Με κάθε σεβασμό, ο εξοπλισμός κάθε χώρας, ακόμη και αν ως οφειλόμενη ενέργεια ασφάλειας δεν επιδέχεται γενικότερης αντιρρήσεως, θα έπρεπε να προβληματίζει κάθε σοβαρό πολίτη του κόσμου και όχι να τον βρίσκει πανηγυρίζοντα και εντρυφώντα όρων επίκαιρης πολεμικής ορολογίας.
Αναρωτιέμαι συνεπώς στη συγκεκριμένη περίπτωση, που αποσκοπεί η πολιτική φιέστα πού συνοδεύει τις υπερηχητικές μας προμήθειες, ακόμη και αν ως αναγκαίο κακό γίνεται για αμυντική χρήση έναντι του προβληματικού μας γείτονα. Η επικοινωνιακή τυμπανοκρουσία όταν παρελαύνει μας απομακρύνει από τη βαθύτερη ουσία του ύψιστου ρητού «αμύνεσθαι περί πάτρις» νοθεύοντας ταυτόχρονα την κρίση του κάθε ορθά σκεπτόμενου.
Εξάλλου, όπως διδάσκει με θλιβερό τρόπο η ιστορία, η πολεμική σκακιέρα ενεργοποιείται και προλογίζεται από αμοιβαίους ανταγωνισμούς εξοπλισμού, απομακρύνοντας μας έτσι άλλο ένα βήμα από ένα άλλο ύψιστο αγαθό… εκείνο της ειρήνης.
Γ. Ν. Γ.
