Γράμματα & Τέχνες Θεάματα Πολιτισμός Ρεπορτάζ Τοπικά

Γιώργος Μανέκας / Ένα συγκινητικό μουσικό ταξίδι στη μνήμη του από τον Σύλλογο Βλάχων Βέροιας

Ο Γιώργος Μανέκας ήταν πολλά για το μιλέτι του, τη φάρα του, όπως έλεγε ο ίδιος τους Βλάχους, στους οποίους ανήκε. Ήταν η φωνή τους. Μια φωνή που τραγούδησε την καθημερινή ζωή τους, τους καημούς και τις χαρές τους. Και γι’ αυτό δεν τον έκλαψαν μόνο ως άνθρωπο, όταν έφυγε ξαφνικά από τη ζωή τον Δεκέμβρη του 2021, αλλά και ως έναν μοναδικό καλλιτέχνη, ταυτισμένο με την πορεία και τη μοίρα τους.

Η χθεσινή εκδήλωση στη μνήμη του πραγματοποιήθηκε στον Χώρο Τεχνών της Βέροιας με την αίθουσα γεμάτη από κόσμο, που ήρθε να τον τιμήσει με την παρουσία του.

Ο Σύλλογος Βλάχων Βέροιας, του οποίου ήταν ιδρυτικό μέλος, κατάφερε με μια εκδήλωση μεγάλη σε διάρκεια και σε συγκίνηση να κάνει το πορτρέτο του σεμνού και αθόρυβου τραγουδιστή, που με τη φωνή του  μετέφερε τις εικόνες από ένα μακρινό παρελθόν στο παρόν, προσπαθώντας να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις της συνέχειας της βλάχικης μουσικής παράδοσης και στο μέλλον.

Με μια φωνή δωρική, με ένα μέταλλο ξεχωριστό, με μια εκφραστικότητα που ενισχύονταν και από την επιβλητική του φυσική παρουσία, ο Μανέκας χάραξε μια καλλιτεχνική πορεία σημαντική, τραγουδώντας όχι μόνο στην Ελλάδα, με κορυφαίο σταθμό το Ηρώδειο, αλλά και Έξω, Ιταλία,Γαλλία, Αγγλία και στα Βαλκάνια. Γι’ αυτό και οι απανταχού Βλάχοι τον έκλαψαν και είπαν “το αηδόνι σίγησε…”

Πάνω στη σκηνή οι έξοχες ορχήστρες του Δημήτρη Παράσχου και του Φώτη Καραβιώτη με τα όργανά τους γέμισαν την αίθουσα με αγαπημένους για το κοινό ήχους, και νέα παιδιά, ακολουθώντας τα βήματά του, τραγούδησαν τα τραγούδια του κάνοντας πράξη την επιθυμία του, να υπάρξει συνέχεια.

Το τραγούδι είχε και την πολυφωνική του διάσταση, αφού ακούστηκαν και τραγούδια από τμήμα της Χορωδίας του Συλλόγου Βλάχων Βέροιας.

Ο Πρόεδρος του Συλλόγου, ο Γιάννης Κύρτσος, προλογίζοντας έδωσε σύντομα το μέγεθος της προσωπικότητας του Γιώργου Μανέκα, και επέδωσε τιμητική πλακέτα στη  σύντροφο της ζωής του, τη Συρμούλα Πέτκου – Μανέκα.

Η Χάρις Πατσιαβούρα, που έκανε το πορτρέτο του Βλάχου ερμηνευτή μέσα από ένα έξοχο κείμενο που επιμελήθηκαν η ίδια και ο Τάκης Γκαλαϊτσης είπε:

“Όμως για μας ο Γιώργος δεν έφυγε. Ζει καθημερινά δίπλα μας. Νιώθουμε την παρουσία του παντού, ακούμε τα τραγούδια του, τον βλέπουμε σε video σε διάφορες πρωταγωνιστικές δράσεις του Συλλόγου Βλάχων Βέροιας, νομίζουμε ότι θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα ακούσουμε τη φωνή του, δε θέλουμε να  πιστέψουμε στην απουσία του. Σε στιγμές περισυλλογής περνάει σαν κινηματογραφική ταινία η ζωή του μπροστά από τα μάτια μας.”

Κι αυτή η κινηματογραφική ταινία της ζωής του δόθηκε και σε μας, στο κοινό, μέσα από ένα εξαιρετικά προσεγμένο βίντεο, που ξεκινούσε  από την οικογενειακή του μουσική παράδοση, μέσα από την οποία γεννήθηκε αυτή η μοναδική φωνή, καταγράφοντας στη συνέχεια την καλλιτεχνική του πορεία, ζωντανεύοντας  τη μορφή και τη φωνή του και συγκινώντας το κοινό που τον ήξερε, τον θαύμαζε και τον αγαπούσε, αλλά και όσους δεν τον γνώριζαν.

Και ήταν πραγματικά συγκινητικό να ακούγονται οι φωνές νέων παιδιών που τραγουδούσαν τα τραγούδια του, φωνές εξαιρετικές, άξιες διαδοχής, και πάνω τους να δεσπόζει τεράστια η εικόνα του… Και ύστερα να σωπαίνουν αυτά και να τραγουδά αυτός… Τραγούδια του έρωτα, του γάμου, του χάρου, τραγούδια κυρατζίδικα, τραγούδια χαρούμενα, τραγούδια λυπημένα… Παρελθόν, παρόν και μέλλον. Η συνέχεια, όπως την ήθελε αυτός και την επιζητούσε και όταν ζούσε.

Εκδήλωση επιπέδου, με ισορροπίες ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα. Εκδήλωση μνήμης, που έκλεισε συγκινητικά έτσι:

“Το αντίθετο της ζωής, δεν είναι ο θάνατος. Αυτές οι έννοιες συνυπάρχουν.

Το αντίθετο της ζωής είναι η λήθη.

Πεθαίνει κάποιος/ κάτι μέσα μας, όταν παύουμε να το θυμόμαστε.

Αυτή η μνήμη είναι σήμερα δική μας, αύριο – πολύ πιο σύντομα από όσο όλοι εδώ πιστεύουμε – θα είναι άλλων, αλλά ποτέ δε θα’  ναι κανενός.

Γιατί η μνήμη είναι μήτρα και μάλιστα παντοτινή.”

Στην εκδήλωση έγινε αναφορά και στη νέα έκδοση “Ο ερχομός”, που περιλαμβάνει πολυσέλιδο ένθετο και διπλό CD με 19 βλάχικα τραγούδια.

Συμμετείχαν οι μουσικοί:

Δημήτρης Παράσχος, Φώτης Καραβιώτης (κλαρίνο)
Αντώνης Παπαδόπουλος (κρουστά)
Πέτρος Πιπιλιάρης (ακορντεόν)
Θάνος Ρούμπος (βιολί)
Θοδωρής Σιταράς (τρομπέτα)
Αποστόλης Πιντζιλαίος (λαούτο)

Τραγούδησαν:

Λέμη Γατοπούλου, Κωνσταντίνος Μέλιος, , Θανάσης Μπακάλης, Γιώργος Παράσχος, Τάνια Πατσίκα, Τάνια Πίσκου, Νίκος Σταμανίκης

και

Τμήμα της Χορωδίας ΛΣΒΒ  που διηύθυνε ο Τάκης Γεωργίου

Σκηνοθεσία: Σταμάτης Χρυσής

Φωτογραφίες: faretra.info

“In memoriam του Γιώργου Μανέκα / Αφιέρωμα στο αηδόνι των Βλάχων που πρόωρα σίγησε…” / γράφει ο Τάκης Γκαλαΐτσης

banner-article

Ροη ειδήσεων