Θεσσαλονίκη: Για τη μεγάλη πολιτική – πολιτιστική εκδήλωση του ΚΚΕ για τα 50 χρόνια από τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου

Την απήχηση που βρίσκει το προσκλητήριο του ΚΚΕ «για νέους ξεσηκωμούς –  με το ΚΚΕ για την ανατροπή», ανέδειξε το μεγάλο αντάμωμα του λαού στο κατάμεστο Παλαί ντε Σπορ στη Θεσσαλονίκη, στην πολιτική – πολιτιστική εκδήλωση που οργάνωσε η ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ για τα 50 χρόνια από τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 19/11.

Ήταν μια ανεπανάληπτη βραδιά, σε διαρκή αλληλεπίδραση, με το αγωνιστικό παρελθόν και το παρόν των νέων αγώνων, μέσα από τις συγκλονιστικές ερμηνείες των κορυφαίων καλλιτεχνών, σε ένα συνεχή διάλογο με τους χιλιάδες ανθρώπους όλων των ηλικιών που έδωσαν το παρόν.

Με τα συνθήματα, να εναλλάσσονται με τα τραγούδια που συντροφεύουν τους αγώνες του λαού μας δεκαετίες τώρα, ο χώρος κυριολεκτικά σύστηκε μελωδικά, ρυθμικά.

«Ο Νοέμβρης ήταν μια κόκκινη ρωγμή, η ιστορία γράφεται με πάλη ταξική», «ένας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», «η ιστορία έχει μια σωστή πλευρά, με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά»,  ακούγονταν ασταμάτητα.

«Μη χάνετε άλλο χρόνο, η ελπίδα, η προοπτική, είναι στους μεγάλους αγώνες που έχουμε μπροστά μας. Εμείς είμαστε έτοιμοι γι’ αυτούς, είμαστε έτοιμοι να πάμε πιο μπροστά για το δίκιο του λαού μας, για το δίκιο της τάξης μας, απέναντι σε αυτούς μόνο δεσμευόμαστε και γι’ αυτούς θα τα δώσουμε όλα.

Γιατί το δίκιο των λαών θα νικήσει. Οι λαοί θα νικήσουν είμαστε σίγουροι γι΄αυτό. Γι’ αυτό και είμαστε δίπλα στο λαό της Παλαιστίνης και θα βρεθούμε δίπλα του μέχρι τέλους. Με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά της!» τόνισε στην ομιλία της στη συγκέντρωση η Θεανώ Καπέτη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Ακολούθησε το συγκλονιστικό μουσικό αφιέρωμα, με το πλήθος από κάθε πλευρά του σταδίου να συνοδεύει διαρκώς με τη φωνή του και με τα ένθερμα χειροκροτήματα τους καλλιτέχνες στις συγκινητικές ερμηνείες αγαπημένων τραγουδιών που κρατούν ως “σπίθα που δε σβήνει” τον αντιδικτατορικό αγώνα και την εξέγερση του Πολυτεχνείου στις συνειδήσεις του λαού.

Στο πρόγραμμα της συναυλίας, το οποίο επιμελήθηκε ο Μανόλης Ανδρουλιδάκης περιλαμβάνονταν τραγούδια που ακούστηκαν μέσα στο Πολυτεχνείο, συνδεδεμένα με την αντιδικτατορική πάλη, απαγορευμένα του Θεοδωράκη, τραγούδια του Λεοντή από την «Καντάτα Ελευθερίας» και το «Καπνισμένο τσουκάλι», από το «Μεγάλο μας τσίρκο» του Ξαρχάκου και λογοκριμένα που κυκλοφόρησαν με τους πρωτότυπούς τους στίχους μόνο μετά τη μεταπολίτευση.

Η συναυλία ξεκίνησε με τους στοίχους του ριζίτικου τραγουδιού “Πότε Θα κάνει Ξαστεριά” που σε εκτέλεση του Νίκου Ξυλούρη και μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου έμεινε χαραγμένο στο λαό ως σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα τους οποίους τραγούδησαν όλοι μαζί οι ερμηνευτές της συναυλίας, η Ρίτα Αντωνοπούλου, ο Παντελής Θαλασσινός, ο Δημήτρης Μπάσης και ο Κώστας Τριανταφυλλίδης.

Ολοκληρώνοντας την αξέχαστη αυτή συναυλία, οι καλλιτέχνες έσμιξαν ξανά μαζί στη σκηνή για να τραγουδήσουν μαζί “Τη Ρωμιοσύνη μη τη κλαις”, και από έναν στίχο ο καθένας του “Και να αδελφέ μου”

Το παρατεταμένο, χειροκρότημα του κοινού κράτησε τους καλλιτέχνες στη σκηνή, που αγκαλιασμένοι, τραγούδησαν το “το ακορντεόν” του μεγάλου Μάνου Λοϊζου.

Το πλήθος φώτισε μόνο του τις κερκίδες του σταδίου, και όρθιο, τραγούδησε στο κλείσιμο της μοναδικής αυτης βραδιάς το “ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία”, με μια φωνή με τους καλλιτέχνες.

Στη συναυλία έπαιξαν οι μουσικοί: Βαγγέλης Ζαρμπούτης (μπουζούκι), Νίκος Γερακέλλης (μπουζούκι), Μιχάλης Ατσάλης (ακουστική & ηλεκτρική κιθάρα), Τάσος Αθανασιάς (ακορντεόν), Μαρίνα Τσοκάνη (πιάνο, πλήκτρα), Χρήστος Παπαδόπουλος (πνευστά), Αντωνία Τσολάκη (μπάσο), Γιάννης Καρακασίδης (ντραμς).