«Άδουνις ι κλιδουκράτουρας»
Τ’ άκσατι, τ’ άκσατι τα νιέα;
Καταστηματάρχις μι σας μελ’
αναλαμβάν’ ι Άδουνις
που μον’ του καλό μας θελ’.
Ίνι σουστός ιν’ τίμιους
σκιέφτιτι πρακτικά
κι ι σινίδισ’ τ’ λιέι
ν’ άρπαξι τα κλιδιά.
Τι σας πιράζ κορ Έλλινις
αν κλίστι τα μαγαζιά;
ούλα τα περν’ ι Άδουνις
που ίνι κι… λιβιντιά!
Σάματι τι νουμίζιτι
κι ικίνους δεν πουνάι;
Λιφτά δεν έχ’ ι καψιρός
βιβλία μον’ πλάι.
Έλλινα μ’ του κατάλαβις;
Γίνκι ιπουργός κι παλ’.
Γαϊδάρου κώλου φίλισι
κι πιρ’ ένα κουτάλ.
Ι άνθρουπους ιν’ τίμιους
του γλιέπς απ’ τι ματιά τ’
θελ’ να σι παρ’ τα μαγαζιά
στου λιέι απ’ την καρδιά τ’.
Τα μαγαζιά σας κλίστι τα
κι δώστι τ’ τα κλιδιά.
Θα τα σμαζώκσι ι Άδουνις
καϊμέν’ φτουχουλουγιά!
Τι; Ιπιδίς τα κάτιχις
30 χρόνια τώρα;
Ι Άδουνις σι σκέφτιτι
σ’ αυτί τ’ μιγάλι μπόρα.
Για σένα θισιάζιτι
Κι περν’ του μαγαζάκι σ’
ι Άδουνις ιν’ έντιμους
κι ας λιέι ι κουσμάκις.
Έλλινα μ’ ίσι εύπιστους
χιρότιρου δεν ιπάρχ’
Μα πως τουν εμπιστεύτικις;
Αχ, καταστηματάρχ’!
Δεν γλιέπς του χέρι τ’ πως του χων’
βαθιά μεσ’ του τσιπάκι σ’
Αχ, καταστιματάρχι μ’
πάι του μαγαζάκι σ’
Κι ι δυο του ξέρουμι καλά
κι ας μι μι λιένι σαύρα
αν τς ξαναψιφίσουμι
πιάσι κι βάψτα μαύρα!
Κι ακσι κι ισί τι θα σι πω
κίριι κλιδουκράτουρα
κι δε θα σ’ έχμι για πουλί
θιό κι παντουκράτουρα.
Κι αν τώρα αρτσώθκις
κι μας λιες, πως ίσι κιβιρνών
ψίφου να μι ξαναζιτίις
δα ίσι παριλθόν.
Όλνι σι καταλάβαμι
τίπουτας δεν αξίιζ.
Άιντι κι γίνι άφαντους
Φεύγα! Μι μας τα πρίιζ!
«Όσον για σιένα Έλλινα μ’
μι’ αγάπ’ κι εκτίμισ’ πιρισσί
και για τουν κλιδουκράτουρα
δε δίνου ούτι τ’ μισί …»
ι γκουστιρίτσα σ’
