Κινούργια μέτρα άκσα
απού ιψές του βράδ’
κο, ου Χαρδαλιάς ινόμσι
πως ίμαστι κουπάδ.
Nιέου λογκντάου έρχιτι
λογκντάου σα μπαμπούσκα.
Τα άκσα κι ιτρόμουξα
μι κρίου ιδρώτα λούσκα.
Έκλισιν πάλ’ τα μαγαζιά
κι τα ιστιατόρια
σι λίγου θα παένουμι
βόλτα ις τα νιμόρια.
Κουκίντσιν όλ’ τιν Ιλλάδα
τά φεριν όλα τούμπα
λιες κι εχ’ προυθυπουργό
του δόλιου τουν Κουτσούμπα.
Ιτόλμισις κι μπίκις
λιέι στου αυτουκίντου;
Τώρα σι περν’ ι Χαρδαλιάς
ακόμα κι του ακίντου.
Θα πας να γιατρουπουρέψ’
του γέρουντα μπαμπά σ’;
Σι αναμένι ου ιός
του ίπι ι Χαρδαλιάς.
Σο λιέι ίνι σοβαρό
κι μι του γλιέπς αστίου
ασχέτους αν παστώνουντι
απάν στου λιφουρίου.
Ι Χαρδαλιάς, κο, ιν έξιπνους
κι φτιάν’ πουλλές σισκέψις
για σένα αγουνίζιτι
κι μι σι μπένουν σκέψις.
Ντιπ δεν του κατάλαβαν
ακόμ’ κι παγκουσμίους
πως ου ιός σιμπεριφέριτι
πουλί ανοϊσίους.
Σου λιέι να μιν απουμακρίνισι
απού τα δυό χιλιόμιτρα
Μετά σι βρίσκι ου ιός
πλακόνσι στα θιρμόμιτρα.
Κι να μι φκιάνς γιμναστικί
μακριά απού του σπίτι σ’
θα σι κουλίσι ου ιός
σουρνάρ θα τρέχ ι μίτι σ’.
Σο λιέι ιπίσις ου ιός
κυκλουφουρί μιτά τς ιπτά.
Γιατί, καλιέ μ, δεν τουν πιστέβς
Αστία ίνι αυτά;
Ου Χαρδαλιάς κι τουν ιό
τουν έχ σφιγμουμιτρίσ’
Αρά ίνι τιτραπέρατους
Μπράβου! Μας βρίκι λύσ’.
Αυτός, κο, μον κατάλαβι
πως ο ιός κουλάει.
Τι; Ιπιδίς φέντι μούργους
ι γνόμι τ’ δε μιτράι;
Ιό δεν έχ’ στα σούπιρ
που ίνι στα κοντινά σ’
κι μι παέντς μακρίτερα
Σι λέι θα κουλάς.
Κι αν παριτίτι ι γιατρός
που δεν έχ προυσουπικό;
Σάματις δεν έγινι
κάνα τρανό κακό!
Μπα, σι καλό σ’, ρε Έλλινα μ’
για δεν του περς χαμπάρ;
Σι φένιτι πως ίνι
ι Χαρδαλιάς στουρνάρ;
Ισί φτέγς που παέντς
πουρνό στιν ιργασία σ’
κι πας κι συνουστίζισι
σι μέσα σιγκινουνίας.
Ααα! μα δεν κατάλαβις καλά
Έλλινα μ’, ανιπάκουι
Ξέχνα αυτά που ίξιρις
μον τς κιβιρνόντις άκουι.
Κίταξι να σιμουρφουθίς
τα πρόστιμά σ’ πλίρουσι
μι τούτους που σι κιβιρνούν
τρανό λαχνό σι κλίρουσι.
Κο, τι κιβέρνισ’ ίν αυτί;
Ίνι πουλί σπουδέι
μας δώσαν κι καταλάβαμι
πως ίμαστι απ’ τς αρχέοι.
Ου Χαρδαλιάς πουφάσισι
κινούργιου λογκντάου
μα ιν σιμπουνιτικός
ξερ πως δεν έχ’ να φάου.
Άχριστα μέτρα πίρις
κι πάλι, Χαρδαλιά
άιντι κι γένι άφαντους
να μι σι φαν’ τα σκλιά.
………………………………
Μ’ αγάπ’ κι ικτίμισ’
ούτι να του σκιφτίς!
Κι για τς ιπόμινις ικλουγές,
ψάξι. Δε θα μι βρις!
Ι γκουστιρίτσα
