Ίν’ ι Ντόρα αλαζουνικιά; Α πα πα πα πα !
Αφτίν τιν οικουγένια πόσο τν αγαπώ!
Μι ίνι λατριμέν’!
Δεν ξέβρουν απού σκάνδαλα.
Δεν ίνι μαθιμέν’!
Μι τουν σταβρό στου χέρ’
πάντουτις προυχουρούν
του ψιέμα κι του άδικου
αφνούς δε τς αφουρούν.
Γίνικαν όλ’ πουλιτικί
μόνου, κο, μι τν αξία τς
δεν γίνκαν μι σιμφέρουν.
Δεν ίν τς φιλουσουφία τς.
Μα καμαρώνου κι ιγώ
όπους κι όολ’ ι χώρα
για δάφτιν τν ανιπέρβλιτ’
τιν αδιρφί τς τι Ντόρα!
Ααα! Κο, ίνι μουρφουμέν’
ίνι πουλί κιρία
ασχέτους αν σι φέριτι
λιες κι ίσι τσουκαρία.
Για τ’ Ντόρα κάτι έμαθα
κι θέλου να στου πω.
Ι ίδια τ’ απουκάλιψι
δεν ίν’ κι μιστικό.
Ιδίλουσ’ ιφθαρσώς
Πάσχα θα κάν’ στν Κρίτ’.
Θα φκιάσ’ ικί διακουπές
θα φίγ’ απού του σπίτ’.
Κι ιγώ αναρουτιέμι:
Κο; Πως θ’ αφίσ τν Αθίνα;
Για τ’ Ντόρα δεν ισχίι
καλιέ μ’, ι καραντίνα;
Ισχούν ι απαγουρέφσις
δια τς προυτουκλασάτους;
Ι Ντόρα άνξι του δρόμου
κι σι τουν δίχνι! Νάτους!
Κο, πώς θα μπι σ’ αερουπλάνου
ι … ιψιλί κιρία;
Ι αδιρφός τις δεν του ξέρ’
πως ίν’ παρανουμία;
Όλα τα ίχιν ι μπαξιές
μας έλιπ’ του αντάρτικου.
Καλιέ, τουν αγόνα σ’ σέβιτι!
Ντίπ δε του θέλ’ του άδικου!
Ρε, μίπους μι γλιέπι σα Ραγιά
ι Ντόρα η Μπακουγιάνι;
Μην ίνι αλαζουνικιά
κι του απουλαμβάνι;
Ι Ντόρα, κο, μας έδιξι τιν πίστ’
στν ανιπακουί
Κορ, σιμιτέχ’ στν ιξουσία
τ’ κιρ Κούλ’ ι αδιρφί.
Κι αν έχ’ ιπιρουψια
ισιένα τι σι μέλ’;
ι θκια τς ιφιλουσουφία
τς ραγιάδις δε τς θέλ’.
Αα, ι Ντόρα ίνι ιθικιά
έχ’ αλθινές αξίες
μι τς φανφάρις στιν Τι-Βι
σι διώχνι τς ιπουψίες.
Κο, μίπους δε σιβάστικιν
τν έξουδου που στιρίθκα;
Κι μίπους δεν του ένιουσι
πόσου στιναχουρίθκα;
Δεν ξερς, κο, πως του μαγαζί μ’
ξανά δε θα τ’ ανίξου;
Τν κιρία μη μι παριστάνς
Μ’ έρχιτι να σι πνίξου.
Του βλιέμα σ’ του ιρουνικό
άλλου δεν του αντέχου
πως ίσι αριστουκρατικιά
του ξέρου, του κατέχου!
Απουτιλίς παράδιγμα
για του φτουχό Ραγιά
να μιν τιρίσ’ τα μέτρα,
τουν άναψις φουτιά.
Ι αστικί σ’ ιβγένια
μι σκλάβουσι, καλιέ
γνουρίζου πως ιπίρις
αψλά τουν αμανιέ!
Σάμπους ισί ικλίσκις
εξάμινου στου σπίτ’;
Σάμπους δεν ξαναπίγις
ακτουπλουικώς στν Κρίτ;
Μίπους ισί τν πάτσις
που ‘κλισιν ι ιστία;
Μίπους ισιένα βάρισι
μι γκλοπ ι αστινουμία;
Μίπους ισί ισκιέφτισι
απ’ του μπαλκόν να πδήξς;
Μια κι δεν έχς ιμπόριβμα
στου μαγαζάκ να ρίξς;
Πιον κουρουιδέβιτ, καλιέ
κι ισί, κι ι αδερφό σ’
κορ, τι σας πέρασι στου νού;
Ι κόσμους ίν’ χαζός;
Αλλού ρε τα αντάρτικα
σι μας πια δεν πιρνάνι
Βρε, άιντε, ου, να μου χαθίς
κι τουμπικί πια κάνι!
………………………….
Μ’ αγάπ’ κι ικτίμισ’;
Α! πα πα πα πα !
Ιξάλου η κιρά – Ντόρα
δεν ξέρ’ τι ίνι αφτά!
Ι γκουστιρίτσα»
