Τόσο ως ιδεολογία, όσο και ως υλική δύναμη ο ναζισμός έχει επιστρατευθεί ξανά, από τα ιμπεριαλιστικά κράτη της Δύσης
Ακόμα χειρότερα: άλλα μετασοβιετικά και πρώην ανατολικά κράτη έχουν αγκαλιάσει και αναγάγει σε τμήμα της εθνικής τους ιδεολογίας τους συνεργάτες των Ναζί του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έχουν (την ώρα που μιλάμε) ενσωματώσει νεοναζιστικά σώματα στις ένοπλες δυνάμεις τους ή χρηματοδοτούν και στέλνουν οπλισμό και μισθοφόρους για να πολεμήσουν στο πλάι τους. Ο Μπαντέρα και η κληρονομιά του είναι παντού στην Ουκρανία, ως ο πυρήνας του ρατσιστικού αντι-ρωσισμού.
Ποιοι αξιοποιούν και στρατολογούν τους συνεχιστές του Μπαντέρα; Η Ε.Ε. και οι ΗΠΑ. Οι ξεπεσμένοι και οι νυν αποικιοκράτες-ιμπεριαλιστές. Περιφέρουν τους μπαντεριστές στα κοινοβούλιά μας και τους δίνουν κάθε πιθανή βοήθεια. Την ίδια στιγμή, το κράτος του Ισραήλ συνεργάζεται διακριτικά με τους μπαντεριστές στην Ουκρανία, ενώ το ίδιο προωθεί στον χώρο του εθνοκάθαρση ως θεσμικά ρατσιστικό κράτος-απαρτχάιντ.
Σε αυτόν το διεστραμμένο, αμνήμονα και βαθιά ένοχο κόσμο, καμιά χυδαιότητα δεν αποδεικνύεται πολύ μεγάλη. Κάπως έτσι, οι πολωνικές αρχές αποφάσισαν να μην καλέσουν στην επέτειο απελευθέρωσης του Άουσβιτς τη Ρωσία (το κράτος συνεχιστή της ΕΣΣΔ), αλλά να καλέσουν το κράτος συνεχιστή του Μπαντέρα, την Ουκρανία.
Το επιχείρημα; «Η Μόσχα θα χρειαστεί εξαιρετικά μεγάλο χρονικό διάστημα και πολύ βαθιά αυτοεξέταση για να μπορέσει ενδεχομένως να επιστρέψει στις συγκεντρώσεις του πολιτισμένου κόσμου». Πέρα από την υποκρισία της δήλωσης, ο ίδιος ο εκφερόμενος λόγος, η τοποθέτηση μιας ολόκληρης χώρας και εμμέσως πλην σαφώς ενός ολόκληρου λαού εκτός πολιτισμένου κόσμου, βρωμάει κατάλοιπα του ναζισμού. Αυτό δε, λαμβάνει χώρα με επίκεντρο το Άουσβιτς.
Το έχουμε γράψει και άλλη φορά, με σημείο αναφοράς το ξέπλυμα του ναζισμού από την Ε.Ε. και τις μισθωμένες γραφίδες: ο ναζισμός, τόσο ως ιδεολογία, όσο και ως υλική δύναμη έχει επιστρατευθεί ξανά, από τα ιμπεριαλιστικά κράτη της Δύσης. Με επίκεντρο τον αντι-ρωσισμό, ο ρατσισμός, η λογοκρισία, ο βιασμός της Ιστορίας και η διάλυση κάθε διαύλου επαφής μεταξύ των διαφορετικών πλευρών της ευρωπαϊκής ηπείρου εγκαθίστανται στο κέντρο της κυρίαρχης πολιτικής και ιδεολογίας της Ε.Ε., ακόμα περισσότερο από ό,τι στις ΗΠΑ.
Ενώ οι «δυτικοί» πολίτες κοιμόμαστε τον ύπνο του συνενόχου και ασχολούμαστε με ήσσονος σημασία ζητήματα, όλη η βρωμερή κληρονομιά της ηπείρου μας αναβαπτίζεται και ξαναθεριεύει, με ελαφρώς αλλαγμένη μορφή. Νομίζουμε οι ανόητοι ότι το τέρας θα «φάει» κάποιον άλλον. Πάλι θα ξυπνήσουμε άσχημα από την πλάνη: Εμάς θα φάει το τέρας, εμάς τους λαούς. Και οι σημερινοί στυλοβάτες του τέρατος (επιχειρηματίες, πολιτικοί, μισθωμένοι ακαδημαϊκοί) θα παριστάνουν τους έκπληκτους, ενόσω θα πετάνε σε ασφαλείς προορισμούς, κάνοντας μπίζνες μαζί του.
