«Μόνο η Ελλάδα και η Κούβα δεν έχουν ιδιωτικά Πανεπιστήμια» / γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

Πρόκειται για… επιχείρημα υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων που θα το απέφευγε ακόμα και ο… εξωγήινος του Υμηττού, αλλά τέτοια είναι η πολιτική ευφυία των φορέων του. Νομίζουν, οι καημένοι, ότι η φρασούλα που επαναλαμβάνουν κάνει κακό στην… Κούβα, χωρίς οι έρμοι να αντιλαμβάνονται ότι έτσι ρίχνονται οι ίδιοι, εθελοντικά, στον… κουβά

Πάμε τώρα στην Κούβα και στο εκεί εκπαιδευτικό σύστημα που δεν θέλουν να του μοιάσουν οι εδώ… «Κοραήδες». Και είναι προφανές ότι το έχουν καταφέρει. Ηδη. Δεν χρειαζόταν να φέρουν τα ιδιωτικά πανεπιστημία για να μην τους… συγχέουν με την Κούβα.

Σύμφωνα, λοιπόν, με την έκθεση της UNESCO (2020-Granma):

– Η πρόσβαση σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης είναι δωρεάν για όλο τον λαό.

– Το 100% των παιδιών είναι εγγεγραμμένο σε σχολική βαθμίδα ανάλογη της ηλικίας του.

– Το 93.2% των παιδιών συνεχίζουν τις σπουδές τους μετά την 3η γυμνασίου.

– Η αναλογία δασκάλου/μαθητών είναι 1 προς 20.

– Τα περισσότερα σχολεία παραμένουν ανοιχτά 6:30πμ έως 6:30μμ για να εξυπηρετούνται οι εργαζόμενοι γονείς.

– Η πλειονότητα των διδασκόντων έχει ολοκληρώσει τουλάχιστον 5ετή φοίτηση σε ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα και μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών.

– Υπάρχουν 23 ιατρικές σχολές, ενώ πριν από την επανάσταση του 1959 υπήρχαν μόλις 3.

– Ιδρύματα ειδικής αγωγής είναι διαθέσιμα για όλα τα παιδιά με ειδικές ανάγκες.

– Το ποσοστό των φοιτητών πανεπιστημίου ανά 100 000 κατοίκους υπερβαίνει τον λατινοαμερικάνικο και τον παγκόσμιο μέσο όρο.

Σύμφωνα με την έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας (2014 – πηγή:alfavita):

Το επίπεδο της παιδείας της Κούβας τοποθετείται σε αντίστοιχα υψηλό με αυτό του εκπαιδευτικού συστήματος της Φινλανδίας και της Ελβετίας σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα η οποία έτρεξε μεγάλη έρευνα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και την Καραϊβική.

Η παγκόσμια τράπεζα εξέτασε τα δημόσια εκπαιδευτικά συστήματα των χωρών αυτής της ηπείρου, το κοινωνικό οικονομικό πεδίο στο οποίο συγκροτούνται και τις προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν.

Όπως σημειώνει η έκθεση για την Κούβα, η εκπαίδευση αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα της χώρας από την περίοδο που οι επαναστατικές αλλαγές πραγματοποιήθηκαν στην χώρα και ο Μπατίστα αποχώρησε από το νησί.

Η κατεύθυνση της νέας πολιτικής εξουσίας των ανταρτών του Κάστρο και Τσε Γκεβάρα φέρνει αλλαγές στην παραγωγή, την εκπαίδευση και την υγεία.

Από το 1959  είναι το μόνο έθνος παγκοσμίως που διαθέτει το 13% του εθνικού προϋπολογισμού του στην εκπαίδευση. «Κανένα εκπαιδευτικό σύστημα της Λατινικής Αμερικής δεν μπορεί να θεωρηθεί υψηλής ποιότητας, όταν μιλάμε με παγκόσμιους όρους. Εκτός από αυτό της Κούβας», επισημαίνει η έκθεση. Το σχολικό της σύστημα παρουσιάζει αυξημένες ή τουλάχιστον κατάλληλες παραμέτρους: ισχυρό ακαδημαϊκό ταλέντο, υψηλούς μισθούς και υψηλή επαγγελματική αυτονομία.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Παγκόσμια Τράπεζα επαινεί την Κούβα. Σε προηγούμενη έκθεσή της, η οργάνωση υπενθύμιζε την υπεροχή του κοινωνικού συστήματος του νησιού, αφού η Κούβα έχει καταφέρει να εξασφαλίσει τη δωρεάν πρόσβαση όλων των πολιτών της στην εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη. Ανάμεσα στα επιτεύγματά της βρίσκονται επίσης η πρόσβαση από όλους σε ασφαλές νερό, η εξάλειψη ορισμένων ασθενειών και το γεγονός πως διαθέτει έναν από τους χαμηλότερους δείκτες σε ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας και έναν από τους μεγαλύτερους σε προσδόκιμο ζωής.

Τα παραπάνω παίρνουν μεγαλύτερη αξία αν κάποιος πάρει υπόψη του πως η Αμερική έχει κάνει εμπάργκο στην Κούβα και οι ελίτ παγκοσμίως ρίχνουν τόνους παραπληροφόρηση σχετικά με το καθεστώς στο νησί.

“Ο,τι δεν φτάνει η αλεπού…”

Αυτά συμβαίνουν στην Κούβα. Και θα το συνοψίσουμε αυτό που συμβαίνει στην Κούβα τόσο απλά, που είναι πιθανό να το καταλάβουν ακόμα και οι Μητσοτάκης, Πιερρακάκης, Μαρινάκης:

Από την πρώτη στιγμή που ο λαός της Κούβας πήρε στα χέρια του την εξουσία από τις πρώτες του προτεραιότητες ήταν η μόρφωση. Η εκπαίδευση, η μόρφωση, δίδασκε ήδη από τον 19ο αιώνα ο Κουβανός ποιητής και συγγραφέας, ο εθνικός ήρωας και σύμβολο του αγώνα για την ανεξαρτησία της πατρίδας του, ο Χοσέ Μαρτί, είναι προϋπόθεση για την αποτίναξη της βαριάς μπότας της αποικιοκρατίας και της εκμετάλλευσης.

Οι ηγέτες της επανάστασης, ο Φιντέλ Κάστρο, ο Τσε Γκεβάρα, ο Ραούλ Κάστρο, έκαναν πράξη αυτό το δίδαγμα: Εφάρμοσα εκείνη την πολιτική που λέει ότι μόνο ένας μορφωμένος λαός μπορεί να είναι ελεύθερος και με αυτή την πυξίδα πορεύεται η κυβέρνηση της Κούβας εδω και 65 χρόνια.

Μια χώρα λοιπόν 11 εκατομμυρίων κατοίκων, ένα νησί περικυκλωμένο για πάνω από 6 δεκαετίες από τις ΗΠΑ, με διαρκή τη στρατιωτική απειλή και τον εμπορικό και χρηματοπιστωτικό αποκλεισμό που έχει επιφέρει στην οικονομία του κόστος άνω του 1 τρις δολαρίων, δεν παρέκκλινε ποτέ από την αρχή της καθολικής και ποιοτικής εκπαίδευσης για τον λαό της. Όλα αυτά τα χρόνια δεν στερήθηκε τη μόρφωση που δικαιούται ούτε ένα παιδί στην Κούβα. Και είναι όλα αυτά τα χρόνια που η Κούβα δεν σταμάτησε ποτέ να πολεμάει τον αναλφαβητισμό στέλνοντας εθελοντές δασκάλους στη Λατινική Αμερική και όχι μόνο.

Αυτή είναι η Κούβα που – φυσικά –

• δεν υπάρχουν ιδιωτικά πανεπιστήμια,

• δεν έχει υπουργούς όπως η Μιχαηλίδου για να λένε ότι είναι… καλό να κλείνουν σχολεία για να… περπατάνε τα παιδιά μέχρι να φτάσουν στο κοντινότερο ανοικτό σχολείο, 

• δεν έχει υπουργούς σαν την Κεραμέως που αύξησε τον αριθμό των παιδιών στις τάξεις εν μέσω.. πανδημίας

• που δεν έχει πρωθυπουργούς σαν τον Μητσοτάκη που κατά τη 13ετία 2008 – 2021 έχουν “καταφέρει” η αθροιστική απώλεια της δημόσιας χρηματοδότησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα (σε σύγκριση με τα επίπεδα δημόσιας χρηματοδότησης προ οικονομικής κρίσης το 2008) να ανέρχεται σε 6.1 δισεκατομμύρια ευρώ.