Απ’ άκρη σ’ άκρη διαλαλεί
ο γέρο κούκος πάλι
κ’ εις ένα γάμο προσκαλεί
κάθε πουλί που ψάλλει.
Κι οι καλεσμένοι φτερωτοί
στην εξοχή τραβούνε
για να χαρούνε την γιορτή
τους γάμους να χαρούνε.
Φορούν τα δέντρα γιορτερά
μοσχάτα τα λουλούδια
και τα φυτά τα δροσερά
διαμάντινα πρεπούδια.
Κι ανοίγ’ η Φύση τον ναό
τα ευρύχωρά της δάση
κ’ εκκλησιάζει τον λαό
που βγήκε να γιορτάσει.
Ο ήλιος εμβαίν’ ελαφριά
κι ανάφτει τα λαμπάδια
δροσιές αστράφτουν στα κλαριά
σαν φλόγες τα σμαράγδια.
Λιβάν’ η τριανταφυλλιά
στο θυμιατήρι βάλλει
τ’ αηδόνι μ’ εύθυμη λαλιά
το “Ἠσαΐα” ψάλλει.
Θεός τα στέφανα ευλογεί
με τ’ άγιο του το χέρι
Παντρεύεται η χήρα Γη
παίρνει το Καλοκαίρι.
