Κοινωνία
Ήτανε του Οκτώβρη 7 και δώδεκα η ώρα όταν ξανάγινες λαός που γράφει ιστορία
Παύλο, τα κατάφερες! Τα κατάφερες γιε μου! γιε μου!
Η Μάγδα έσκισε τον αέρα και πέρασε το σύμπαν. Η κραυγή φωνή της λάβωσε τις καρδιές και το μυαλό, τα δάκρυα κυλούν χωρίς να θέλεις σαν να είχες κρυμμένο μέσα σου ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί…
Σιωπούσε, σιωπούσε τόσα χρόνια και να σήμερα που άνοιξε ο κρατήρας και ξεχύθηκε το συναίσθημα ελευθερία και απλώθηκε στις δεκτικές καρδιές των ανθρώπων που κάνουν ότι κοιμούνται γιατί είναι οι χρόνοι πονηροί, περίεργοι και ο φόβος είναι αυτός που σε φιμώνει, αφού οι μνήμες είναι νωπές ακόμα και μιζεριάζει η ζωή σου σε υπνωτικό περιτύλιγμα…
Ήτανε του Οκτώβρη 7 και δώδεκα η ώρα όταν ξανάγινες λαός που γράφει ιστορία.
Ει. Δα.
