Θέματα Παιδείας Πολιτισμός Τοπικά
Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας Ημαθίας: «Ποιο τάχα να ‘ναι τ’ όνειρο» / Μια μικρού μήκους ταινία για τα παιδιά της προσφυγιάς
Με αφορμή τα τελευταία τραγικά γεγονότα στην Πύλο το Δημοτικό σχολείο Κουλούρας μάς έστειλε τη μικρού μήκους ταινία του, (δική του παραγωγή!), που αναφέρεται στο όνειρο των παιδιών της προσφυγιάς. Εδώ και χρόνια διατηρούν ζωντανό το ίδιο όνειρο, να βρουν μια καινούρια πατρίδα. Η ευαισθησία με την οποία είναι γυρισμένη η ταινία, αλλά και η υψηλή αισθητική είναι εγγύηση της ποιοτικής δουλειάς που πάντα γίνεται στο συγκεκριμένο σχολείο.
far
far
……………………………
«Ποιο τάχα να ‘ναι τ’ όνειρο», μια ταινία μικρού μήκους, παραγωγής του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας, που παρουσιάστηκε, στα πλαίσια της φιλοξενίας των εταίρων στο σχέδιο Erasmus+, “Language Learning via Literature” και η οποία αποτέλεσε τη βάση εργασίας ενός εργαστηρίου με θέμα τη «Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού».
(Σημείωση: Η ταινία θα εκπροσωπήσει το Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας, στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό «Bravo school».
Δυο λόγια για το θέμα που πραγματεύεται η ταινία : Ασυνόδευτες, παιδικές ψυχές …Μια 13/λεπτη πορεία προς τη συνάντηση. Τη συνάντηση με την ανεστραμμένη εκδοχή της Οδύσσειας που διαδραματίζουν οι πρόσφυγες και συμπυκνώνεται σε ένα αφήγημα κατά το οποίο η Ιθάκη δεν είναι ο αέναος προορισμός, παρά μόνο η αφετηρία ενός ατέρμονου ταξιδιού. Η γενέθλια γη, οποία δεν θα περιμένει την επιστροφή. Δεν υπάρχει καν ο σκοπός της επιστροφής (δικαίωμα στη νοσταλγία).
Αντίθετα, διαρκής αναζήτηση μιας νέας πατρίδας, ενώ φεύγουν, ταυτόχρονα προσφεύγουν, ζώντας σε μια κατάσταση μεθοριακότητας και αναμονής για έναν χώρο, έναν τόπο, όπου θα γίνουν αποδεκτοί, όπου θα ζήσουν.
Τρομαγμένα, άγουρα, ανήλικα παιδιά που αναγκάζονται να ξεριζωθούν εξαιτίας πολέμων, καταπίεσης ή ανέχειας. Παιδιά τα οποία, παρότι δικαιούνται ειδικού καθεστώτος προστασίας στις χώρες υποδοχής, βρίσκονται συχνά αντιμέτωπα με την αδιαφορία, την αυθαιρεσία και τον εξευτελισμό, που ακόμα και όσα προσπαθούν φιλότιμα να ενταχθούν πηγαίνοντας σχολείο, αντιμετωπίζουν όχι σπάνια βίαιες ξενοφοβικές και ρατσιστικές αντιδράσεις.
Παιδιά έρμαια, συχνά, μιας συμπεριφοράς μιας άσχημης εικόνας, που λέει περισσότερα από χιλιάδες λέξεις για τη δυσανεξία μιας βολεμένης κοινωνίας απέναντι στην αλλότρια δυστυχία και διαφορετικότητα.
Όμως, κι αυτό ας μην το ξεχνάμε, παιδιά έρμαια, ίδια με εκείνα του ’22 (Μικρά Ασία), ίδια με εκείνα του ’74 (Κύπρος), ίδια με τα σημερινά (Ουκρανία) , ίδια με αυτά που θα προκύψουν αύριο, ποιος ξέρει σε ποιο σημείο της Γης.
Δεν αρκεί απλά και μόνο να ευχόμαστε, αυτό το σημείο να μην είναι το δικό μας. Δεν υπάρχει τρόπος οριοθέτησης όταν αναφερόμαστε σε παιδικές ψυχές …
Δημήτρης Κατσαβός
Διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας Ημαθίας
…………………..
(Σημείωση: Η ταινία θα εκπροσωπήσει το Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας, στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό «Bravo school».
Δυο λόγια για το θέμα που πραγματεύεται η ταινία : Ασυνόδευτες, παιδικές ψυχές …Μια 13/λεπτη πορεία προς τη συνάντηση. Τη συνάντηση με την ανεστραμμένη εκδοχή της Οδύσσειας που διαδραματίζουν οι πρόσφυγες και συμπυκνώνεται σε ένα αφήγημα κατά το οποίο η Ιθάκη δεν είναι ο αέναος προορισμός, παρά μόνο η αφετηρία ενός ατέρμονου ταξιδιού. Η γενέθλια γη, οποία δεν θα περιμένει την επιστροφή. Δεν υπάρχει καν ο σκοπός της επιστροφής (δικαίωμα στη νοσταλγία).
Αντίθετα, διαρκής αναζήτηση μιας νέας πατρίδας, ενώ φεύγουν, ταυτόχρονα προσφεύγουν, ζώντας σε μια κατάσταση μεθοριακότητας και αναμονής για έναν χώρο, έναν τόπο, όπου θα γίνουν αποδεκτοί, όπου θα ζήσουν.
Τρομαγμένα, άγουρα, ανήλικα παιδιά που αναγκάζονται να ξεριζωθούν εξαιτίας πολέμων, καταπίεσης ή ανέχειας. Παιδιά τα οποία, παρότι δικαιούνται ειδικού καθεστώτος προστασίας στις χώρες υποδοχής, βρίσκονται συχνά αντιμέτωπα με την αδιαφορία, την αυθαιρεσία και τον εξευτελισμό, που ακόμα και όσα προσπαθούν φιλότιμα να ενταχθούν πηγαίνοντας σχολείο, αντιμετωπίζουν όχι σπάνια βίαιες ξενοφοβικές και ρατσιστικές αντιδράσεις.
Παιδιά έρμαια, συχνά, μιας συμπεριφοράς μιας άσχημης εικόνας, που λέει περισσότερα από χιλιάδες λέξεις για τη δυσανεξία μιας βολεμένης κοινωνίας απέναντι στην αλλότρια δυστυχία και διαφορετικότητα.
Όμως, κι αυτό ας μην το ξεχνάμε, παιδιά έρμαια, ίδια με εκείνα του ’22 (Μικρά Ασία), ίδια με εκείνα του ’74 (Κύπρος), ίδια με τα σημερινά (Ουκρανία) , ίδια με αυτά που θα προκύψουν αύριο, ποιος ξέρει σε ποιο σημείο της Γης.
Δεν αρκεί απλά και μόνο να ευχόμαστε, αυτό το σημείο να μην είναι το δικό μας. Δεν υπάρχει τρόπος οριοθέτησης όταν αναφερόμαστε σε παιδικές ψυχές …
Δημήτρης Κατσαβός
Διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας Ημαθίας
…………………..
