Ποδοσφαιρικός Αγώνας στο Ξηρολίβαδο / Διαφήμιση του αθλητισμού. “Ξηρολίβαδο – Σέλι 1-2”

 γράφει ο Γιάννης Κ. Τσιαμήτρος

Συνεχίστηκε και φέτος στο Ξηρολίβαδο η παράδοση που θέλει να πραγματοποιούνται ποδοσφαιρικοί αγώνες κάθε καλοκαίρι σε καθαρά ερασιτεχνικό επίπεδο. Προσωπικά δεν θα ονόμαζα ‘τουρνουά’ τους αγώνες αυτούς, γιατί η λέξη αυτή ενέχει μέσα της έναν τυπικό και ανταγωνιστικό χαρακτήρα. Για εμένα είναι μια ΠΑΡΑΔΟΣΗ με αναμνήσεις, αγάπη και νοσταλγία.

Πολύς κόσμος συγκεντρώθηκε στο γήπεδο του χωριού για να απολαύσει έναν ματς ανάμεσα στους νέους του Ξηρολιβάδου και του Σελίου. Έτσι δόθηκε η ευκαιρία στους παλιούς να θυμηθούν τα νιάτα τους και στους νέους να είναι οι πρωταγωνιστές στον δικό τους πλέον καιρό. Εκείνο που προσωπικά με εντυπωσίασε δεν ήταν τόσο το ταλέντο των παικτών (αυτό βέβαια ήταν πράγματι σε υψηλό επίπεδο) όσο το αθλητικό τους πνεύμα σε όλη του την έκταση. Διαπίστωσα ότι τουλάχιστον οι νέοι μας βρίσκονται σε καλό δρόμο και όσον αφορά την επίδοσή τους στο άθλημα, αλλά και σε άλλους σπουδαιότερους για εμένα τομείς όπως: παιδεία, συμπεριφορά, πολιτισμός, ομαδικότητα, αλληλεγγύη, αλληλοσεβασμός κλπ.

Το περασμένο λοιπόν απόγευμα του Σαββάτου, 06.08.2022, συναντήθηκαν οι ομάδες του Ξηρολιβάδου και του Σελίου στο Ξηρολίβαδο σε έναν αγώνα που ανέδειξε νικητή την ομάδα του Σελίου με (2) δυο τέρματα έναντι (1) ενός του Ξηρολιβάδου.

Στο πρώτο ημίχρονο το Σέλι είχε την υπεροχή, επέδειξε έντονη επιθετική δραστηριότητα, όμως δεν μπόρεσε να μετατρέψει σε γκολ τις αρκετές ευκαιρίες που είχε. Η ομάδα του Ξηρολιβάδου είχε καλή αμυντική διάταξη και γενικά παρουσίασε ένα καλά συγκροτημένο και μετρημένο σύνολο.

Οι Ξηρολιβαδιώτες στην επανάληψη μπήκαν δυνατά στον αγώνα. Όμως, στο 50΄ λίγο έλειψε το Σέλι να προηγηθεί στο σκορ. Με ένα δυνατό σουτ η μπάλα βρήκε το δοκάρι της εστίας του Ξηρολιβάδου. Ωστόσο, η υπεροχή των Ξηρολιβαδιωτών δεν άργησε να μετουσιωθεί σε γκολ όταν ο Γιοβαννόπουλος, παρακάμπτοντας και τον τερματοφύλακα του Σελίου, έκανε το 1-0.

Από εκεί και πέρα οι Σελιώτες ανέλαβαν την πρωτοβουλία των κινήσεων και με έναν ηγέτη τον δαιμόνιο Χοχλιούρο, πραγματοποίησαν πολλές ευκαιρίες που  απέδωσαν καρπό στο 70΄, όταν ο ίδιος παίκτης από το κέντρο της μεγάλης περιοχής πραγματοποίησε ένα δυνατό σουτ, κάνοντας το 1-1. Ο Χοχλιούρος πάλι, στο 86΄ πλευροκοπώντας την άμυνα του Ξηρολιβάδου από δεξιά, με ωραίο πλασέ διαμόρφωσε το τελικό 1-2.

Και οι δυο ομάδες αγωνίστηκαν πολύ καλά, έχοντας καλές στιγμές. Πάντως η έκβαση του αγώνα, θεωρώ, ότι ήταν δίκαιη, καθώς η πλάστιγγα έγειρε προς το μέρος του Σελίου, εξαιτίας της εξαίρετης απόδοσης του πιο πολύτιμου παίκτη (MVP player) του αγώνα, του Χοχλιούρου. Του αξίζουν συγχαρητήρια!

Ωστόσο, ο μεγαλύτερος νικητής της αναμέτρησης ήταν το ίδιο το άθλημα, ο αγώνας, η ευγενής  άμιλλα, οι παίκτες και οι φίλαθλοι. Εδώ καταθέτω την άποψή μου: Τέτοιοι ερασιτεχνικοί αγώνες πρέπει να είναι μια γιορτή του αθλητισμού, του ποδοσφαίρου (χωρίς ανταγωνιστικότητα και φανατισμό) και μια χαρούμενη νότα της ζωής στα ορεινά μας χωριά, όπου οι παραθεριστές, συνήθως Βεροιώτες, περνούν τα καλοκαίρια τους σε ευχάριστες κλιματικές και δροσερές συνθήκες. Σε αυτό το κλίμα ήταν και ο αγώνας που είχα την τιμή να παρακολουθήσω και να περιγράψω.

Για την ιστορία, οφείλουμε να πούμε ότι προπονητές ήταν ο Τόλης Τσαμήτρος για το Ξηρολίβαδο και ο Λεωνίδας Πιτούλιας για το Σέλι, οι οποίοι κατεύθυναν τις ομάδες τους με άψογο τρόπο. Τέλος γιατρός του αγώνα ήταν ο Πέτρος Φύκατας και  διαιτητής ο  Ιωάννης Μανδώνας  και οι δυο από από το Σέλι.

Το Σέλι αγωνίστηκε με την εξής σύνθεση:

Γώγος (τερματοφύλακας) Τσανακτσίδης, Δαμιανίδης, Παπαγιάννης, Καραγιάννης, Παπουλίδης, Ιωσηφίδης, Δειλινός, Πιτούλιας, Χοχλιούρος, Καραφέτζος, Μανδώνας, Φάκας Οικονόμου και Πέτκος.