τους.

Τάσος Χατζόπουλος 2022

———–

Σημείωση Φαρέτρας: Όλα τα κείμενα του βιβλίου που δημοσιεύτηκαν μέχρι στιγμής μπορείτε να τα βρείτε ΕΔΩ

————