Όλυμπος: Μια παλιά ανάβαση στον Μύτικα – στη μνήμη του Σάββα Σαρακινίδη | γράφει ο Αλέξανδρος Τρομπούκης

Το κείμενο που ακολουθεί πρωτοδημοσιεύτηκε  στις 17-9-2014 στην εφημερίδα “Βέροια”.

Αναδημοσιεύεται στη Φαρέτρα στη μνήμη του Βεροίωτη ορειβάτη Σάββα Σαρακινίδη, που μαζί με τον γράφοντα κατέκτησαν την Κορυφή του Ολύμπου.

far

———————-

Οδοιπορικό προς την κορυφή Μύτικας του Ολύμπου υψ. 2918μ.
(Γράφει ο Αλέξανδρος Τρομπούκης, στη μνήμη του Σάββα Σαρακινίδη)

Το όρος Όλυμπος είναι πέρα από κάθε περιγραφή, ένα φαινόμενο πολλαπλό. Ο ορεινός όγκος έχει εντυπωσιακό ανάγλυφο, καθώς προβάλλεται μπροστά στη θάλασσα της Πιερίας και απλώνεται ανάμεσα στις περιφέρειες Μακεδονίας και Θεσσαλίας. Η ιστορία του είναι αναπόσπαστα δεμένη με την Ελληνική μυθολογία. Κάθε χρόνο χιλιάδες φυσιολάτρες επισκέπτονται τον Όλυμπο, για να θαυμάσουν από κοντά τη γοητεία της φύσης του και να χαρούν την περιήγηση στις πλαγιές του και την κατάκτηση των κορυφών του. Το παράξενο και παράδοξο για τους ορειβάτες, ανεξάρτητα των δυνατοτήτων τους, είναι ότι, δεν αφήνει κανένα αδιάφορο, καθώς όλοι θα βρουν κάτι που θα τους αγγίξει.

Η ανάβαση της τετραμελούς ομάδας μας στο βουνό έγινε από τη θέση Πριόνια (υψ. 1100μ).
Χρειάστηκαν να περπατήσουμε χαλαρά 3 ώρες, για τα 2100 μ. από σχολαστικά σημαδεμένο και αρκετά απότομο μονοπάτι, για να φθάσουμε στο πολύ καλά εξοπλισμένο καταφύγιο ‘’Σπήλιος Αγαπητός’’ (Ζολώτα), όπου διανυκτερεύσαμε.

Το επόμενο πρωί συνεχίσαμε για την ψηλότερη κορυφή το Μύτικα. Η τρίωρη διαδρομή κοπιαστική, αλλά θαυμάσια. Σ΄ ένα από τα υπέροχα πλάνα της χλωρίδας και πανίδας και πριν από τη θέση ‘’ζωνάρια’’, απολαύσαμε τη θέα των άγριων κατσικιών που μας παρατηρούσαν αμέριμνα! Η τελική ανάβαση προς τα 2918 μέτρα της κορυφής, από τη θέση ‘’Λούκι’’ ίσως αποτυπώνει ακριβώς την έννοια της δύσκολης ανάβασης – αναρρίχησης… Δύο από τα μέλη της ομάδας το επιχειρήσαμε και το… κατορθώσαμε!!!

Η θέα απέραντη. Η αίσθηση ότι αν φύγεις στο κενό θα πέσεις κατευθείαν στην άβυσσο, είναι μοναδική. Όπως μοναδική είναι η εικόνα των 52 συνολικά κορυφών του βουνού.
Η ψυχική αγαλλίαση όλων των μελών της ομάδας, μετά την κάθοδο και επιστροφή επισφράγισε την πεποίθηση μου ότι φύση μας προσφέρει διέξοδο στις σκληρές συνθήκες της καθημερινότητας.
Οφείλω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ, στην παρέα των 3 φίλων, ορειβατών του Συλλόγου Ορειβατών Βέροιας, που χάρις σ΄ αυτούς βίωσα την αίσθηση ενός πετυχημένου ορειβατικού τριημέρου.-

Εφημερίδα ‘’ΒΕΡΟΙΑ’’ 17-9-2014