Η κυβέρνηση της ΝΔ, αξιοποιώντας την πανδημία, εντείνει την επίθεση της στον κόσμο της εργασίας και ετοιμάζεται να φέρει για ψήφιση το νέο αντεργατικό αντισυνδικαλιστικό νομοσχέδιο, που προβλέπει δεκάωρη δουλειά χωρίς πρόσθετη αμοιβή, πλήρη ευελιξία για τις επιχειρήσεις, κατάργηση της απεργίας, ποινικοποίηση των αγώνων και ριζική περιστολή του δικαιώματος στην συνδικαλιστική οργάνωση και δράση, με σαφή την πρόθεσή της να το εντάξει στα προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης και αυθαίρετα να δεσμεύσει τον ελληνικό λαό σε ένα νέου τύπου μνημόνιο.
Έξι είναι συνοπτικά οι βασικοί άξονες του επικείμενου νομοσχεδίου:
-
Κατάργηση του 8ώρου, γενίκευση ευέλικτης εργασίας, 50 ώρες εργασίας την εβδομάδα. Οι εργαζόμενοι θα υποχρεούνται να εργαστούν μέχρι δέκα ώρες ημερησίως για ένα εξάμηνο και οι επιπλέον ώρες εργασίες θα πρέπει να τους επιστρέφονται με εξάωρη ημερήσια εργασία για τους υπόλοιπους έξι μήνες του χρόνου. Δηλαδή μιλάμε για 50 ώρες εργασίας την εβδομάδα, ανάλογα με τις παραγωγικές ανάγκες κάθε εποχής για το κεφάλαιο!
-
Το υπουργείο Εργασίας επιδιώκει να καταργήσει τον θεσμό της υπερεργασίας ώστε να ενισχύσει τις υπερωρίες και να καταργήσει την κυριακάτικη αργία σε ακόμα περισσότερους κλάδους. Η σημερινή διάκριση των 96 ωρών υπερωρίας τον χρόνο στη βιομηχανία και των 120 ωρών στις υπηρεσίες θα «εξισωθεί» προς τα πάνω και θα ανέλθει στις 150 ώρες τον χρόνο για όλους τους κλάδους. Επιπλέον για ορισμένους κλάδους, όπως πληροφορικής, Data centers, Logistics, έτοιμου σκυροδέματος κ.ά., θα προβλεφθεί απασχόληση και τα Σαββατοκύριακα, κάτι που ήδη έχει καθιερωθεί σε σούπερ μάρκετ και λιανεμπορικές αποθήκες. Αυτές οι ώρες δεν θα έχουν προσαυξήσεις 40% ως 60% όπως προβλέπεται σήμερα.
-
Καθιέρωση ατομικών συμβάσεων. Η κυβέρνηση επιχειρεί να ανατρέψει ακόμα και το υφιστάμενο αντεργατικό νομικό πλαίσιο του 2011, που θέτει ως προϋπόθεση η ευελιξία αυτή να καθορίζεται με επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή με συμφωνία εργοδότη και συνδικαλιστικής οργάνωσης ή με συμφωνία εργοδότη και συμβουλίου εργαζομένων. Όλα αυτά είναι περιττά πλέον, και η κυβέρνηση επιδιώκει να επιβάλει τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, με τους εργαζόμενους «κατά μόνας» έρμαιους στην εργοδοτική εξουσία.
-
Γενίκευση τηλεργασίας, σπαστά ωράρια, διαρκής εκμετάλλευση στο σπίτι. Ο Κ. Χατζηδάκης μιλά ανοιχτά για «κατανομή του οκταώρου στη διάρκεια της ημέρας», για εφαρμογή «σπαστού ωραρίου». Η διάκριση εργάσιμου και ελεύθερου χρόνου επιδιώκουν να καταργηθεί.
-
Φακέλωμα και διάλυση σωματείων, απαγόρευση απεργίας. Με την δημιουργία απεργοσπαστικού μηχανισμού με τον μανδύα του προσωπικού ασφαλείας σε «τομείς ζωτικής σημασίας» που θα φτάνει το 40% των εργαζομένων. Με την εφαρμογή της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για την πραγματοποίηση απεργίας με ποσοστό 50% των οικονομικά ενεργών μελών. Φακέλωμα των εργαζομένων μέσω της «κατάρτισης και επικαιροποίησης μητρώων εργαζομένων», τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες για κήρυξη απεργίας, πραγματοποίηση Γενικών Συνελεύσεων, εκλογή Δ.Σ. (όπως επιχειρήθηκε στους εκπαιδευτικούς για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια και δεν πέρασε). Περιορισμό της νομικής προστασίας των συνδικαλιστών από απόλυση. Απαγόρευση της περιφρούρησης της απεργίας, της κατάληψης εργασιακού χώρου και αν ο εργοδότης επικαλεστεί «άσκηση ψυχολογικής ή σωματικής βίας» να κηρύσσεται η απεργία παράνομη με συνοπτικές διαδικασίες, ενισχύοντας και με αυτόν τον τρόπο την απεργοσπασία. Το σύστημα «ψηφιακού ωραρίου» και της ηλεκτρονικής κάρτας του εργαζόμενου με την απαξίωση των ελεγκτικών μηχανισμών, θα μπορεί να αξιοποιείται από την εργοδοσία για την εντατικοποίηση της εργασίας και τον περιορισμό των διαλειμμάτων, αλλά κυρίως για τη διευθέτηση του ωραρίου το οποίο μπορεί να τροποποιείται ηλεκτρονικά σε πραγματικό χρόνο.
-
Περιορισμός της δυνατότητας επίσημης καταγγελίας από τους εργαζόμενους. Διαλύεται πλήρως το σύστημα διαμεσολάβησης εργατικών διαφορών και διαμεσολάβησης των Επιθεωρήσεων Εργασίας, μεταφέροντας τις αρμοδιότητες του στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ), στον οποίο πλειοψηφούν κράτος και εργοδοσία. Η πρόσβαση στην Επιθεώρηση Εργασίας ήταν δωρεάν και σχετικά άμεση ενώ στον ΟΜΕΔ είναι διαδικασία κοστοβόρα και μακροχρόνια.
Οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα βρίσκονται στο στόχαστρο, καθώς κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα, όπως η μονιμότητα, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, το 8ωρο, οι πληρωμένες υπερωρίες, η αργία της Κυριακής αποτελούν “βαρίδια” και “προσκόμματα του παρελθόντος” και πρέπει να ξεπεραστούν για να αυξήσουν τα κέρδη τους οι βιομήχανοι και οι πολυεθνικές. Το ερώτημα είναι αν οι εργαζόμενοι θα επιτρέψουμε τον ενταφιασμό των δικαιωμάτων μας και της ζωής μας και τη συνέχιση της αντεργατικής και αντικοινωνικής πολιτικής τους. Το επόμενο διάστημα οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα να οργανώσουμε την πάλη μας για να ανατρέψουμε τα αντεργατικά τους σχέδια.
Δε θα επιτρέψουμε τον ενταφιασμό των δικαιωμάτων μας και της ζωής μας. Η κατάργηση του 8ωρου και της πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας δεν θα περάσουν!
-
Όχι στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και τις ατομικές συμβάσεις εργασίας.
-
Όχι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και τις απολύσεις.
-
Όχι στην κατάργηση εργασιακών εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων που κερδήθηκαν με αγώνες και αίμα.
