Ελισάβετ Τάρη “Οι παραμυθένιοι ήρωες”
Λατρεύω τους ήρωες των παραμυθιών, γιατί μας ταξιδεύουν στα παιδικά μας χρόνια και στις όμορφες αφηγήσεις της γιαγιάς και του παππού. Μας ταξιδεύουν σε άλλους κόσμους και σε άλλες εποχές.
«Δρόμο παίρνουν και δρόμο αφήνουν» οι ήρωές μας γιατί το παραμύθι είναι δρόμος. Και είναι οι ήρωες των παραμυθιών που μας παίρνουν από το χέρι και μας οδηγούν σε χώρες φανταστικές και σε τοπία μαγικά. Μαζί τους θα συναντήσουμε εμπόδια και κινδύνους που με πολλές προσπάθειες θα βρουν τον τρόπο να τα ξεπεράσουν. Οι δοκιμασίες είναι πολλές, αλλά οι παιδικοί μας ήρωες, με τα μάτια της ψυχής τους ανοιχτά, στο τέλος πάντα τα καταφέρνουν. Γι’ αυτό τους θαυμάζουμε και ταυτιζόμαστε μαζί τους. Γιατί απ’ αυτούς παίρνουμε θάρρος και δύναμη. Αισιοδοξία και γνώση.
Τους αγαπώ τους ήρωες, γιατί αυτοί λύνουν «την κόκκινη κλωστή τη δεμένη» και το παραμύθι αρχινά. Και με έναν τρόπο μαγικό μας μεταφέρουν στον δικό τους τόπο, στη δική τους εποχή. Σε δάση, σε λίμνες και σε χωριά. Εκεί που είναι η πραγματική αλήθεια, η απλότητα και η σοφία της ζωής. Και με τη ζωντάνια και την εξυπνάδα τους καταφέρνουν να μας γεμίσουν εμπειρίες, γνώσεις, συναισθήματα και εικόνες.
Οι ήρωες είναι η πυξίδα μας. Πάντα προχωράνε μπροστά και μέσα από τα παραμύθια τους μας φωνάζουν «προχώρα!». Κι έτσι, μαζί μ’ αυτούς, ξεπερνάμε κι εμείς τους φόβους μας και νικάμε τους «δράκους» που μας καταδιώκουν. Ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας και την αλήθεια μας. Γιατί εκεί στα παραμύθια και στους ήρωες κρύβονται οι μεγαλύτερες αλήθειες!
Με το «μια φορά κι έναν καιρό…» ξεκινάνε τα παραμύθια και μας μαθαίνουν τα μυστικά της ζωής. Μας κάνουν να ονειρευόμαστε, να γελάσουμε, να ταξιδέψουμε, να κλάψουμε, αλλά πάντα στο τέλος «έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα» και μας αποχαιρετούν νοερά με ένα γλυκό χαμόγελο και κλείνοντάς μας το μάτι.
Και «δρόμο παίρνουν, δρόμο αφήνουν» για νέες ιστορίες και περιπέτειες. Κι εμείς αναρωτιόμαστε, τι να έγιναν μετά; Η Χιονάτη είναι ευτυχισμένη; Τι να έκανε τις μπότες του Δράκου ο Κοντορεβιθούλης; Πώς άραγε να ζούνε οι αδερφές της Σταχτοπούτας; Ο λύκος κυνηγάει πάλι την κοκκινοσκουφίτσα και τα τρία γουρουνάκια; Ζει ακόμα με τον πρίγκιπα η Πεντάμορφη; Kαι «η κόκκινη κλωστή η δεμένη» θα συνεχίσει να ξετυλίγεται. Και νέοι ήρωες και καινούρια παραμύθια μας περιμένουν να μας μαγέψουν και να μας πάρουν μαζί τους στα ταξίδια της φαντασίας.
Γι’ αυτό αγαπάμε τους ήρωες των παραμυθιών. Γιατί έχουν αποτυπωθεί στην καρδιά και στο μυαλό μας. Γιατί ταυτίστηκαν με την παιδική μας ηλικία και την αθωότητά της. Γιατί μας νανούρισαν στον ύπνο μας και τους πήραμε στα όνειρά μας. Γιατί μας δίδαξαν και μας άλλαξαν. Γιατί μας έκαναν να νιώθουμε πάντα σαν παιδιά. Κι εμείς, σαν ελάχιστη ανταπόδοση, τους κουβαλάμε πάντα μέσα μας.
Ελισάβετ Τάρη – Συγγραφέας παιδικών βιβλίων
————————
Σημείωση Φαρέτρας: Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα του παιδικού βιβλίου, 2 Απριλίου
