«Δεν υπάρχουν άγγελοι σου λέω», ή «όταν και οι άγγελοι δαιμονίζονται…» / γράφει ο Παύλος Ριζαριώτης
Άλλο ερώτημα θεολογικού χαρακτήρα: Ήξερε ο επουράνιος πατήρ το κακό ποιόν του εν λόγω επί γης εκπροσώπου του, (ή, εν πάση περιπτώσει, τις αδυναμίες του) και τον άφησε, επί τούτου, να αμαρτήσει, ή του διέφυγε; (και τότε τι παντογνώστης είναι;)
Και για να έρθουμε στα επί γης: Είναι άγγελοι ή δαίμονες όλοι αυτοί που σήμερα εμφανίζονται ως δριμείς κατήγοροι του παπά; (και δεν του αναγνωρίζουν καν το δικαίωμα στην εξομολόγηση και στην άφεση αμαρτιών, οι αθεόφοβοι, απαιτώντας να οδηγηθεί στο πυρ το εξώτερον).
Δηλαδή, όλοι αυτοί οι ευλαβείς πολιτικοί των αστικών κομμάτων, οι ευσεβείς δημοσιογράφοι των αστικών ΜΜΕ, οι ελεήμονες εκπρόσωποι της οικονομικής ολιγαρχίας, οι πεφτοσυννεφάκηδες των σόσιαλ μίντια, που τώρα ψάλλουν τον εξάψαλμο στον παπά, δεν είναι οι ίδιοι που επί χρόνια έψελναν δυνατά το «Ωσαννά» στον «πάτερ»; (όταν αναφέρεσαι σε εκπρόσωπο του Υψίστου πρέπει πάντα να χρησιμοποιείς την κλητική, ακόμα κι αν το σωστό είναι να χρησιμοποιείς την αιτιατική, γι’ αυτό το κάνουν οι πρωϊνατζούδες και οι μεσημεριανατζούδες της TV — αρσενικοί και θηλυκοί — κι όχι λόγω αγραμματοσύνης).
Τώρα, διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους πως «ουδέν γνώριζαν, ούτε και υποψιάζονταν» και ζητούν την κεφαλήν επί πίνακι του αμαρτωλού παπά. Μάλιστα, οι σημερινοί κυβερνώντες, σε ρόλο αρχιερέων Αννα και Καϊάφα, δηλώνουν πως «ουδείς είναι υπεράνω του νόμου», (άντε τώρα να μην μπει στον πειρασμό ο «πάτερ» – ούτε η ονομαστική πρέπει να χρησιμοποιείται – να τους απαντήσει όπως ο Ιησούς «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού των Θεώ») και πως είναι αποφασισμένοι να πάρουν όλα τα μέτρα που απαιτούνται για να μην υπάρξουν ξανά ίδια, ή ανάλογα γεγονότα και καταστάσεις.
Και γεννάται το ερώτημα: Τι δε γνώριζαν και δεν υποψιάζονταν; Δεν γνώριζαν ότι το θέμα της ανάθρεψης των παιδιών (και δη αυτών που αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα προβλήματα στη ζωή τους) δε μπορεί να αφήνεται στις «αγαθές προθέσεις» της οποιασδήποτε ΜΚΟ, ακόμα κι εκείνης που είναι δημιούργημα αγίων ανθρώπων, όπως εμφανίζονταν ο παπάς και η παπαδιά; Δεν υποψιάζονταν ότι ο πολύς παράς που πήγαινε από το κράτος, αλλά και από άλλους, προς την συγκεκριμένη ΜΚΟ – όπως πάει και σε άλλες – θα μπορούσε να μεταλλάξει τους αγίους σε δαίμονες;
Κι αν δεν είχαν νιονιό να σκεφτούν, δεν είχαν ούτε αυτιά ν’ ακούσουν όσους (κυρίως τους κομμουνιστές) φώναζαν πως η άρνηση του κράτους ν’ ανταποκριθεί στην υποχρέωσή του προς τα παιδιά με ιδιαίτερα προβλήματα και η ανάθεση αυτής της υποχρέωσης στην ιδιωτική πρωτοβουλία, ούτε λύσεις δίνει και συνήθως στην αρπαγή οδηγεί; (Το χειρότερο εδώ δεν είναι η ‘κονόμα και η κλεψιά, αλλά το γεγονός ότι τέτοιες «δομές» που εμφανίζονται σαν επίγειοι «παράδεισοι» στην πραγματικότητα λειτουργούν σαν «κόλαση» για τα συγκεκριμένα παιδιά.)
Όχι. Ούτε αφελείς, ούτε άπραγοι είναι. Εν γνώσει τους και εν πλήρει συνειδήσει παραδίδουν τα πάντα στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Κι αυτή στον μόνο θεό που πιστεύει και τον οποίο αποκλειστικά υπηρετεί είναι ο «θεός του κέρδους» (είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε, που λέει και ο Μπογιόπουλος.)
Όσο για το ερώτημα αν ο παπάς είναι άγγελος ή δαίμονας, μάλλον είναι άνευ σημασίας, καθότι, όπως και από τας ιεράς γραφάς γνωρίζουμε, οι δαίμονες ήταν πρώην άγγελοι.
Αφήστε που, όπως η Κατερίνα Κούκα άδει, «δεν υπάρχουν άγγελοι σου λέω»…
