Αθόρυβα, συγκαταβατικά έπεφτε το χιόνι, χιονιά μαγκιόρα, δυο μέτρα ύψος ανάμεσα στα σπίτια. Σαράντα μέρες τα σχολεία κλειστά, τηλέφωνα δεν τάραζαν την γαλήνη .
Η ζωή γύρω από τη σόμπα, οι ιστορίες, οι συζητήσεις, οι ακροάσεις στο ράδιο ήταν η έξοδος. TELEFUNGEN με λυχνία. Μεσαία, μακρά βραχέα ….κοντινές ειδήσεις, μεσαίων αποστάσεων νέα, μακρινες υποθέσεις … ως και όνειρα…
Το θέατρο της Δευτέρας, της Τετάρτης, της εβδομάδας, ο ιστός της αράχνης της αντικομουνιστικής επαγρύπνησης, μετά η φωνή της αλήθειας, στις δέκα Μόσχα στα μεσαία.
Στο ντουβάρι του Παπαζαχαρία, κάτω από την δαμασκηνιά, τα πρωινά βάζαμε μπάτες, νόστιμα τα πουλάκια με ρύζι …μια βόλτα στο θείο, διπλανή πόρτα… ίδιο πρόγραμμα, ειδήσεις γύρω από τον καιρό, δελτίο τιμών, στα μακρά πιάναμε και ασυρμάτους καραβιών… Ακούστηκε ότι στο παζάρι νωρίς βράδυ, στου Καλαμπαλίκη πέρασαν λύκοι… Το σιωπητήριο του χιονιού, το εγερτήριο του χιονιού… οι καμπάνες δεν ακούγονταν πάντα …
Μια μέρα στις ένδεκα, πριν ξεκινήσει ο Λαμπίρης με τη Βάνα, ακούγεται ένας θόρυβος ρογκά, (χιονοστιβάδα), έξω από το σπίτι, υπόκωφος, βαρύς ήχος. Βγαίνουμε στο παραθύρι, Ένας άνθρωπος τεράστιος και φαρδύς με τις κάπες σκεπασμένος και με το όπλο κατέβηκε και στάθηκε μπροστά στο σπίτι.Νομίσαμε ότι ήταν η τρανή αρκούδα που γυρόφερνε το χωριό .
Ένας πρόσθετος όγκος χιονιού στην εξώπορτα …φόβια κατάσταση ……..Σιγή …
-Μπράτιμε…..Μπράτιμε Τάσσιο;
Φραξιώ, δεν ακουτι;
Ε, βρε Γιωρη, ισύ είσαι, Μπρατιμε;
-Τήρα σε έφερα λίγο ζλάπι να φτιάξει η Φραξιώ στου Στεργιουλι.
Άχνιζε ο τόπος από την αναπνοή και τον αγώνα .
-Ευχαριστουμε πολύ ,παραπολυ !Αμαν τι δώρο είναι αυτό από το θεό και τον Όλυμπο
-Έλα, Γιώργου, ένα ρακί, έχω και χταπόδι ….
Μπα, φεύγω, πώς να ‘ρθω έτσι, και ξέρεις πού πρέπει να πάω ;
-Πού, βρε Γιώργο ;
Ψηλά ,απάν’……ας μην γίνουν συζητήσεις για το σφαχτό …
Ήταν κάνα μισό κατσίκι άγριο, ποιος ξέρει που το ακούμπησε το υπόλοιπο αυτός ο άνθρωπος ….
Ήταν ο μπρατιμος του πατέρα, ο Γιώργος ο Κάκκαλος, γιος του Χρήστου που πρωτοπατησε τον Μυτικα , ο λαουτιέρης και κτηνοτρόφος στον Όλυμπο. Αδερφός του Γιάννη, διάσημου λαουτιέρη επίσης, που ήταν στην κομπανία με τον Μανώλη Παπαγεωργιου στο ραδιοφωνικό σταθμό Μακεδονίας …
Έφυγε πήγε απάν και “κανένας δεν έμαθε πόσο χιόνι σήκωσαν αυτές οι πλάτες”. (Μιχάλης Γκανάς)
Στη σόμπα η συζήτηση… ο καημένος πάντα μας σκέφτεται…είναι αμίλητος ο Γιώργος, σαν να κρατά μαχαίρι στο στόμα… αλλά άγιος φίλος και άκακος …..Ήταν με τον μπάρμπα Τασιο από κείνους τους μουσικούς, που όταν τελείωναν τα χρήματα των γλεντζέδων δεν φεύγαν. Παίζαν τζάμπα ως το πρωί…Έτσι τον αγαπούσε ο δικός μου ο πατέρας πολύ.
Εγερτήριο χιονιού, έφυγε για ψηλά… στην αγάπη και εκτίμηση μας…Η αγάπη του απλώθηκε, έγινε χιόνι της αθωότητας και της χαράς. Μα ήταν η δωρεά και η αγάπη. Μόνο η αγάπη δίνει στην πέτρα αναπνοή, κάνει το θάμα…
Σα μεγάλωσα πέντε έξι χρόνια, άοπλος με μικρή κάπα, περπατούσα μόνος ώρες στο χιόνι,ήθελα να μοιάσω το θείο Γιώργο… Και σε όλη μου τη ζωή με θητεία στην εικονογραφία του χιονιού, δεν χόρτασα ποτέ καμία διαδρομή στο χιόνι …..Το ‘θελα το χιόνι και το θέλω …
Το καλοκαίρι τρέχουμε χανόμαστε,το φθινόπωρο συγκεντρωνόμαστε, με το χιόνι ίσως κοιταχτούμε στα μάτια.
Και ήρθαν μετά οι ποιητές της ενδοχώρας, Μπράβος, Γκουρογιαννης, Γκανάς, Κεφάλας και όλοι της Ηπειρώτικης ποιητικής πολυφωνίας και με γέμισαν καημό για την σιωπή, τη χαρά και την αγάπη.
Το χιόνι ρώτησε την νύχτα πόσους θα πάρει αποψε;
Και μέσα η σόμπα έκλαιγε …..(Ηλίας Κεφάλας)
Δυστυχώς η σόμπα του κόσμου κλαίει γοερά και αδιάκοπα με αυτά που ανεχόμαστε να γίνονται και ως συνένοχοι ψάχνουμε τερτίπια για τις βρώμικες επίχρυσες μάσκες …
Πάψτε όλοι,σταματήστε τους πολέμους, τη βουλιμική πλεονεξία του κέρδους και της άχρηστης κατανάλωσης ..
Ησυχάσετε όλοι ,τσιμουδιά! Φτάνουν τα ψέματα παντού ,όλες τις ώρε , σιγάστε!
Σιωπητήριο χιονιού… Ακούστε την καρδιά σας…
Μην κουνηθεί κανείς, κανένας δεν ξεφεύγει …. τα περάσματα τα ‘πιάσαν οι σκοτωμένοι (Χρήστος Μπράβος)
Τσιμουδιά……κανείς δεν θα μιλήσει,
Αν είναι κάποιος να μιλήσει να πει εκείνος για την Αγάπη (Μ. Γκανάς)…ν’ ακουστούν τα παιδιά να παίζουν και να γελούν ,
Να βγει και αργότερα ο Ήλιος…
ΜΟΝΟ ΑΓΑΠΗ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
ΥΓ. το αληθινό αυτό κείμενο είναι
Για τα πουλιά και τ αηδόνια
Για τα παιδιά και τα εγγόνια
Σημείωση Φαρέτρας: Τα εικαστικά είναι του Αστέρη Γκέκα
