“Τα γουρουνάκια κουμπαράδες” – Εμπνευσμένο έργο,παράσταση επιπέδου / γράφει η Αικατερίνη Παπαγεωργίου
Τα γουρουνάκια – κουμπαράδες δεν τα είχα διαβάσει.
Έχει γράψει, εξάλλου, τόσα έργα ο Τριβιζάς!
Μου έκανε εντύπωση η επιλογή του έργου και η έμπνευση του Τριβιζά. Γκούγκλαρα, λοιπόν, κι έμαθα ότι το γουρουνάκι ήταν απαραίτητο στην αυλή των σπιτιών των ανθρώπων πριν ακόμα από τη βιομηχανική επανάσταση και ήταν εχέγγυο για την εξασφάλιση της τροφής στην οικογένεια. Εξασφάλιζαν κρέας και λίπος για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι παλιότεροι και όσοι μεγαλώσαμε σε χωριά θυμόμαστε ότι πάντα έτρεφαν ένα γουρούνι σε κάθε σπίτι και το έσφαζαν τα Χριστούγεννα.
Μετά θυμήθηκα ότι ο κουμπαράς της παιδικής μου ηλικίας είχε το σχήμα του γουρουνιού. Συνειρμικά, έφερα στον νου μου τις εκθέσεις στο σχολείο για την ημέρα της αποταμίευσης. Με την ίδια έκθεση κερδίσαμε το βραβείο- κουμπαρά εγώ, ο αδερφός μου και τα ξαδέρφια μου τις επόμενες χρονιές. Και μετά θυμήθηκα τη σχισμή στην πλάτη τους. Έπρεπε να ρίξω χρήματα, όλες τις οικονομίες μου!
Η Google με πληροφόρησε ότι το 1935 στην Ελλάδα και λίγο πιο πριν στις χώρες της Ευρώπης ξεκίνησε από τις τράπεζες ένα κίνημα για αποταμίευση των χρημάτων όλων των λαών, για ευνόητους λόγους. Βλέπετε, είχε προηγηθεί το οικονομικό κραχ του ΄29 και οι τράπεζες έπρεπε να μαζέψουν τα διαφυγόντα κέρδη.
Πώς τα συνέδεσε όλα αυτά ο Τριβιζάς; Μάλλον είχαμε κοινά βιώματα.
Τα γουρουνάκια –κουμπαράδες είναι ένα εμπνευσμένο έργο, με πολλά διδάγματα για μικρούς και μεγάλους, προτάσσοντας αξίες, όπως η φιλία, ο σεβασμός, η δικαιοσύνη, η ισότητα μεταξύ των ανθρώπων, τις οποίες τείνουν να τις καταπιούν οι λύκοι του ατομικού συμφέροντος και του εγωισμού.
Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω εκ του σύνεγγυς την προετοιμασία της παράστασης των εκπαιδευτικών συμμεριζόμενη τη βάσανο της σκηνοθέτιδας όλες αυτές τις μέρες που περιλάμβανε πολλή αγωνία και ταυτόχρονα μεγάλη απόλαυση. Οι συντελεστές κατάφεραν, αξιοπρεπώς, να ανεβάζουν στη σκηνή δύο παραστάσεις την ημέρα για τα σχολεία και μία το Σάββατο για τους ενήλικες γεμίζοντας τα πολλά καθίσματα του Χώρου Τεχνών.
Θέλω να συγχαρώ τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες που αποδεικνύουν ότι όταν θέλεις κάτι πολύ, το πετυχαίνεις. Το πρωί σχολείο, το βράδυ πρόβες. Επίσης, συγχαίρω όλους τους συντελεστές και παράγοντες του έργου για την υψηλού επιπέδου παραγωγή.
Είναι ευχής έργο ο Δήμος, η Διεύθυνση Α/θμιας Εκπ/σης, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών να αγκαλιάσουν την προσπάθεια και να ρίχνουν τον οβολό στη σχισμή της πλάτης του γουρουνιού-κουμπαρά, ώστε να μην περιμένουν οι καημένοι οι ηθοποιοί να προφητεύσει ο Συννεφούλης πότε θα βρέξει λίρες.
Εύχομαι η παράσταση να ανέβει και σε άλλες πόλεις, ώστε να την παρακολουθήσουν περισσότερα παιδιά.
Συγχαρητήρια και καλή επιτυχία στη συνέχεια του έργου.
Παπαγεωργίου Αικατερίνη
Σύμβουλος Εκπαίδευσης
( Φωτογραφίες: faretra.info)
