Ηχηρό τελεσίγραφο στην κυβέρνηση από τους καθηγητές του Εθνικού Θεάτρου: Τροποποιήστε το Προεδρικό Διατάγμα που εξισώνει τα πτυχία των καλλιτεχνικών σχολών με τα απολυτήρια Λυκείου

Τρία σπάνια και πολύτιμα «μαθήματα» παρέδωσε η χθεσινή συνέντευξη Τύπου του Συλλόγου των Διδασκόντων της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου στην έδρα τής, υπό σπουδαστική κατάληψη, Σχολής (Σχολείον Ειρήνης Παπά).

Κι αυτό γιατί δεν ξέρουμε πόσα χρόνια έχουμε να δούμε σύσσωμο ένα σώμα καθηγητών κύρους να εκφράζει ομόφωνα απόλυτη αλληλεγγύη προς το αίτημα των σπουδαστών του που έχουν οδηγηθεί σε κατάληψη. Χθες ήταν περισσότερο κι από σαφής και περισσότερο από επίσημη η έκφραση (διά της διευθύντριας της Σχολής Δηώς Καγγελάρη) της απόλυτης αλληλεγγύης στους σπουδαστές της Σχολής και σε όσους ζητούν την τροποποίηση του περιβόητου Προεδρικού Διατάγματος που εξισώνει τα πτυχία των καλλιτεχνικών σχολών με τα απολυτήρια Λυκείου.

Δεν έμειναν όμως μόνον εκεί οι καθηγητές (όλοι τους διακεκριμένοι σκηνοθέτες, ηθοποιοί, χορογράφοι, μουσικοί, σκηνογράφοι, θεατρολόγοι). Έστειλαν σαφές και ανυποχώρητο τελεσίγραφο στην κυβέρνηση ότι «εάν μέχρι τις 8/2 –οριακή ημερομηνία για την απώλεια του σπουδαστικού έτους– δεν έχουμε έμπρακτες ενδείξεις ότι οδεύουμε προς τροποποίηση του Π.Δ., σύσσωμοι εμείς, οι καθηγητές της Σχολής, θα υποβάλουμε την παραίτησή μας». Τόνισαν δε ότι δεν θα αποδεχτούν γενικές «δεσμεύσεις», αλλά ότι αναμένουν «αποδείξεις». Αυτό είναι ίσως και το δεύτερο μάθημα προς τους σπουδαστές τους, τον απλό κόσμο αλλά και τα μέχρι στιγμής κωφεύοντα κυβερνητικά αυτιά:

Η βεβαιότητα ότι υπερασπίζεσαι το δίκαιο αίτημα ενός ολόκληρου κλάδου και κυρίως πολλών νέων ανθρώπων με όνειρα απαιτεί στις κρίσεις και δύσκολες επιλογές και ξεβόλεμα και προσωπικές θυσίες. Κι αυτό το εισέπραξαν και συναισθηματικά οι παρόντες σπουδαστές της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου οι οποίοι στην ανακοίνωση της πρόθεσης ομαδικής παραίτησης των καθηγητών τους καταχειροκρότησαν. Κάποιοι δάκρυσαν και άλλοι φώναξαν επανειλημμένα «μπράβο». Να και το τρίτο «μάθημα»: συναίσθημα και κυρίως ενσυναίσθηση και ανάληψη ευθυνών όταν έχεις να κάνεις με θέματα παιδείας και με νέους ανθρώπους.

Δεν περιορίζεται βέβαια σε συναισθηματικής αξίας επιχειρήματα το τελεσίγραφο που έστειλαν οι καθηγητές της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου στην κυβέρνηση. Είναι και μια πολιτική κίνηση, η οποία υπαγορευμένη από την απόγνωση ενός τεράστιου ποσοστού του κόσμου του σύγχρονου πολιτισμού έναντι του Π.Δ. που και τους απαξιώνει περαιτέρω και τους προσβάλλει, οδηγεί τα πράγματα στα άκρα. Η σύσσωμη παραίτηση τόσων κορυφαίων καλλιτεχνών από μία από τις δύο ιστορικότερες σχολές υποκριτικής τέχνης της Ελλάδας αλλά και η πρώτη φορά στη μακρά ιστορία της που η σχολή του Εθνικού Θεάτρου κινδυνεύει να αδειάσει και να σφραγιστεί είναι κάτι που καμία κυβέρνηση δεν θα επιθυμούσε να χρεωθεί. Φανερώνει τη σοβαρότητα και κρισιμότητα για τον κλάδο ενός αιτήματος που μάταια επεχείρησαν ώς εδώ οι υφυπουργοί Παιδείας και Πολιτισμού, κ. Συρίγος και κ. Γιατρομανωλάκης, να υποβιβάσουν.

Και στο τέλος της μέρας δυσχεραίνει αρκετά και τη θέση του νυν καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, Γιάννη Μόσχου, καθώς και του Δ.Σ., που και αυτοί δεν θα ήθελαν ασφαλώς να χρεωθούν μια τέτοια εξέλιξη. Εχει προηγηθεί άλλωστε η κοινοποίηση κοινής τους ανακοίνωσης που καλούσε «την Πολιτεία να άρει τις ανεπιεικείς συνέπειες και να επανεξετάσει το οικείο πλαίσιο, ώστε να αποτυπώνει δίκαια την εκπαιδευτική και επαγγελματική αξία των σπουδών Δραματικής Τέχνης». Αρκεί αυτό; Από χθες μάλλον όχι. Και δεν θα θέλαμε αυτόν τον καιρό να είμαστε στη θέση του Γιάννη Μόσχου και του Δ.Σ. που ασφαλώς θα δεχτούν πιέσεις και από τις δύο πλευρές (την κυβερνητική αλλά και την άλλη, του καλλιτεχνικού χώρου από τον οποίο προέρχονται). Και άλλωστε, ήδη σε δημοσιογραφική ερώτηση χθες για το αν το Εθνικό Θέατρο θα μπορούσε, ακολουθώντας το παράδειγμα των Ανώτερων Ιδιωτικών Σχολών Δραματικής Τέχνης, να προσφύγει στο ΣτΕ ζητώντας την ακύρωση του επίμαχου Π.Δ., η απάντηση ήταν: «Η προσφυγή στο ΣτΕ είναι στη δικαιοδοσία της διοίκησης του Εθνικού Θεάτρου».

Η χθεσινή συνέντευξη Τύπου

Ως διευθύντρια της Σχολής η Δηώ Καγγελάρη καλωσόρισε όσους παρευρίσκονταν στη συνέντευξη Τύπου. Εξέφρασε εξαρχής την απόλυτη αλληλεγγύη της στο «αίτημα σπουδαστών και καθηγητών για τροποποίηση του Π.Δ.». Και δήλωσε «αισιόδοξη ότι θα βρεθεί μία λύση γιατί το ζήτημα [που] αφορά σε όλο τον πνευματικό και καλλιτεχνικό κόσμο της χώρας. Είναι προσβλητικό για όλους», είπε. Αισθάνθηκε όμως την ανάγκη να ξεκαθαρίσει και ότι «δεν υπάρχει το παραμικρό μικροκομματικό συμφέρον».

Πλαισιωμένος από τους συναδέλφους του Ιώ Βουλγαράκη και Πέτρο Σεβαστίκογλου, ο σκηνοθέτης Νίκος Χατζόπουλος παρουσίασε τις θέσεις του Συλλόγου. Επειτα από μία ενδιαφέρουσα αναδρομή στο χρόνιο πρόβλημα της έλλειψης διαβάθμισης των καλλιτεχνικών πτυχίων, με μία «στάση» στο 2003, όταν «το υπουργείο Παιδείας σταματά την ισοτίμηση των διπλωμάτων» και «οι δραματικές σχολές μένουν έτσι στον αέρα», αλλά και στα επόμενα χρόνια που οι αρμόδιοι επαγγελματικοί φορείς των καλλιτεχνών προσπαθούσαν μάταια «να ευαισθητοποιήσουν την Πολιτεία απέναντι σ’ αυτό το παράλογο», έφτασε στις 17/12/2022. Την ημέρα, δηλαδή, που υπογράφεται το Προεδρικό Διάταγμα 85 «με πρωτοβουλία των υπουργών Παιδείας και Εργασίας, χωρίς καν να ζητηθεί η γνωμοδότηση του υπουργείου Πολιτισμού που είναι και αρμόδιο για τις καλλιτεχνικές σπουδές. Σε αυτό το Διάταγμα επιχειρείται να στριμωχτούν οι 8 βαθμίδες που αναγνωρίζει η Εκπαίδευση στις 4 κατηγορίες που αναγνωρίζει το Προσοντολόγιο του Δημοσίου. Και επινοείται για πρώτη φορά κατηγορία “Δ.Ε. αποφοίτων καλλιτεχνικών σχολών”, υποβιβάζοντας έτσι τις 3ετείς καλλιτεχνικές σπουδές στο επίπεδο της κατηγορίας του απολυτηρίου Λυκείου».

Σχολιάζοντας τις συναντήσεις των εκπροσώπων του καλλιτεχνικού κόσμου με τους αρμόδιους υφυπουργούς, ο κ. Χατζόπουλος επισήμανε πως οι τελευταίοι «απαντούν απαξιώνοντας τη σπουδαιότητα του προβλήματος. Σκόπιμα αναφέρονται μόνο στη σχέση που έχουν π.χ. οι ηθοποιοί με τα Κρατικά Θέατρα, λέγοντας ότι “δεν αλλάζει τίποτα, εφόσον προσλαμβάνεστε με οντισιόν”, και αποσιωπούν έτσι το πλήθος άλλων μορφών που μπορεί να πάρει η σχέση των καλλιτεχνών με τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Σκόπιμα διαδίδουν ότι “οι καλλιτέχνες, με 3ετείς σπουδές, θέλουν να πάρουν και πτυχίο ΑΕΙ”», πράγμα που όπως διαβεβαίωσαν οι παριστάμενοι δεν ισχύει. Ο κ. Χατζόπουλος σχολίασε όμως και τη στάση συγκεκριμένων αρθρογράφων που έφτασαν «σε σημείο να αποκαλούν “κοινωνικό συντηρητισμό και αναχρονισμό” τη σημασία που δίνουν οι καλλιτέχνες στους τίτλους σπουδών τους. Και δεν διστάζουν να τους κατηγορήσουν ως υποκινούμενους από κόμματα της αντιπολίτευσης!». Και επεσήμανε ότι κυβερνώντες και αρθρογράφοι δεν λένε λέξη: «α) για τα ζητήματα που θα ανακύψουν και αφορούν το δικαίωμά τους στη μετέπειτα καλλιτεχνική και εκπαιδευτική τους εξέλιξη, β) για τα προβλήματα στην αναγνώριση των σπουδών τους από Ιδρύματα του εξωτερικού, γ) για τη μείωση των αποδοχών των καλλιτεχνών, αφού θα αμείβονται ως απόφοιτοι Λυκείου, δ) για την εργασιακή τους ανασφάλεια αλλά και την αποδυνάμωση της επαγγελματικής τους θέσης».

Αναφέρθηκε επίσης με τρυφερότητα και κατανόηση στους σπουδαστές («στην καρδιά των σπουδαστών μας είναι τόσο μεγάλη η αίσθηση αδικίας, απαξίωσης και περιφρόνησης από μέρους της Πολιτείας, που δεν μπορούμε παρά να τους συμπαρασταθούμε, εφόσον αυτή την αδικία τη διαπιστώνουμε κι εμείς οι ίδιοι»).

Τα αιτήματα

«Ο Σύλλογος Καθηγητών της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου γνωρίζει ότι για να επιλυθεί η εκκρεμότητα της διαβάθμισης των δραματικών σπουδών οι διαδικασίες μπορεί να είναι χρονοβόρες», αναγνώρισε ο Νίκος Χατζόπουλος.

Αλλά με δεδομένη την κατάληψη της σχολής ξεκαθάρισε ότι ο Σύλλογος αποφάσισε μια σειρά από ενέργειες με πρώτη την απόφαση ομαδικής παραίτησης σε περίπτωση που μέχρι τις 8/2 δεν υπάρξουν «έμπρακτες ενδείξεις» επίλυσης του ζητήματος. Κατά τα άλλα, οι διδάσκοντες ζητούν μεταξύ άλλων: α) την άμεση τροποποίηση του Προεδρικού Διατάγματος 85/22 και την ένταξη των αποφοίτων καλλιτεχνικών σχολών στην κατηγορία Τ.Ε. (Τεχνολογικής Εκπαίδευσης), β) ακρόαση από τον πρωθυπουργό και τους αρμόδιους για το θέμα υπουργούς.

Επίσης, ο Σύλλογος «στέκεται αλληλέγγυος στην κίνηση των ιδιωτικών δραματικών σχολών να προσφύγουν δικαστικά στο Συμβούλιο της Επικρατείας», ενώ «καλεί σε διάλογο τους καθηγητές της Σχολής του ΚΘΒΕ και της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης, με σκοπό τον συντονισμό των ενεργειών μας», όσο και τα Τμήματα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης και Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ «για τη δίκαιη διευθέτηση των εκκρεμοτήτων».

Ο ίδιος, τέλος, ενημέρωσε τους παρευρισκομένους ότι είχαν λίγες ώρες νωρίτερα επικοινωνία με τον υφυπουργό Πολιτισμού που δέχτηκε να τους συναντήσει «ακόμα και εντός της ημέρας». Δεδομένης όμως της στάσης του κ. Γιατρομανωλάκη μέχρι εδώ, οι καθηγητές δεν ήταν και ιδιαιτέρως αισιόδοξοι για το αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης.

Από την πλευρά του ο σκηνοθέτης Πέτρος Σεβαστίκογλου αναφέρθηκε «στην πολύ μεγάλη ευθύνη που έχουμε» ως διδάσκοντες αλλά και ως άνθρωποι του Πολιτισμού. «Οταν μειώνονται οι επιχορηγήσεις, όταν προωθούνται τα σίριαλ έναντι του ποιοτικού κινηματογράφου […] τότε είναι καιρός να προσπαθήσουμε να βάλουμε χειρόφρενο στον κατήφορο», είπε χαρακτηριστικά.

Όταν αναφερόμαστε στους καθηγητές του Εθνικού Θεάτρου μιλάμε για τα εξής πρόσωπα:

Υποκριτική – Αυτοσχεδιασμός: Ανέστης Αζάς / Ιώ Βουλγαράκη / Εβίτα Ζημάλη / Αλεξία Καλτσίκη / Σίμος Κακάλας / Μαρία Κεχαγιόγλου / Γεωργία Μαυραγάνη / Θάνος Παπακωνσταντίνου / Αγλαΐα Παππά / Λένα Φιλίπποβα / Νίκος Χατζόπουλος
Αγωγή προφορικού λόγου – Σκηνικός λόγος: Ρηνιώ Κυριαζή / Κατερίνα Κοζαδίνου, Γιάννης Νταλιάνης, Μαρία Κεχαγιόγλου, Αγλαΐα Παππά
Ιστορία σκηνοθεσίας: Παναγιώτα Κωνσταντινάκου / Γιώργος Σαμπατακάκης
Δραματουργία: Θωμάς Μοσχόπουλος / Πρόδρομος Τσινικόρης
Φωνητική – Μουσική διδασκαλία – Θεατρικό τραγούδι: Μελίνα Παιονίδου
Φωνητική – Θεατρικό τραγούδι: Χαρά Κεφαλά
Θεωρία μουσικής – Μέθοδος Kodaly: Κωνσταντίνα Πιτσιάκου
Χορός: Φωκάς Ευαγγελινός
Εκφραστική κίνηση σώματος: Αγγελική Στελλάτου
Kίνηση- Παραδοσιακό Kung Fu: Ιωάννα Τουμπακάρη
Kίνηση – Τεχνική Alexander: Βίκυ Παναγιωτάκη
Kίνηση – Μέθοδος Feldenkraise: Mαριέλα Νέστορα
Kίνηση- Ido Portal Animal: Κωνσταντίνος Μωραΐτης
Σωματικό θέατρο – «Παλλόμενος ηθοποιός»: Αλεξάνδρα Καζάζου
Παραδοσιακοί Χοροί: Χρυσή Τζαρδή
Οπλομαχητική – Ξιφασκία: Κωνσταντίνος Μπουμπούκης
Δραματολογία: Δηώ Καγγελάρη
Ιστορία θεάτρου: Γρηγόρης Ιωαννίδης
Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας: Διονύσης Καψάλης
Ιστορία & Πρακτική Κινηματογράφου: Αλέξανδρος Βούλγαρης / Χρήστος Δήμας / Πέτρος Σεβαστίκογλου / Σύλλας Τζουμέρκας
Σκηνογραφία- Ενδυματολογία: Θάλεια Ιστικοπούλου / Γιάννης Μετζικώφ
Σκηνοθεσία θεάτρου: Ανέστης Αζάς / Ιώ Βουλγαράκη / Γεωργία Μαυραγάνη / Θάνος Παπακωνσταντίνου / Αργυρώ Χιώτη
Υποκριτική – Αυτοσχεδιασμός: Ιώ Βουλγαράκη / Σίμος Κακάλας / Αλεξία Καλτσίκη / Θάνος Παπακωνσταντίνου / Λένα Φιλίπποβα / Ταξιάρχης Χάνος
Θεωρία μουσικής: Χαράλαμπος Γωγιός
Μουσική: Αγγελος Τριανταφύλλου
Σύγχρονος χορός – Παραδοσιακό Kung Fu: Ιωάννα Τουμπακάρη

 efsyn.gr