Αύγουστε, καλέ μου μήνα…
Ευτυχώς δεν είχαμε τηλεόραση να μας τρομοκρατεί με καύσωνες και ακραία καιρικά φαινόμενα. Λίβα τον έλεγε η γιαγιά.
Και δεν τον φοβότανε. Πόσο θα κρατούσε;
Ήξερε και να τον πολεμά. Και να προστατεύει ότι αγαπούσε.
Με τον κουβά της, πάνω κάτω την σκάλα για τους βασιλικούς, τους δυόσμους, τα κοράλλια, τα γεράνια, τα γαρύφαλλα.
Γύρω γύρω στην αυλή για τα τριαντάφυλλα, το αγιόκλημα, το γιασεμί, το δεντρολίβανο. Με μέτρο στον πυράκανθο και στις δάφνες. Μπόλικο στις πλάκες, στο πεζοδρόμιο, στα ποδάρια μου…
Στο μεγάλο μαύρο τηγάνι της, σκόρδα, δυόσμοι, ντομάτες, αγάπη, σοφία, για την βραδινή κρύα σούπα.
(αυτή που αργότερα οι μεγάλοι σεφ μας παρουσίασαν σαν γκασπάτσο εξ Ισπανίας)
Γιαρμάδες, καρπούζια, γλυκό “του ψυγείου” στην βεράντα.
Στρωματσάδα, παραμύθια, πανσέληνοι και πεφταστέρια στην ταράτσα.
Λίβας ήταν και περνούσε.
Κι έμενε ο Αύγουστος.
——————————–
“Αύγουστος είναι το τραγούδι του Νικόλα
και κάποια νύχτα στη ζωή που τα’χεις όλα
μια αγκαλιά και φορητό ραδιοφωνάκι
να παίζει Μάλαμα, Περίδη και Λιδάκη
Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα
αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα
του σεληνόφωτος αυτή η πανδαισία
να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία…
Αύγουστος είναι ο ρεμβασμός του Σκιαθίτη
κι οι αναμνήσεις απ’ το φως του Πανορμίτη
φλόγα κεριού σε ταπεινό προσκυνητάρι
με το σπαθί του Αρχαγγέλου στο θηκάρι.
Αύγουστος είναι και το δεύτερο φεγγάρι
προτού προλάβει ο Σεπτέμβρης να το πάρει
πέντε-έξι στίχοι που αγαπάς και τους θυμάσαι
είσαι κι εσύ που ξαγρυπνάς κι όταν κοιμάσαι. “
———————–
Καλό μήνα και καλό χειμώνα!
(οι στίχοι είναι του Ηλία Κατσούλη
η ζωγραφιά του Νικηφόρου Λύτρα)
