Δημήτρης Βαλαής “Χτύπα, Άνθρωπε!”
Χτύπα, Άνθρωπε!
Χτύπα!
Χτύπα, Άνθρωπε, τις πέτρες μεταξύ τους!
Μέρα και νύχτα, χτύπα!
Μην κουραστείς, μην απελπιστείς.
Θα ξεπηδήσουν, θα δεις,
οι σπίθες που προσμένεις.
Χτύπα και ξαναχτύπα!
Δεν πρέπει ν’ απογοητευτείς,
δεν έχεις δικαίωμα να τα παρατήσεις.
Εκατομμύρια βλέμματα
καρφωμένα πάνω σου.
Τα μακρινά εγγόνια σου
σε παρακολουθούν με αγωνία.
Στα χέρια σου κρατάς
το μέλλον της ανθρωπότητας.
Χτύπα, Άνθρωπε!
Με υπομονή κι επιμονή.
Θά ‘ρθει η στιγμή, που η σπίθα
θ’ ανάψει τη φωτιά!
Και τότε,
θ’ ανταμειφθούν οι κόποι σου…
Θα μπορέσεις να ζεσταθείς,
να διώξεις μακριά τα θηρία
που σε παραμονεύουν,
να δεις τα χαμογελαστά πρόσωπα
των παιδιών σου που κοιμούνται,
να διαβάσεις τον πόθο της νύχτας
στα μάτια της γυναίκας σου,
να δώσεις σχήμα και μορφή
στα όνειρά σου…
Χτύπα, Άνθρωπε, μη σταματάς!
Και να ματώσουν τα δάχτυλά σου, χτύπα!
Δεν υπάρχει επανάσταση χωρίς αίμα…
Ούτε γέννα χωρίς πόνο…
Κι όταν ανάψεις τη φωτιά, Άνθρωπε,
ρίξε τα ξύλα τα νεκρά να φουντώσει.
Κάψε ό,τι άχρηστο και σάπιο υπάρχει…
Πρέπει να την κρατήσεις τη φωτιά, Άνθρωπε!
Να μη σβήσει, να μη χαθεί.
Μα κι αν τη σβήσει η βροχή,
απ’ την αρχή πάλι ξεκίνα!
Τώρα, ξέρεις τον τρόπο…
Τώρα, άνοιξες το δρόμο…
Χτύπα, και μη φοβάσαι!
Δεν υπάρχουν θεοί να σε τιμωρήσουν,
μα ούτε και Προμηθείς να σε βοηθήσουν.
Χτύπα, Άνθρωπε!
Εσύ γράφεις την Ιστορία!
Μόνο εσύ!
Χτύπα!!!
…………….
(21/3/2021)
