Δεν ήταν και η καλύτερη χρονιά αυτή που φεύγει! Και μόνο οι πυρκαγιές και οι πλημμύρες να είχαν συμβεί, είναι αρκετό να τη θυμόμαστε αρνητικά.
Και δεν ήταν τα μόνα! Να θυμηθεί κανείς τα Τέμπη; Το ναυάγιο της Πύλου; Να θυμηθεί τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, που συνεχίζεται; Να θυμηθεί την παιδική εγκληματικότητα στην Ελλάδα, που χτυπάει κόκκινο; Να σκεφτεί την ακρίβεια, που τρέχει συνεχώς φτωχοποιώντας μεγάλη μερίδα των πολιτών;
Και τώρα τι; Τι περιμένουμε από μια χρονιά που ανατέλλει, σε λίγο παραπάνω από ένα 24ωρο;
Τα κάλαντα και τα τρίγωνα θα ηχήσουν ξανά έξω από την πόρτα μας αύριο, η βασιλόπιτα θα κοπεί, σε πολλά παιδιά ο Άγιο Βασίλης θα φέρει δώρα. Και μετά; Στις 2, στις 3 του Γενάρη, στο Φλεβάρη που θα ‘ρθει, την άνοιξη, το καλοκαίρι, τι θα συμβεί;
Είναι στη φύση του ανθρώπου να ελπίζει και να ονειρεύεται, αλίμονο αν δεν υπήρχε αυτός ο μηχανισμός άμυνας! Αλλά τι; Θα έρθουν καλύτερες μέρες;
Θα καταφέρει αυτός ο περίφημος ΟΗΕ, που με τόσες ελπίδες στήθηκε μετά από δύο παγκοσμίους πολέμους, να βάλει τέρμα στους πολέμους; Θα καταφέρουμε να ορθοποδήσουμε οικονομικά ως χώρα; Και δε μιλάμε για τη “βαθμίδα Ανάπτυξης”, που μας λένε ότι ανεβήκαμε, μιλάμε για τις καθημερινές ανάγκες που τρέχουν, αυτές των πολλών.
Θα καταφέρουμε να προφυλάξουμε την κοινωνία μας από τη βία και προπαντός τα παιδιά μας απ’ αυτήν, που τη φόρεσαν κυριολεκτικά πάνω τους σαν παράσημο δύναμης;
Δεν το ξέρουμε. Το ευχόμαστε και το ελπίζουμε!
Ευτυχισμένο, λοιπόν, το 2024, ή για να είμαστε προσγειωμένοι “Ας είναι το 2024 μια καλύτερη χρονιά, απ’ αυτήν που φεύγει!”
far
