Εδώ ή αλλού….. χτυπάω όλες τις πόρτες
Ω, μην τρομάζετε καθόλου πού ‘μαι αθώρητη
Κανένας μια μικρή νεκρή δεν μπορεί να ιδεί
Εδώ και δέκα χρόνια…. εδώ καθόμουνα
Στη Χιροσίμα ο θάνατος με βρήκε
Κ’ είμαι παιδί….. τα εφτά δεν τα καλόκλεισα
Μα τα νεκρά παιδιά δε μεγαλώνουν….
Πήραν πρώτα φωτιά οι μακριές πλεξούδες μου
Μου καήκανε τα χέρια και τα μάτια
Όλη….Όλη μια φουχτίτσα στάχτη απόμεινα
Την πήρε ο άνεμος κι’ αυτή σ’ ένα ουρανό συγνεφιασμένο.
Ω…… μη θαρρείτε πως ζητάω για μένα τίποτα…
Κανείς εμένα δε μπορεί να με γλυκάνει
Τι το παιδί που σαν εφημερίδα κάηκε
Δεν μπορεί πια τις καραμέλες σας να φάει.
Εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας….ακούστε με….
Φιλέψτε με μονάχα την υπογραφή σας
Έτσι που τα παιδάκια πια να μη σκοτώνονται
Και να μπορούν να τρώνε καραμέλες.
……………………..
(Μετάφραση Γιάννης Ρίτσος)
