Την Κυριακή της Πεντηκοστής 20 Ιουνίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε την καθιερωμένη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον ιερό χώρο του Βήματος του Αποστόλου Παύλου στη Βέροια, η οποία πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο πλαίσιο των «Παυλείων» και στη συνέχεια χοροστάτησε στον εσπερινό της γονυκλισίας.
Στον ιερό χώρο του Βήματος του Αποστόλου Παύλου, πρόκειται να ολοκληρωθούν το εσπέρας της 29ης Ιουνίου οι εκδηλώσεις των ΚΖ΄ Παυλείων με τον καθιερωμένο Πανηγυρικό Πολυαρχιερατικό Εσπερινό.
Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμα του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν». Δέκα ἡμέρες μετά τήν ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ οἱ μαθητές βρίσκονται καί πάλι συγκεντρωμένοι στό ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ. Δέν βρίσκονται ὅμως, ὅπως ἄλλοτε, «διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων», γιατί οἱ ἐμφανίσεις τοῦ ἀναστημένου διδασκάλου τους καί ἡ ἐν δόξῃ ἀνάληψή του στούς οὐρανούς εἶχαν ἀπομακρύνει ὅλους τούς φόβους τους. Οὔτε ὅμως βρίσκονται ἐκεῖ περιμένοντας τόν Χριστό νά εἰσέλθει, ὅπως τίς προηγούμενες ἡμέρες, «τῶν θυρῶν κεκλεισμένων», καί νά τούς εὐλογήσει.
Βρίσκονται συγκεντρωμένοι σύμφωνα μέ τήν ὑπόσχεση καί τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ «ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω τήν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρός μου ἐφ᾽ ὑμᾶς· ὑμεῖς δέ καθίσατε ἐν τῇ πόλει ἕως οὗ ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ ὕψους».
Αὐτή ἡ ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου, λίγο πρίν τήν ἀνάληψή του ἐκπληρώνεται σήμερα, μέ τήν ἐπιφοίτηση τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ἡ τελευταία ἐντολή πρός τούς μαθητές του εἶναι νά πορευθοῦν γιά νά κηρύξουν τό Εὐαγγέλιό του εἰς «πάντα τά ἔθνη». Ἡ ἀποστολή πού τούς ἀνέθεσε εἶναι δύσκολη, καί ὁ Χριστός γνωρίζει ὅτι τούς ἀποστέλλει «ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων». Εἶναι ὅμως θεία ἡ ἀποστολή πού θά ἀναλάβουν καί γι᾽ αὐτό δέν τούς στέλνει μόνους, δέν τούς στέλνει μέ τίς δικές τους δυνάμεις καί ἱκανότητες, ἀλλά τούς ἐνδύει μέ «δύναμιν ἐξ ὕψους».
Καί ἡ δύναμη αὐτή γίνεται αἰσθητή ὄχι μόνο στούς μαθητές τοῦ Κυρίου, ἀλλά σέ ὅλους τούς παροικοῦντες τήν Ἱερουσαλήμ. Γίνεται αἰσθητή ὡς «ἦχος ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας». Γίνεται αἰσθητή ὡς «διαμεριζόμεναι γλῶσσαι πυρός». Γίνεται αἰσθητή ἀπό ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι «ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν». Ὅλοι ἀκοῦν τούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ νά κηρύττουν στή γλώσσα καί τή διάλεκτό τους, «Πάρθοι καί Μῆδοι … καί οἱ κατοικοῦντες τήν Μεσοποταμίαν … καί οἱ ἐπιδημοῦντες Ρωμαῖοι, Ἰουδαῖοί τε καί προσήλυτοι, Κρῆτες καί Ἄραβες». Κανείς δέν ὑπάρχει, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νά ἰσχυρισθεῖ ὅτι δέν ἄκουσε τό κήρυγμα τῶν μαθητῶν στή γλώσσα του· καί ὅλα αὐτά χωρίς νά ὑπάρχει καμία σύγχυση, καμία ἀναταραχή, καμία ὀχλαγωγία. Γιατί οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ δέν μιλοῦν μέ τή δική τους δύναμη, δέν μιλοῦν μέ τή δική τους γλώσσα, ἀλλά ἐνδεδυμένοι τήν ἐξ ὕψους δύναμη, μιλοῦν καθώς τό Πνεῦμα τό ἅγιο «ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι».
Μέ τήν ἐπιδημία τοῦ ἁγίου Πνεύματος οἱ ἀπόστολοι βλέπουν ἐκπληρούμενη τήν ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου ὅτι θά τούς στείλει τόν Παράκλητο γιά νά τούς ὁδηγήσει «εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν», βλέπουν ὅμως πραγματούμενη καί τήν ὑπόσχεσή του ὅτι θά τούς δώσει δύναμη ἐξ ὕψους γιά νά ἐπιτελέσουν τό ἔργο πού τούς ἀνέθεσε. Διότι, ἐάν σήμερα, κατά τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς καί τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ ἁγίου Πνεύματος, εἶναι σέ θέση οἱ ἀγράμματοι ἁλιεῖς νά «λαλοῦν ἑτέραις γλώσσαις» καί νά κηρύττουν τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, τό γεγονός αὐτό ἀποτελεῖ τήν ἐπιβεβαίωση ὅτι μέ τή χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος θά μπορέσουν νά κηρύξουν εἰς πάντα τά ἔθνη τή σωτηρία πού προσφέρει ὁ Χριστός διά τῆς πίστεως στούς ἀνθρώπους.
Αὐτή τή δύναμη, πού λαμβάνουν σήμερα οἱ ἀπόστολοι μέ τήν ἐπιφοίτηση τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος, ὁ Θεός δέν τήν στερεῖ ἀπό κανέναν. Διότι, ὅπως γράφει καί ὁ ἑορταζόμενος σήμερα ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας καί μέγας μυστικός θεολόγος, ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας, τόν ὁποῖο τιμοῦμε ἰδιαιτέρως στήν Ἱερά Μητρόπολή μας, καθώς συνεδέεται μέ τήν ἐπαρχία μας, μέ τά Καβάσιλα, ὅπου βρισκόταν τά κτήματα τῆς μητέρας του, τό Πνεῦμα τό ἅγιο εἶναι τό δῶρο τοῦ Θεοῦ πρός τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι συμφιλιώθηκαν μαζί του διά τοῦ Υἱοῦ του, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Ὁ μέν γάρ Πατήρ διήλλακται· ὁ δέ Υἱός διήλλαξε· τό δέ Πνεῦμα τό Ἅγιον φίλοις ἤδη καταστᾶσι δῶρον ἐγένετο».
Γι᾽αὐτό καί τό Πανάγιο Πνεῦμα πού ἐπεδήμησε κατά τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς στούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ, δέν ἐπέστρεψε στή συνέχεια στόν οὐρανό. Ἦλθε γιά νά μείνει καί μένει στήν Ἐκκλησία, γιά νά μεταδίδεται καί ὅσους κηρύττουν, συνεχίζοντας τό ἔργο τῶν ἀποστόλων, ἀλλά καί σέ ὅσους πιστεύουν δι᾽ αὐτῶν, ὥστε νά τούς κατευθύνει καί νά τούς ἐνισχύει. Διότι, ὅπως γράφει καί πάλι ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας, ὁ Θεός ἐπινεύει σέ ὅσους προσεύχονται καί παρακαλοῦν καί ζητοῦν τό Πνεῦμα τό ἅγιο καί τούς τό δίδει, καί δέν εἶναι τίποτε ἀδύνατο γιά ὅσους τόν παρακαλοῦν μέ πίστη.
Γι᾽ αὐτό ἄς μήν παραλείπουμε καί ἐμεῖς ποτέ νά παρακαλοῦμε τόν Θεό νά μᾶς δίδει τό Πνεῦμα τό ἅγιο καί ἄς ζητοῦμε καί ἀπό τόν Παράκλητο νά σκηνώνει μέσα μας γιά νά μᾶς καθαίρει καί νά μᾶς ὁδηγεῖ στή σωτηρία.
Μέ αὐτό τό Πνεῦμα τό ἅγιο καί μέ αὐτή τή δύναμη ἔφθασε στή Βέροια καί ὁ ἅγιος ἔνδοξος ἀπόστολος Παῦλος καί ἐκήρυξε στούς Βεροιεῖς, τούς προπάτορές μας, καί ἐπίστευσαν στό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καί ἔλαβαν τή χάρη τοῦ Παρακλήτου. Ἔτσι καί ἐμεῖς τόν τιμοῦμε σήμερα, στόν ἱερό αὐτό τόπο, στό Βῆμα ὅπου ἐκήρυξε, τελώντας τή θεία Λειτουργία, ὅπως κάθε χρόνο, μέ τήν εὐκαιρία τῶν ΚΖ´ Παυλείων καί θά τελέσουμε μέ τή χάρη του καί τόν πολυαρχιερατικό Ἑσπερινό τήν ἡμέρα τῆς μνήμης του, ἐκφράζοντας τήν εὐγνωμοσύνη μας, γιατί μέ τό κήρυγμά του μετέδωσε καί σέ μᾶς τή χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος πού ὁδηγεῖ ὅλους μας στή σωτηρία.