Οι τράπεζες δείχνουν προς τα πού πηγαίνει ο κόσμος μετά την ουκρανική κρίση
Το μέτωπο Ρωσίας-Κίνας-Ιράν δεν έχει μόνο οικονομικό και γεωστρατηγικό ενδιαφέρον, αλλά θα μπορούσε να εξελιχθεί και σε μία στρατιωτική συμμαχία, αν συνεχιστεί η πολιτική επέκτασης του ΝΑΤΟ προς την ανατολική Ευρώπη και η δαιμονοποίηση κάθε χώρας που διαφωνεί με τις αμερικανικές επιλογές.
Είναι το Διεθνές Διατραπεζικό Σύστημα Πληρωμών (CIPS), το οποίο ανέπτυξε η Κίνα και άρχισε να λειτουργεί τον Οκτώβριο του 2015. Το σύστημα αυτό το 2019 έφτασε να διαχειρίζεται συναλλαγές ύψους 135,7 δισεκατομμυρίων γουάν (19,4 δις $) ημερησίως. Σύγκριση με το SWIFT δεν μπορεί να γίνει, αφού αυτό το σύστημα έχει ύψος συναλλαγών περίπου 5-6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ημερησίως. Όμως το κινεζικό σύστημα έχει δυναμική που δεν περνά απαρατήρητη.
Ο αποκλεισμός της Ρωσίας από το SWIFT επιταχύνει την συνεννόηση Πεκίνου-Μόσχας
Η Ρωσία και η Κίνα είχαν αρχίσει να διερευνούν συνέργειες για την ανάπτυξη εναλλακτικών συστημάτων διατραπεζικών πληρωμών. Και αποκλεισμός της Ρωσίας από το σύστημα SWIFT έχει επιταχύνει αυτές τις διερευνητικές επαφές. Διευκολύνονται μάλιστα οι εξελίξεις από το γεγονός ότι ήδη λειτουργεί ο εναλλακτικός κινεζικός μηχανισμός, στον οποίον θα μπορούσαν να ενταχθούν άμεσα τα ρωσικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
Ο πιο γρήγορος τρόπος για την ένταξη των ρωσικών τραπεζών στο κινεζικό σύστημα είναι να αποδεχθούν ότι όλες οι διεθνείς οικονομικές συναλλαγές τους θα γίνονται με το κινεζικό νόμισμα. Αλλά πιο πιθανό είναι να επέλθει συνεννόηση ώστε η Ρωσία και η Κίνα να αναπτύξουν ένα κοινό σύστημα πληρωμών δύο νομισμάτων , ρουβλίου και γουάν και οι όποιες αλλαγές να γίνονται ηλεκτρονικά σε πραγματικό χρόνο.
Οι πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι και το Πεκίνο έχει λόγους να θέλει την σύσφιξη της συνεργασίας με την Μόσχα, καθώς οι Κινέζοι βλέπουν πως οι ΗΠΑ κλιμακώνουν την υποστήριξη προς την Ταϊβάν, την οποία το Πεκίνο θεωρεί αναπόσπαστο τμήμα της κινεζικής επικράτειας. Όσο οι Δυτικοί εντείνουν τις οικονομικές και πολιτικές πιέσεις στη Μόσχα, τόσο το Πεκίνο βλέπει να ανοίγουν δρόμοι που θα οδηγήσουν σε περαιτέρω ανάπτυξη και εμβάθυνση των σχέσεων με τη ρωσική πλευρά.
Η εξ΄ανατολών απάντηση στη δυτική συμμαχία
Η προσέγγιση Ρωσίας-Κίνας είναι κατά κάποιο τρόπο η εξ΄ανατολών απάντηση στη δυτική συμμαχία. Και έτσι η ασιατική ήπειρος αναδεικνύεται ως ένα τεράστιο πεδίο δράσης για δύο υπερδυνάμεις, τις οποίες οι ΗΠΑ θεωρούν εχθρικές. Αυτή η σινο-ρωσική συμμαχία πιθανότατα θα αποδειχτεί πολύ φιλόξενη και για άλλες χώρες της Ασίας και όχι μόνο.
Ας μην ξεχνούμε πως υπάρχει ήδη το μπλοκ των ανερχόμενων δυνάμεων, που είναι γνωστό ως BRICS και στο πλαίσιο του οποίου συνεργάζονται η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία και η Νότια Αφρική. Οι χώρες αυτές έχουν συνολικό πληθυσμό 3,23 δισεκατομμυρίων, δηλαδή πάνω από το 40% του συνολικού πληθυσμού του πλανήτη. Και αυτό το τεράστιο μπλοκ θα μπορούσε να επιλέξει συνολικά έναν εναλλακτικό μηχανισμό διατραπεζικών συναλλαγών, που είναι βέβαιο ότι θα απειλούσε την κυριαρχία του SWIFT.
Άρα, ένας επιπλέον λόγος σύσφιξης των σινο-ρωσικών σχέσεων είναι το γεγονός ότι οι δύο χώρες έχουν κοινά συμφέροντα σε διάφορα μέρη ανά τον κόσμο, όπως στη Λατινική Αμερική, την Μέση Ανατολή και την Αφρική. Το Ιράν, για παράδειγμα, που πήρε σαφή θέση υπέρ της Ρωσίας στην κρίση της Ουκρανίας, υπέγραψε πριν από έναν χρόνο συμφωνία συνεργασίας με την Κίνα, που έχει ορίζοντα 25 χρόνων. Άρα η Τεχεράνη είναι έτοιμη (από καιρό) να συνταχθεί με τον άξονα Πεκίνου-Μόσχας .
Το μέτωπο Ρωσίας-Κίνας-Ιράν δεν έχει μόνο οικονομικό και γεωστρατηγικό ενδιαφέρον, αλλά θα μπορούσε να εξελιχθεί και σε μία στρατιωτική συμμαχία, αν συνεχιστεί η πολιτική επέκτασης του ΝΑΤΟ προς την ανατολική Ευρώπη και η δαιμονοποίηση κάθε χώρας που διαφωνεί με τις αμερικανικές επιλογές.
