Μία φορά και έναν καιρό, πριν πάρα πολλά χρόνια, 10.000 περίπου χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού, η γη ήταν ένας καταπράσινος παράδεισος γεμάτος δέντρα και φυτά και οι άνθρωποι που ήταν λίγοι, είχαν ένα τεράστιο φυσικό περιβάλλον να μοιράζονται με τα άλλα ζωντανά πλάσματα.
Δεν ήξεραν να γράφουν και να διαβάζουν, αλλά αγαπούσαν τη ζωγραφική (ζώα-έγραφαν στις σπηλιές) και έφτιαχναν εργαλεία από λίθους και ξύλα και όπλα επίσης έφτιαχναν από λιθάρια, για να κυνηγούν τα άγρια ζώα.
Λίγο αργότερα ανακάλυψαν τα μέταλλα.
Κάποια στιγμή όμως, κουράστηκαν κάποιοι να περιπλανιούνται στα δάση για να βρούνε τροφή και άρχισαν να καλλιεργούν σπόρους, έγιναν δηλαδή και γεωργοί.
Δεν κατοικούσαν πια στις σπηλιές. Έκαναν μικρές κατοικίες από πέτρες και λάσπη και προτιμούσαν να ζουν δίπλα σε ποτάμια και λίμνες.
Εκεί έρχονταν και τα άγρια ζώα για να πιούνε νερό…
Όσοι καλλιεργούσαν τη γη, μάζευαν τη σοδειά τους και την αποθήκευαν.
Απέκτησαν έτσι μικρές περιουσίες που έπρεπε κάποιος να τις φυλάγει από τους κλέφτες.
Μια μέρα κάποιος έξυπνος και παιχνιδιάρης άνθρωπος που είχε πάει για κυνήγι στο δάσος, πήρε ένα κομμάτι κρέας από το θήραμά του… -προϊστορική εποχή- άλλες οι συνθήκες τότε, και το κάρφωσε σε ένα μακρύ, λεπτό ξύλο.
Το έσερνε στη γη και ένα πεινασμένο λυκάκι τον ακολουθούσε διστακτικά .
Έτσι το λυκάκι έφτασε στο σπίτι του ανθρώπου….
Αυτός τότε του έδωσε το κρέας, το έκλεισε σε ασφαλές μέρος για λίγες ημέρες, το τάιζε, το φρόντιζε και στο τέλος το λυκάκι αγάπησε τον άνθρωπο και έμεινε κοντά του.
Κάπως έτσι εξημερώθηκε κι έγινε ο ξάδερφός του, ο σκύλος, που άλλαξε όμως πολύ, ξέχασε την παλιά του ζωή…
Διαφοροποιήθηκε το DNA του όπως λένε και οι επιστήμονες και δεν μπορούσε πλέον να είναι ανεξάρτητος και να βρίσκει μόνος του την τροφή.
Πολλοί άνθρωποι λοιπόν της Νεολιθικής Εποχής, απέκτησαν σκύλους που ήταν οι πιο πιστοί φύλακες του σπιτιού, των κοπαδιών και η καλύτερη παρέα , ιδιαίτερα για τα μικρά παιδιά…
Πέρασαν πολλές χιλιάδες χρόνια…
Ο σκύλος γινόταν ακόμη πιο φιλικός, αλλά και πιο ευάλωτος.
Μην πιστεύετε πως μπορεί να ζήσει, τώρα πια, έξω στο φυσικό περιβάλλον και να τα καταφέρει να επιβιώσει, όπως ο λύκος και τα άλλα άγρια ζώα.
Το πολύ σε δύο χρόνια, θα έχει πεθάνει !
Είναι ένα αδέσποτο, καταδικασμένο ζώο.
Γι αυτό, όταν θα πάρετε ένα κατοικίδιο, οφείλετε να γνωρίζετε από πριν ότι είστε υπεύθυνοι για τη ζωή του.
Δεν είναι ένα λούτρινο παιχνίδι, αλλά ένα ζωντανός οργανισμός που έχει πολλές ανάγκες.
Μην το «πετάξετε» αργότερα!
Είναι φοβερό, είναι τρομερά βασανιστικό για το κατοικίδιό σας…
Μοιάζει σαν ένα παιδί παρατημένο που πρέπει μόνο του να βρει στέγη, τροφή και ακόμα χειρότερα δεν μπορεί να μιλήσει… Να διαμαρτυρηθεί όταν το κλωτσάνε και το κακοποιούν, ή το τραυματίζει το αυτοκίνητο που γκαζώνει .
Είναι ένα αδέσποτο, έρμαιο της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Σαν χαμένο θα γυρνά και πάλι τους ανθρώπους θα ζητά και με εκείνα τα θλιμμένα, όμορφα μάτια του θα ζητιανεύει αγάπη, φαγητό, νερό και τότε… αρχίζουν τα δύσκολα για όλους…
4 Οκτωβρίου… Παγκόσμια Ημέρα προστασίας των Ζώων
καλή εβδομάδα με υγεία
Ει. Δα.
