Γλυκερία Γκρέκου “Η θάλασσα, πώς έγινε έτσι η θάλασσα”
Τα δελφίνια στο Αιγαίο, κρατούν την αναπνοή τους.Κρύφτηκαν στα βράχια,
Το γηραιότερο της παρέας,
με υγρή ματιά,
μαζεύει κοντά του τα νιούτσικα δελφίνια
Και τους λέει ιστορίες
Για τον τυφλό ποιητή.
Για γοργόνες και μέγα Αλέξανδρο
για τον ήλιο τον ηλιάτορα
για τα παιδιά που, από αρχαίους χρόνους ,
μάζευαν ήλιο και κοχύλια ,
για σφουγγαράδες και μπαρούτι
για τον Αιγέα και το Μινώταυρο
για την καταστροφή της Χίου
Για τις φωτιές, που έγλυφαν τη Σμύρνη το 1922.
Δύο γλαρόπουλα κρώζουν ανήσυχα,
πετώντας από σημαία σε σημαία.
Η μάνα γλαροπούλα ανοίγει τα φτερά της, φοβισμένη
και τα κρύβει από κάτω .
Και η Παναγιά, για ακόμη μια φορά,
“κρατάει τα πέλαγα στην ποδιά της
Τη Σίκινο την Αμοργό και τα άλλα τα νησιά της”
Στο μεταξύ, οι σύμμαχοι με τα κιάλια τους,
από τα παράθυρα των αιγιοπελαγίτικων θερινών τους κατοικιών,
παρακολουθούν, αμέριμνοι, το έργο σε επανάληψη.
