Τα μαγαζιά στολισμένα με κόκκινες καρδιές, μαξιλαράκια, ρούχα, αρώματα και υπερπληθώρα λουλουδιών παντού, που περίμεναν με αγωνία να αγοραστούν πίσω από το τζάμι όχι μόνο χθες, που γιορταζόταν ο Άγιος Βαλεντίνος, αλλά μέρες πριν…
Και οι καημένοι οι ερωτευμένοι, ιδιαίτερα οι άντρες, μικροί και μεγάλοι, έπρεπε να σπεύσουν να κάνουν “δήλωση έρωτα”, σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα, όπως μας έχουν επιβληθεί στη γλώσσα, στο ντύσιμο και κυρίως στον τρόπο σκέψης.
Και θα πει κανείς “Μα τόσο σπουδαίο είναι; Επιτέλους είναι μια χαρούμενη νότα μέσα στο σκοτάδι των ημερών! Κι οι καταστηματάρχες ας δουλέψουν λίγο κι αυτοί!” Σωστά. Ποιος διαφωνεί.
Μήπως όμως παραέγινε το πράγμα και τα συναισθήματα τα αντικατέστησε μία αναγκαία πια εθιμοτυπία;
Όταν παλιά οι ερωτευμένοι κρύβονταν πίσω από έναν φράχτη για να δώσουν και να πάρουν ένα κλεφτό φιλί, πώς κατέληξαν τώρα να τα έχουν χορτάσει όλα και όταν συναντιούνται να είναι βυθισμένοι ο καθένας στο κινητό του, χωρίς να κοιτάζονται καν;
Δεν πρέπει να μας προβληματίσουν αυτά τα σημεία των καιρών;
Χθες, ανθοπώλης έλεγε στην τηλεόραση πως ένα κόκκινο τριαντάφυλλο κοστίζει μόνο… 7 ευρώ! Κι ένας ιδιοκτήτης καταστήματος εστίασης πως ένα δείπνο για δύο άτομα κοστίζει μόνο… 60 ευρώ!
Και πώς θα πάρει το τριαντάφυλλο ο νεαρός άνεργος; Πώς θα προσφέρει το δείπνο στην καλή του; Και μόνο αυτός; Κι ο εργαζόμενος με τον εξευτελιστικό μισθό, που δεν μπορεί να κάνει οικογένεια;
Το θέμα των ανθρώπινων σχέσεων και ειδικά του έρωτα είναι από τα πιο περίπλοκα και σε καμιά περίπτωση δεν λύνονται με καρδούλες και λουλουδάκια.
Όσο για τις κυβερνήσεις, οι οποιες θα μας κυβερνήσουν στο μέλλον, τα προβλήματα της νεολαίας πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα γιατί νεολαία σημαίνει ζωή, ελπίδα, χαρά, δουλειά, αξιοπρέπεια και, βέβαια, έρωτας!
Ο καημένος ο Άγιος Βαλεντίνος των καθολικών, πού να ήξερε, όταν πάντρευε Ρωμαίους στρατιώτες με χριστιανές – παράνομα γιατί ήταν απαγορευμένο – πως θα είχε στο μέλλον τόση δόξα!
far
