Αυτός είναι για μένα ο πραγματικός λόγος για την παραίτησή της, που μπορεί μάλιστα να μην είναι η τελευταία: όπως ανέφερε χαρακτηριστικά η πανέξυπνη εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ, Μαρία Ζαχάροβα, οι Αμερικανοί «απέτυχαν παταγωδώς, και τώρα θα επιχειρήσουν να καλύψουν τα ίχνη τους
Γιώργος Τσιάρας
Πάει, τη χάσαμε πάνω στο άνθος της διπλωματικής καριέρας της τη λαομίσητη κυρία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τη Βικτόρια «Βίκυ» Νούλαντ – την αρχιτέκτονα του πολέμου στην Ουκρανία –και όλων των δεινών– και μία από τους βασικούς υπευθύνους για τη συνεχιζόμενη τραγωδία του ουκρανικού λαού. Οχι, η υπερφιλόδοξη μάγισσα Νούλαντ δεν πέθανε πλήρης ημερών σαν τη μέντορά της, τη μαυρόψυχη Μαντλίν Ολμπράιτ, και το αιώνιο πρότυπό της, τον χωρίς καμιά υπερβολή σατανικό Χένρι Κίσινγκερ· απλώς παραιτήθηκε στα 62 της χρόνια από το πόστο της υφυπουργού Εξωτερικών, θυμωμένη, καθώς λένε οι κακές γλώσσες της Ουάσινγκτον, επειδή o «Genocide Joe» Μπάιντεν δεν την έκανε Νο2 στο υπουργείο, προωθώντας τον πιο «μετριοπαθή» διπλωμάτη καριέρας Κερτ Κάμπελ.
Αλλά εγώ δεν τα πιστεύω αυτά: η ψυχροπολεμίστρια Νούλαντ φεύγει βασικά γιατί τα έκανε θάλασσα και γιατί η πάγια ρωσοφοβικη πολιτική της –που υπηρετεί από διάφορα πόστα εδώ και 35 ολόκληρα χρόνια– έχει οδηγήσει την Ουκρανία και μαζί ολόκληρο το δυτικό στρατόπεδο σε απόλυτο στρατηγικό αδιέξοδο. Ασε που, απ’ ό,τι λένε στους διαδρόμους του αμερικανικού βαθέος κράτους, ο Τραμπ επιστρέφει αποφασισμένος να εκδικηθεί –αν νικήσει βέβαια– και να σύρει στο εδώλιο ολόκληρη την ουκρανική «ομάδα κρούσης» του Μπάιντεν, ξεκινώντας από τον ήδη υπόδικο προεδρικό γιο Χάντερ και περνώντας φυσικά από την πρωτεργάτρια του πραξικοπήματος του 2014 Νούλαντ. Τη Νούλαντ που φέρεται να ξέρει με ακρίβεια πού είναι θαμμένοι όλοι οι σκελετοί και πού ξοδεύτηκαν όλα αυτά τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε όπλα, πολεμοφόδια και cash… Για όσους τυχόν δεν το γνωρίζουν, η «ομάδα της Ουκρανίας» του 2014 είναι η ίδια ακριβώς με τη σημερινή, αν αφαιρέσουμε το πεθαμένο Κέρι: Μπάιντεν, Νούλαντ, Τζέικ Σάλιβαν (τότε και τώρα σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας), Μπλίνκεν και πάει λέγοντας…
Να θυμίσουμε εδώ ότι η «γερακίνα» Νούλαντ είχε υπηρετήσει στην πρεσβεία των ΗΠΑ στη Μόσχα την ταραχώδη δεκαετία του 1990 και βρισκόταν στη ρωσική πρωτεύουσα κατά τη διάρκεια της απόπειρας πραξικοπήματος εναντίον του πρώην προέδρου της Ρωσίας Μπόρις Γέλτσιν, ενώ στη συνέχεια υπηρέτησε στο πλευρό των χειρότερων νεοσυντηρητικών πολεμοκάπηλων. Πρώτα σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής του τρισκατάρατου Ρίτσαρντ Τσένιθ, μετά πρέσβειρα του νεοτέρου Μπους, μετά εκπρόσωπος της Χίλαρι Κλίντον και το 2014 αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών. Εγινε όμως διεθνώς γνωστή κατά τη διάρκεια του αιματηρού πραξικοπήματος του Μαϊντάν, όταν μαζί με τον τότε πρέσβη Τζέφρι Πάιατ και υπό την κάλυψη του τότε αντιπρόεδρου του Ομπάμα, Μπάιντεν, και του τότε ΥΠΕΞ Τζον Κέρι, επέλεξαν προσωπικά την πρώτη φασιστική ουκρανική κυβέρνηση, βάζοντας τους θεμέλιους λίθους για την απόσχιση της Κριμαίας, τον εμφύλιο στο Ντονμπάς και φυσικά το σημερινό μακελειό. Τότε, πριν μια δεκαετία, είχε αποκτήσει το παρατσούκλι «Cookie Monster» επειδή μοίραζε μπισκότα στους μελλοθάνατους διαδηλωτές του Μαϊντάν, και είχε εκστομίσει την περίφημη ατάκα «Fuck the EU», όταν ρωτήθηκε για τη στάση των Ευρωπαίων συμμάχων της.
Σε αυτό τον τομέα, του… γ@μησιού της Ευρώπης, κακά τα ψέματα, η Νούλαντ τα κατάφερε. Μπορεί η Ουκρανία να κατατεμαχίζεται και να καταστρέφεται μπροστά στα μάτια μας, μετά από δυο χρόνια φρικτού πολέμου φθοράς που η Ρωσία δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να χάσει, αλλά ο στρατηγικός στόχος του οικονομικού και ενεργειακού διαζυγίου ανάμεσα στην Ευρώπη και τη Ρωσία μοιάζει σε μεγάλο βαθμό να έχει σήμερα επιτευχθεί – ιδίως μετά το «ορφανό» ακόμη σαμποτάζ στους ρωσογερμανικούς αγωγούς αερίου, που η «Βίκυ» είχε εγκαίρως… προφητέψει. Ηταν βλέπετε και μέντιουμ…
Όπως καταλαβαίνετε, η Νούλαντ ούτε είχε ούτε έχει καμιά ιδεολογία: η μόνη «θρησκεία» της είναι το ηγεμονικό όραμα του κατακερματισμού της Ρωσίας μέσω της «αλλαγής στρατοπέδου» της Ουκρανίας, ένα σχέδιο που περιέγραψε αναλυτικά ήδη από το 1997 ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι στη «Μεγάλη Σκακιέρα» του. Ο Μπρζεζίνσκι, βεβαια, όπως και ο Κίσινγκερ μπορεί να ήταν τέρατα που θυσίαζαν ολόκληρους λαούς σαν πιόνια, αλλά ήταν πανέξυπνα τέρατα, που πριν τινάξουν τα πέταλα συνειδητοποίησαν πως τα σχέδιά τους θα οδηγούσαν νομοτελειακά στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο και προειδοποίησαν δημόσια γι’ αυτό… Η Νούλαντ, αντίθετα, δεν είδε ποτέ πέρα από τη μύτη της και τα στενά οικονομικά συμφέροντα του νεοσυντηρητικού κύκλου της, που οι άνθρωποί του όλα αυτά τα χρόνια θησαυρίζουν από την εμπλοκή τους σε διάφορους αυτοκρατορικούς πολέμους. Και γι’ αυτό θα μείνει πιστεύω στην ιστορία ως μια «μαύρη εξοχότητα», που θα διδάσκεται στις σχολές ως παράδειγμα προς αποφυγή.
