Απόψεις

Είπαμε… «δεν πάμε μία βόλτα;» γράφει η Ειρήνη Δασκιωτάκη

———–

Ειρήνη Δασκιωτάκη

Σάββατο 10 Απριλίου γύρω στις 7:15…7.30μ.μ.
Φορέσαμε τις μάσκες μας και όλο κέφι και καλή διάθεση κλείσαμε την πόρτα του σπιτιού μας, επιτέλους, και βγήκαμε έξω.

Κατευθυνθήκαμε προς το μπαλκόνι της πόλης μας, προς το πάρκο της Εληάς.

Μία έκπληξη που μας προσγείωσε απότομα και άλλαξε ολοσχερώς τα σχέδιά μας, μάς περίμενε.

Στο πάρκο σαν να γινόταν Πανλυκειακή συγκέντρωση, σαν να είχαν φτάσει πούλμαν με παιδιά Λυκείου και Γυμνασίου εκεί…

Τόσα πολλά ήταν!

Το 20% αυτών των παιδιών χωρίς μάσκες.

Το 70% με μάσκες κατεβασμένες στο πηγούνι. Μην τα αδικήσουμε όλα! Κάποια παιδιά είχανε μία συμπεριφορά σωστή για τα δεδομένα αυτής της κατάστασης την οποία βιώνουμε .

Συγχρόνως έβλεπες γονείς με μικρά παιδιά, μπερδεμένα με τα μεγάλα παιδιά, γονείς που και αυτοί δεν ακολουθούσαν τους κανόνες, δυστυχώς…

Έπρεπε να μπεις στους παράδρομους για να αποφύγεις όλον αυτόν τον συρφετό. Το περιπολικό που καμιά φορά βλέπουμε στο «πέταλο» της Εληάς να περιπολεί, δεν το είδαμε. Ίσως και να κάνουμε λάθος… Ίσως να υπήρχε λίγο πριν ή να ήρθε λίγο μετά. Θα μου πείτε υπάρχει λόγος να είναι η αστυνομία απέναντι από τα παιδιά;
Δεν βρίσκω πειστική απάντηση, αν και έχω τα επιχειρήματά μου.

Όλο αυτό όμως μας προκάλεσε έναν προβληματισμό! Δυσφορία, άγχος!

Νιώσαμε απογοήτευση για όλον αυτόν τον κόπο και την προσπάθεια που κάναμε όλοι ως υπεύθυνοι πολίτες, εδώ κι ένα χρόνο.  Δώρο άδωρο όπως λέμε .

Νιώσαμε ανασφαλείς και γρήγορα προσπαθήσαμε να αποφύγουμε τα δεκαμελή πολλές φορές μπουλούκια των επαναστατημένων νέων, που ναι μεν δικαιολογούνται γιατί η νιότη τους δεν μπορεί να περιμένει, αλλά από την άλλη μου φάνηκε λίγο τριτοκοσμική αυτή η αντιμετώπιση…

Σαν μία επανάσταση Καμικάζι!

Επιστρέφοντας στο σπίτι μας γρήγορα και περνώντας από το λιθόστρωτο του Αγίου Στεφάνου, ήρθαμε αντιμέτωποι με ένα άλλο αγχωτικό σκηνικό. Γονείς με τα παιδιά τους, παιδιά ανάμεικτα με παιδιά Γυμνασίου και Λυκείου που δεν φορούσαν μάσκες!

Αλήθεια! σε ποιο βαθύ κόκκινο βρίσκεται η Βέροια:

Τρέμω όταν σκέφτομαι τι μπορεί να συμβεί σε δύο εβδομάδες! Αν θα αντέξει το Νοσοκομείο της πόλης μας.

Τα παιδιά αυτά φύγανε και πήγανε στο σπίτι τους, όπου συμβιώνουν με άλλους που ίσως κάποιοι δε θα  έχουν την πολυτέλεια να ξεφύγουν από αυτή τη μέγγενη που καραδοκεί και πιθανόν να μην έχουν όλοι την τύχη να περάσουν τον αγκαθωτό Covid, σαν μία απλή γριπούλα, όπως λέγονταν στην αρχή για τον κορονοϊό.

Tραγική ειρωνεία… να πλήττεται το λιανεμπόριο και η εστίαση διαρκώς και να είναι γεμάτοι οι δρόμοι, τα πάρκα και οι πλατείες  σαν να ζούμε μια κανονικότητα. … Όλα αυτά μου φαίνονται εντελώς υποκριτικά.

Μάλλον η ανοσία της αγέλης είναι ο στόχος της πολιτείας, αφού ο πόλεμος των φαρμακευτικών εταιρειών για τα εμβόλια συνεχίζεται και οι άνθρωποι δεν εμβολιάζονται. Μάλλον αποσύρεται  ηθελημένα από τη μνήμη μας, ότι μόνο με τον εμβολιασμό ο στόχος είναι ασφαλής.

Λες και η πιθανότητα η μηδαμινή και αμφίβολη που έχεις από το εμβόλιο να πάθεις θρόμβωση, μπορεί να συγκριθεί με την καταστροφή που μπορεί να σου προκαλέσει ο ιός!
Ας «κορυφώσει» λοιπόν, όπως λένε και οι επιδημιολόγοι να δούμε ποιος… θα φαγωθεί.

Φοβάμαι πως ο «πόλεμος» θα συνεχιστεί, αφού όλοι, ο καθένας από το μετερίζι του, ρίχνουμε λάδι στη φωτιά…
Χαμένο θα πάει κι αυτό το Πάσχα, μου φαίνεται, και η Εβδομάδα των Παθών θα επιμηκυνθεί…

Είπα… δε θα ξαναγράψω για τον Covid, αλλά αυτό που είδα με ανησύχησε πολύ.
Συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι ελεύθερη και ένιωσα σα να μην ανήκω στην πόλη, αφού δεν μπόρεσα να χαλαρώσω και να χαρώ τη βόλτα μου.

καλή εβδομάδα με υγεία

Ει. Δα.

—————-

Σημείωση Φαρέτρας: Οι φωτογραφίες αρχείου από τη Βέροια μια εβδομάδα πριν

banner-article

Δημοφιλή άρθρα

  • Εβδομάδας