Στην άκρη του ωκεανού στο χείλος της αβύσσου
στο έρεβος της κόλασης στο φως του παραδείσου
στημένο είναι ανάκτορο σαν Καραγκιόζ παράγκα
με εστεμμένο κουζουλό έναν δήθεν και μάγκα
που παριστάνει το βαρύ κι ασήκωτο πεπόνι
κι έχει στο μάτι του καρφί και στην καρδιά περόνη
*
Αιώνια χαρούμενος στου Καύκασου τον βράχο
που τρώει το ήπαρ ο αετός και τον θωρεί μονάχο
κι αυτός γεμάτος προσμονή σε αλεπούς καρτέρι
ελπίζει σ’ άθλους εραστή σε λευτεριάς ξεφτέρι
γιατί έκλεψε από τους θεούς τη φλόγα και τη γνώση
κι απλόχερα στ’ ανθρώπινο το γένος τα ’χει δώσει
μήπως και γίνουν οι θνητοί σαν τους θεούς σπουδαίοι
ταγμένοι για τα ύψιστα στα ταπεινά ωραίοι
κι έτσι να κατακτήσουνε του σύμπαντος τα σκότη
να τα γεμίσουν φως λαμπρό κι αιθέρα ανεμοδότη
κι όταν οι άλλοι θ’ απορούν πώς έγινε το θαύμα
θα επουλώνονται οι πληγές το ψυχικό το τραύμα…
*
Ω του Μορφέα παραγιέ μη με ξυπνάς ακόμα
δεν τέλειωσε το όνειρο κι είναι βαρύ το στρώμα!
Μα πώς στ’ αλήθεια βρέθηκα σε θεϊκά παλάτια
σε μαύρες τρύπες τ’ ουρανού πάν’ σ’ ερεβώδη άτια
να σέρνουνε της λογικής τον δίφρον άγριοι ίπποι
και να χορεύουνε του νου και της καρδιάς οι χτύποι
μήπως σε λάθος βρέθηκα χώρα τιποτοφρόνων
με την πορφύρα αδειανή στων κοίρανων τον θρόνον
που μ’ εντολές μονάχα ασκούν την βίαιη εξουσία
και πάει στα ξένα η λογική σ’ αιώνια απουσία;…
*
Προπάτορά μου Προμηθέ- σου ανάβω μια λαμπάδα
και μη ρωτάς που κατοικώ… Σ’ ανήκεστον Ελλάδα!…
Γιώργης Έξαρχος (12 Γενάρη 2023)
………………………..
Ο πίνακας είναι του Νίκου Χατζηκυριάκου Γκίκα
