«Ο λαός σου δεν μπορεί άλλο, Κύριε,
Αντί πετρελαίου και αερίου
Πουλάνε τη χώρα μας»
Azagaia, “Vendem o Pais,” («Πουλάνε τη χώρα μας»)
Η Μαδαγασκάρη νίκησε τους Γάλλους στρατιωτικά τον 19ο αιώνα, όταν πρωτοπήγαν να την κατακτήσουν, αλλά το Παρίσι τους πήρε πίσω την ανεξαρτησία τους με οικονομικά μέσα, υποχρεώνοντάς τους μάλιστα να καταβάλλουν πολεμικές αποζημιώσεις. Μια ιστορία κάπως παρόμοια, τηρουμένων των αναλογιών, με την ημι-ακύρωση της Ελληνικής Επανάστασης, μέσω των «δανείων της Ανεξαρτησίας» (που μάλλον της εξάρτησης θά’πρεπε να ονομάζονται) και που η οργάνωσή τους έχει κατά καιρούς αποδοθεί στους Ρότσιλντ, χωρίς όμως να αποδειχθεί αυτό.
Κάποια στιγμή οι Γάλλοι έκαναν τη Μαδαγασκάρη και επίσημα αποικία τους, οι ντόπιοι όμως μάλλον δεν το βρήκαν αυτό πολύ του γούστου τους και όλο και ξεσηκώνονταν. Η καταστολή των εξεγέρσεων αυτών προκάλεσε, ανάλογα με τις πηγές, από εκατό έως επτακόσιες χιλιάδες νεκρούς. Η τελευταία μεγάλη σφαγή που έκαναν οι Γάλλοι στο νησί ήταν το 1947, με 40.000 νεκρούς.
Νεοαποικιοκρατία
Το νησί κέρδισε τελικά την ανεξαρτησία του, αλλά, όπως και σε πολλές άλλες αφρικανικές και ασιατικές χώρες, η αποικιοκρατία αντικαταστάθηκε απλώς από τη νεοαποικιοκρατία, με τους δυτικούς και ιδίως τους Γάλλους να εκμεταλλεύονται ανελέητα μέχρι και σήμερα τον πλούτο της χώρας και τη δουλειά των ανθρώπων της, όπως συμβαίνει σχεδόν σε όλη την Αφρική.
Σε πολλές μάλιστα χώρες, τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που έδωσαν πολύχρονες, άφθαστου ηρωισμού μάχες κατά των ξένων, εκφυλίστηκαν, ενίοτε φτάνοντας μέχρι του σημείου να γίνουν τα ίδια φορείς της νέο-αποικιοκρατίας.
Θυμάμαι τον Μιχάλη Ράπτη-Pablo, κύριο, και για μια ολόκληρη περίοδο μοναδικό διεθνώς, υποστηρικτή, ως ηγέτη τότε της 4ης Διεθνούς, με κάθε δυνατό μέσο, περιλαμβανομένου του εφοδιασμού και της κατασκευής ακόμα όπλων, της Αλγερινής Επανάστασης, να μου λέει πόση έκπληξη ένοιωσε όταν είδε μπαρουτοκαπνισμένους καπετάνιους του αλγερινού FLN (ΕΑΜ) να κυκλοφορούν επιδεικτικά μεταμορφωμένοι έξι μήνες αργότερα με τις πολυτελείς κούρσες τους και να διάγουν βίο προυχόντων. Την ίδια έκπληξη που ένοιωσα και εγώ όταν ο θυρωρός του κρατικού θεάτρου του Ζάγκρεμπ, περήφανος αυτός, με οδήγησε στο ειδικό θεωρείο που κρατούσε, όπως οι βασιλιάδες του παλιού καιρού, ο Τίτο, αρχηγός ενός από τα μεγαλύτερα επαναστατικά κινήματα της Ευρώπης, των παρτιζάνων της Γιουγκοσλαβίας.
Μερικές φορές οι ξένες υπηρεσίες έβαλαν και το χεράκι τους βέβαια να ευνοήσουν αυτή τη μετάλλαξη των ηγεσιών των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων. Ενδεχομένως τον ρόλο αυτό έπαιξαν στην Αλγερία, σύμφωνα με ορισμένες φήμες, που δεν γνωρίζω όμως αν ευσταθούν, οι υπηρεσίες της Δυτικής Γερμανίας στο πραξικόπημα με το οποίο αντικαταστάθηκε ο πρώτος πρόεδρος Μπεν Μπέλα από τον αρχηγό του στρατού Μπουμεντιέν.
Μοζαμβίκη
Ο τυφώνας Freddy έπληξε άγρια και τη Μοζαμβίκη, όπου μάλιστα, κατά μία σατανική σύμπτωση, όλα αυτά συνέπεσαν με τον θάνατο του μεγάλου hip hop καλλιτέχνη Azagaia, ειδώλου στη χώρα του, αλλά και σε όλες τις χώρες που μιλούν τα πορτογαλικά. Αυτός ήταν που τραγουδούσε
Ο λαός σου δεν μπορεί άλλο, Κύριε
Αντί πετρελαίου και αερίου πουλάνε τη χώρα μας
στίχους στο εμβληματικό τραγούδι του «Vendem o Pais», («Πουλάνε τη χώρα»). Πολύ δημοφιλής στη χώρα του, τόσο στη νεολαία όσο και στους πιο ηλικιωμένους, ο Azagaia έμπηγε το μαχαίρι στις μεγάλες πληγές των αποτελεσμάτων της κλιματικής αλλαγής, αλλά και της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας της χώρας του και της Αφρικής. Ο θάνατός του έβγαλε εκατομμύρια στους δρόμους και η κυβέρνηση της Μοζαμβίκης απάντησε με σκληρή καταστολή.
Αμερική, Ρωσία, Κίνα και παναφρικανισμός
Δώσαμε παραπάνω μια εκλεκτική και πολύ περιορισμένη ασφαλώς, αλλά χαρακτηριστική εικόνα μερικών από τα πολλά και τεράστια προβλήματα που ταλανίζουν τη Μαύρη Ήπειρο, που τόσο συχνά το άφθονο αίμα των λαών της από Μαύρη την έβαψε Κόκκινη. Ο τεράστιος πλούτος της έγινε πλούτος της Δύσης και δική της τραγωδία.
Φυσικό είναι, σε αυτές τις συνθήκες, και τα λαϊκά κινήματα της ηπείρου, αλλά και πολλές κυβερνήσεις να βλέπουν με ευνοϊκό μάτι την είσοδο της Κίνας στην περιοχή και την επάνοδο της Ρωσίας, ενώ κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος η ιδέα περιφερειακών συσπειρώσεων και το ευρύτερο όραμα του παναφρικανισμού.
Η απάντηση των Αμερικανών στην πρόκληση αυτή είναι κυρίως η γενίκευση των επεμβάσεων της CIA και της ιδιαίτερα δραστήριας και επιθετικής, σε όλη την ήπειρο, AFRICOM, της διοίκησης των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων για την Αφρική, επεμβάσεις στις οποίες σπανιότατα αναφέρεται ο δυτικός τύπος. Και το να δίνουν μαθήματα στους Αφρικάνους πώς να αποφεύγουν τις συνεργασίες με τους Κινέζους και τους Ρώσους.
Μόνο που οι καιροί έχουν αλλάξει. Της τά’παν έξω από τα δόντια της Αμερικανίδας αντιπροέδρου Κάμαλα Χάρις οι ηγέτες των χωρών που επισκέφθηκε πρόσφατα. Όσο για τον πρόεδρο της Αφρικανικής Ένωσης, εξήγησε με τα ακόλουθα λόγια τη θέση των Αφρικανών: «Όταν μιλάμε συχνά δε μας ακούνε ή πάντως δεν ενδιαφέρονται για το τι λέμε. Αυτό είναι που θέλουμε να αλλάξουμε. Και να μη μας λέει κανένας: μη δουλεύετε με τον ένα ή με τον άλλο. Θέλουμε να δουλεύουμε και να εμπορευόμαστε με όλους» (Why Africa Chose China | Defend Democracy Press).
Αν η ανάκτηση ή η απώλεια της αξιοπρέπειας είναι επίσης και ένας δείκτης για το ποιος έχει ή δεν έχει μέλλον, η Αφρική και ο μη δυτικός κόσμος ανεβαίνουν, η Ευρώπη (και η Ελλάδα μαζί της) πέφτει. Έστω και αν ξεκινάνε από πολύ διαφορετικά, προς το παρόν, επίπεδα.
Μακάρι να είχαμε και εμείς καναν πολιτικό σαν αυτούς που εμφανίζονται τώρα στη Μαύρη Ήπειρο. Πού τέτοια τύχη όμως;
Υ.Γ.: Στο άρθρο μας για τις κυρώσεις στη Ρωσία και στη Λευκορωσία, παραλείψαμε κάτι ουσιώδες. Τα ευρωπαϊκά κράτη έχουν μπλοκάρει 350.000 τόνους λιπάσματα που προορίζονται για φτωχές αφρικανικές χώρες, παρά το γεγονός ότι η Ρωσία έχει δηλώσει ότι τα χαρίζει και, επομένως δεν θα έχει εισοδήματα από αυτά. Ταυτόχρονα όμως οι Ευρωπαίοι έχουν άρει τις κυρώσεις για εισαγωγές ρωσικών λιπασμάτων προς τις ίδιες, παρά το ότι από αυτές κερδίζει η Ρωσία, γιατί χρειάζονται τα λιπάσματα. Τι κι αν πεθάνουν μερικοί ακόμα Αφρικάνοι; Μαύροι είναι άλλωστε, όχι άνθρωποι.
