Ο εισαγγελέας λησμόνησε τον ρόλο του;
Μπορεί οι σχέσεις του κ. Ντογιάκου με τις κυβερνήσεις της Δεξιάς να ήταν και να είναι στενές, μπορεί επίσης να ισχύει ότι ο γιος του διορίστηκε μετακλητός υπάλληλος επί Μητσοτάκη, όμως δεν μπορεί να ταυτίζεται ο κομβικός ρόλος του με τις μεθόδους που χρησιμοποιούν κρατικά και παρακρατικά κέντρα προκειμένου να περιορίσουν την ελευθερία του Τύπου και να εκβιάσουν τους πολιτικούς αντιπάλους τους, ούτε να περιορίζει με τη στάση του τις συνταγματικά κατοχυρωμένες Ανεξάρτητες Αρχές στους νόμιμους ελέγχους που οφείλουν να κάνουν.
Οι επικίνδυνες ταυτίσεις του θεσμού που εκπροσωπεί ο κ. Ντογιάκος με τις κυβερνητικές επιδιώξεις προσβάλλουν το κύρος της Δικαιοσύνης, ενώ οι δημόσιες απειλές-προτροπές που εκτόξευσε ενώπιον δικαστών και εισαγγελέων περί φορολογικών ελέγχων σε εκδότες και δημοσιογράφους παραβιάζουν και τις τελευταίες κόκκινες γραμμές διάκρισης των εξουσιών.
Ο κ. Ντογιάκος επέλεξε να ασχοληθεί με τις παρυφές του σκανδάλου των χιλιάδων παρακολουθήσεων με πρόσχημα την εθνική ασφάλεια και προχώρησε σε μια επικίνδυνη ταύτιση αυτών των υποκλοπών με τις υποκλοπές που έγιναν προκειμένου να ερευνηθεί από τη δικαιοσύνη του Βελγίου το οργανωμένο έγκλημα, η διαφθορά και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος από αξιωματούχους της Ε.Ε.
Ειδικά στην Ελλάδα, όπου οι ηγεσίες των Ανωτάτων Δικαστηρίων ακόμα εξακολουθούν ουσιαστικά να διορίζονται σύμφωνα με τις προτιμήσεις της κάθε κυβέρνησης, οι δικαστικοί που επιλέγονται οφείλουν καθημερινά να αποδεικνύουν την ανεξαρτησία τους διαλύοντας τις όποιες αμφιβολίες για αμφίδρομες σχέσεις με την εκτελεστική εξουσία.
Σήμερα, που για ακόμα μια φορά δοκιμάζεται σε συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες λόγω απροκάλυπτων κυβερνητικών παρεμβάσεων το κράτος Δικαίου στην Ελλάδα, σήμερα που καταργείται με επίκληση του απορρήτου ο κοινοβουλευτικός έλεγχος, σήμερα που οι έρευνες της ΑΔΑΕ κρίνονται μη νόμιμες, σήμερα που νομοθετήθηκε εσπευσμένα η απαγόρευση ελέγχου της ΕΥΠ, ενώ πρόκειται να νομοθετηθούν περιοριστικές για την ελευθερία του Τύπου διατάξεις, είναι αδιανόητο ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου χρησιμοποιώντας τον Τερτσέτη και τον Πολυζωίδη να απειλεί και να εμφανίζει τον εαυτό του ως «θύμα».
