Συσπείρωση – Παρέμβαση Ημαθίας: Η προσχολική εκπαίδευση στο Δ. Βέροιας είναι υπό διωγμό. Η περίπτωση του 2ου Νηπιαγωγείου
Δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψουν τις τριτοκοσμικές συνθήκες που καλούνται να ανταπεξέλθουν μαθητές, γονείς και νηπιαγωγοί του 2ου νηπιαγωγείου Βέροιας εδώ και μια 15ετία, εν έτει 2021.Τόσο οι εκπρόσωποι των Γονέων του 2ου Νηπιαγωγείου Βέροιας , όσο και ο Σύλλογος Διδασκόντων δια της Προϊσταμένης , έχουν περιγράψει με τα πλέον μελανά χρώματα τις εμπειρίες νήπιων και εκπαιδευτικών.
Είναι απαράδεκτο να καταπιέζονται οι αναπτυξιακές ανάγκες των νηπίων τα οποία είναι εξαναγκασμένα να στοιβάζονται σε χώρους που δεν τηρούν τις στοιχειώδεις προδιαγραφές που θέτουν οι ευρωπαϊκοί κανονισμοί και οι Κτιριακές υποδομές /Ο.Σ.Κ.για την προσχολική ηλικία. Είναι ντροπή να συμβιώνουν άνθρωποι και ποντίκια σε παραπήγματα που βαφτίζονται κατάλληλες υποδομές για την στέγαση μορφωτικών αγαθών/δικαιωμάτων των νηπίων, εξ απαλών ονύχων. Όπως επίσης η διαχείρισή του εμπεριέχει έντονα το στοιχείο της απαξίωσης του νηπιαγωγείου ως σχολείου καθώς και σημαντικής μερίδας εργαζομένων στην προσχολική εκπαίδευση, των νηπιαγωγών, οι οποίες κατά γενική ομολογία προσφέρουν τα βέλτιστα.
Όπως απαράδεκτο είναι να παραμένει η τοπική δημοτική περιουσία – και σε όλη τη χώρα- αναξιοποίητη, με το πρόσχημα των επίσης ντροπιαστικών λύσεων παράδοσης και παραλαβής των μαθητών νηπιαγωγείου–δημοτικού. Μόνο στη σφαίρα της ανευθυνότητας μπορεί να ερμηνευτεί η πρόταση »ένας γονιός ταυτόχρονα να παραλαμβάνει και παραδίδει παιδιά διαφορετικών ηλικιών, από και σε διαφορετικά σημεία«. Διασχίζοντας χιλιόμετρα, υπό ακατάλληλες καιρικές συνθήκες και με κίνδυνο ίσως την σωματική ακεραιότητα των μαθητών.
Η προσχολική εκπαίδευση, τα τελευταία χρόνια έχει κακοποιηθεί ,όσο ποτέ άλλοτε από τους εκάστοτε διαχειριστές και αρμόδιους φορείς για την εφαρμογή της. Η ανυπαρξία ενός σοβαρού σχεδιασμού καλύπτεται πίσω από το πρόσχημα της έλλειψης χώρων, ότι δεν προλαβαίνουν ή την ανεξαρτησία των δημοτικών φορέων μεταξύ τους. Μάλιστα, προκειμένου να δικαιολογήσουν την απραξία τους, δεν διστάζουν να αξιοποιήσουν το σαθρό επιχείρημα της υπογεννητικότητας των επόμενων χρόνων, ωσάν μάντεις οι οποίοι a priori γνωρίζουν τις επιλογές των νέων ζευγαριών.
Τι κάνουν όμως οι άλλες χώρες;
Το ερώτημα είναι γιατί ποτέ στο δήμο Βέροιας-αλλά και σε όλη τη χώρα- δεν ήταν κεντρική πολιτική επιλογή για σύγχρονα νηπιαγωγεία με ανθρώπινες συνθήκες και χώρους για παιδικές δραστηριότητες. Με μια σειρά από φτηνά επικοινωνιακά κόλπα, αναξιόπιστοι και ανακόλουθοι με όσα οι ίδιοι υποστήριζαν. Γιατί ουδέποτε αποτελεί προτεραιότητα η ανέγερση νηπιαγωγείων και σχολείων έξω από το κέντρο, στη φύση με ανέσεις και υλικοτεχνική υποδομή κλπ, όπου σήμερα βρίσκεται πενήντα χρόνια πίσω από τις πραγματικές ανάγκες των μαθητών. Γιατί ποτέ δεν παραδειγματίζονται από τα σχολεία π.χ.της Β. Ευρώπης. Γιατί κωφεύουν και χρησιμοποιούν το πρόσχημα της μεταφοράς των μαθητών ως εμπόδιο. Γιατί επιμένουν σε ένα διαχειριστικό μοντέλο και δήθεν «λύσεις» που θα κριθούν εκ του αποτελέσματος ακατάλληλες το αμέσως επόμενο διάστημα. Ας μη βιαστούν να πουν ή να αποφασίσουν ότι δεν γίνεται ή δεν προλαβαίνουν.
Να πουν την αλήθεια ότι δεν είναι και δεν ήταν ποτέ προτεραιότητα τους, ότι στοιχίζονται πίσω από κεντρικές πολιτικές επιλογές απαξίωσης των δημόσιων νηπιαγωγείων για ευνόητους λόγους ή ότι αυτοί έτσι κι αλλιώς είτε απορρίπτουν είτε επιλέγουν άλλα νηπιαγωγεία για τα παιδιά τους.
Τέλος καλούμε τις Ενώσεις Γονέων να είναι τα μάτια και τα αφτιά των γονιών σε κάθε σχολείο, για τη διεκδίκηση και υλοποίηση των παραπάνω στόχων και κατευθύνσεων.
