Η καταγωγή του προβλήματος μ’ αφορμή το συνέδριο που διοργανώνεται σήμερα με θέμα «Δημογραφικό 2022-Η Μεγάλη Πρόκληση» στον απόηχο της «μεγάλης εθνικής απογραφής του 2021»
–
Διαβάζω ότι διοργανώνεται σήμερα συνέδριο με θέμα «Δημογραφικό 2022 – Η Μεγάλη Πρόκληση» από τις (άγνωστες σε μένα) οργανώσεις «Next is Now» και «Dome Consulting» στο ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρεταννίας και, όπως αναφέρει η σχετική είδηση, «στον απόηχο της μεγάλης εθνικής απογραφής του 2021».
Να σημειώσουμε στο σημείο αυτό ότι, όπως επιβεβαιώσαμε από σοβαρούς επιστήμονες ασχολούμενους με το θέμα αλλά και από την δική μας και την εμπειρία του άμεσου περιβάλλοντός μας, η τελευταία απογραφή ήταν ασφαλώς η χειρότερα οργανωμένη και πιο αναξιόπιστη από συστάσεως του ελληνικού κράτους (Δυστυχώς βέβαια συνέβαλε σε αυτό, έστω και σε μικρό βαθμό, εκτός από τη γενικευμένη κρατική διάλυση και η μεγάλη επέκταση φαινομένων άλογης αμφισβήτησης των πάντων).
Το αποτέλεσμα είναι να μην υπάρχουν σήμερα αξιόπιστα στοιχεία εντελώς απαραίτητα για οποιαδήποτε μορφή σχεδιασμού και προγραμματισμού. Βεβαίως, η σημασία της έλλειψης αυτής σχετικοποιείται από το γεγονός ότι ουδείς φαίνεται να ασχολείται με κάποια μορφή σχεδιασμού ή προγραμματισμού στο ελληνικό «κράτος – μπάχαλο».
Το συνέδριο θα ανοίξει με ομιλία του ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, ενώ στις εργασίες του – διαβάζω στη σχετική ανακοίνωση – θα συμμετέχουν κορυφαίοι πολιτικοί από την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, ακαδημαϊκοί, τεχνοκράτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Για τους ακαδημαϊκούς και τεχνοκράτες δεν ξέρω, αναμένω όμως με μεγάλο ενδιαφέρον τις ομιλίες του Πρωθυπουργού και των στελεχών της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης.
Και περιμένω να ακούσω με μεγάλο ενδιαφέρον το τι θα πουν γιατί αυτοί ακριβώς είναι οι κατ’ εξοχήν υπεύθυνοι της δημογραφικής κατάρρευσης της χώρας. Ίσως λοιπόν να ξέρουν και κάποια γιατριά για την προοπτικά θανάσιμη αρρώστια που προκάλεσαν ή τουλάχιστο συνέβαλαν κρίσιμα και αποφασιστικά στην εκδήλωσή της.
Η καταγωγή του προβλήματος
Σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα πολλαπλής αιτιολογίας υπήρχε στην Ελλάδα (όπως και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες) και πριν από την είσοδό μας στο καθεστώς Μνημονίων και Δανειακών και έγινε ιδιαίτερα έντονο στη δεκαετία του 1980, πιθανώς οφειλόμενο σε μεγάλο βαθμό στην αλλαγή κοινωνικού υποδείγματος (παρακμή του ρόλου της οικογένειας και του θρησκευτικού αισθήματος, είσοδος των γυναικών στην αγορά εργασίας, πολύ έντονος ατομικισμός). Οι χώρες που αντιμετώπισαν επιτυχώς τις δημογραφικές συνέπειες τέτοιων αλλαγών υποδείγματος ήταν χώρες όπως η Γαλλία και οι σκανδιναβικές, όπου λήφθηκαν ιδιαίτερα μέτρα για τη στήριξη των μητέρων και της ανατροφής των παιδιών και όπου επιβιώνει μια λαϊκή, συλλογική και «σοσιαλιστική» θα λέγαμε κουλτούρα, όχι ο κυνικός και απολίτιστος ατομικισμός της Ελλάδας των ρουσφετιών, των νεόπλουτων και της κρατικοδίατης απάτης. Αυτή η πρώτη δημογραφική συρρίκνωση αντισταθμίστηκε όμως κάπως από την είσοδο μεταναστών.
Ο ρόλος των Μνημονίων και των Δανειακών
Μόνο που, μετά την είσοδό μας στο καθεστώς Μνημονίων και Δανειακών, η δημογραφική συρρίκνωση έγινε από σοβαρό πρόβλημα του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού βασικός μοχλός καταστροφής του. Ήδη, στην πρώτη «δεκαετία των Μνημονίων» (2010-20) ο ελληνικός πληθυσμός συρρικνώθηκε κατά περισσότερο από 400.000, όμως πρόκειται μόνο για την αρχική φάση μιας δημογραφικής συρρίκνωσης που όλες οι εκτιμήσεις υποστηρίζουν ότι θα οδηγήσει τον ελληνικό πληθυσμό στα επτά με οκτώ εκατομμύρια περί τα μέσα του αιώνα, παράλληλα με ταχεία γήρανσή του.
Τα Μνημόνια έπληξαν και συνεχίζουν να πλήττουν ευθέως τη δυνατότητα αναπαραγωγής του κοινωνικού σχηματισμού.
Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι οι προβλέψεις των Δανειακών και των αντίστοιχων Μνημονίων εξακολουθούν να ισχύουν, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα. Ούτε τα Μνημόνια καταργήθηκαν, ούτε οι γάιδαροι πετάνε. Οι συμφωνίες που έχει υπογράψει η Ελλάδα προβλέπουν μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα συνεχώς μέχρι το 2060. Παρόμοια πλεονάσματα είναι ένα θαύμα μεγαλύτερο από αυτά που περιγράφει η Αγία Γραφή, ακόμα όμως και τιθέμενα ως επιδίωξη σημαίνουν την επιβολή ενός καθεστώτος λιτότητας επί δεκαετίες επί ενός συρρικνούμενου και γηράσκοντος πληθυσμού, με όλο και πιο περιορισμένη υγειονομική και ασφαλιστική κάλυψη. Αυτός ο πληθυσμός, που εκτιμάται ότι θα είναι ο πιο γερασμένος σε όλη την Ευρώπη το 2030 θα επωμισθεί την αποπληρωμή ενός ήδη τερατώδους χρέους. Η μείωση του πληθυσμού εξάλλου σημαίνει αντίστοιχη αύξηση του χρέους κατά κεφαλή.
Αυτά υπέγραψαν και αυτά δεσμεύτηκαν να εφαρμόσουν τα «ελληνικά κόμματα». «Αποστολή εξετελέσθη, η Ελλάδα πεθαίνει». Δεν είναι το δικό μας συμπέρασμα, είναι ο τίτλος ενός ρεπορτάζ του γερμανικού Σπίγκελ, που «επέστρεψε» να δει τι έγινε στη χώρα το 2018, δίκην Ρασκόλνικοφ κατά τα φαινόμενα.
