“Σας πιρικαλώ, ρουτάνι τέτοια πράγματα εις προυθυπουργό;” γράφει η γκουστιρίτσα

«Σας πιρικαλώ, ρουτάνι τέτοια πράγματα εις προυθυπουργό;

«Ποιος τό  ‘λιγιν, α, ρε πιδιά
απ’ τν Ουλλανδή δημουσιουγράφου
μι τν καπιλαδούρα τν κουκκινουπή
τόσου άσχημα να τν πάθου;

Σαν τήρσα που φορούσιν
καπέλου κόκκινου τρανό
αναρουτήθκα! Ποια είνι, κο, αυτή
που μοιάζ τουν «όξ απού δώ;»

Δεν τ’ δίνου σημασία
καθώς του συνηθίζου
κι τν ιξέσια συνιέντευξή μου
σαφώς κι συνιχίζου.

Κο, είμι ου προυθυπουργός
κι φκιάνου ό,τι θέλου
σιγά, κο, μην ασχουληθώ
μι δημουσιουγράφου που βάν’ καπέλου!

Κι μιας, του ξέβρου ήδη
πως είμ κι αρρινουπός
τ’ γλιέπου, μι γλυκουκοιτάει!
Ε! Τ’ σακάτιψα ου προυθυπουργός!

Ζαλίζουντι όλις οι γναίκις
μι του τοιούτου του παράστημά μ’
μα ιγώ ντιπ δε τς κοιτώ!
Η αξιουπρέπειά μ’ του προυτέρημά μ’!

Ιπικιντρώνουμι εις αυτό
κι συνιχίζου τν ουμιλία
κο, λιες να μι τι φερ’
η δημουσιογράφους απ’ τν Ουλλανδία;

Κο, μι αυτήν θά ‘χου μπλιξίματα
απ’ τς ιρουτήσεις που θα θεσ’
κι σί του λιέω,  Άδουνι μ’
αυτή θα μι εκθέσ’.

Τι έπαθα ου ικανότατους
μέσα εις του Μαξίμου;
Κο, αυτή σα να γυρέβ’ να ξισκιπάσ’
όσα κρύβου στου χαλί μου.

Πουλί κόκκιανου φουράει
κι δε μ’ αρέζ’ ντιπ του χρώμα!
Άδουνί μ’, να του θυμθείς
αυτήν θα μι κάμ’ λιώμα!

Κι έφτασιν η σειρά τς
να κάμ’ ιρουτήσεις
τι τό ‘θιλι κι μι ρώτηξι
για τς παράνουμις ιπαναπρουθήσεις;»

Δεν του πιρίμινις αυτό
ειλικρινή μου Μητσιουτάρχα!
Όμους σι ήρθιν ντουβρουτζάς
κι σι έπισιν η μάσκα!

Τι τόλμησις κι συ κι ρώτσις
καλή μου Ολλανδέζα
σι πείραξι, κο, να κάμς
όπους οι Έλληνις τν Κινιέζα;

Γιατί, κο, τουν είπες: Ψεύτ’
για τς σκληρές ιπαναπρουουθήσεις;
Κι ότ’ προυσβάλ’ τ’ νουημουσύνη σ’
μι τα ψιέματα τ’ κι τς αρνήσεις;

Γιατί, κο, είπις τν αντίδραση τ’
ναρκισσιστική;
Δεν κατέχς πως σν Ιλλάδα
δεν τραβούμι του σχοινί;

Γιατί, βρε, αναφέρθκις
κι στουν Βρυξιλλών του θέμα
πειράζ’, κο, που ου προυθυπουργός
είπιν ακόμη ένα ψιέμα;

Σα δε ντρέπισ’, Ουλλανδέζα!
Έξαλλου τουν έχς κάν’
κι τουν αυταρχισμό τ’ ανέδειξιν
πάραυτα κι μάνι μάνι.

«Μι έσπασις τα νιεύρα
κι αρχίζου να τα χάνου
Μιλάς κι ισυ μωρ’ Ουλλανδέζα
που δεν πήγις καν στη Σάμου;»

«Δεν είστι Ελληνίς
δια τούτου σας πιρικαλώ
ρουτήξτι μι στου καθιξής
ό,τι θέλου μόν’ ιγώ.»

Κο, σν Ιλλάδα
τηρούνι τς παραδόσεις
δεν ήρθις ισύ «μικρή Ουλλανδέζα»
τουν κυρ – Κούλ ν’ αναστατώσεις.

Να του λιες πως επιδίδιτι
εις παραβιάσεις ανθρουπίνουν δικιουμάτουν
κι λιες πως ο κυρ – Κουλς
είνι αλλαζουνικός, πανάθιμά τουν!

Α! Ρε Ουλλανδέζα
φταις ισύ γι αυτό!
Χάθκι, κο, ου κόσμους
να ιξευμινιίσ’ τέτοιουν προυθυπουργό;

Ύστερις φταιγ’ αυτός
που κνάει του δάχτυλου αυταρχικά!
Τι σε πειράζ’, κο, που στου μιταναστευτικό
φκιάν’ καμιά λαδιά;

Κυρ – Κουλ, δεν έχς βριθεί
άλλ’ φουρά σι τέτοια θέσ’
κι τν ιρώτησ’ τς Ουλλανδέζας
αμέσους τν έκοψις στη μέσ!

Μι φαίνιτι βουλέφκις
μι τς δουξασίις κι τν απουθέουσ’
αφού ισύ ιπιλέγς τς συνιντεύξεις
που αφορούν στν ινημέρωσ’.

Ααχ! Κυρ – Μητσιουτάρχα μου
η αλήθεια είν’ ουδηνηρή
κι ας μη θέλουν να τν ιδούν
οι  τόσ’ φανατικοί!

Φανατικός με φαίνισι κι συ.
Κι … να, πώς να στου πω κι αλλιώς
«Δεν είν καλή ερώτηση αυτή»
κάπουτις είχιν πει κι … ου Παττακός!

………………….

Μ’ αγάπ’ κι ικτίμισ’ πιρισσί
εις δημουσιογράφουν  έγκριτ’
κι δη, κο, Ουλλανδή!

Ι γκουστιρίτσα