Λογοτεχνία
Δημήτρης Βαλαής “Σκλαβωμένα όνειρα”
Σκλαβωμένα όνειρα
Έγινα κιόλας εβδομήντα!
Πώς πέρασαν τα χρόνια!
Και να πεις
πως έκανα κάτι σπουδαίο…
Μια φορά, μόνο,
μ’ άφησε ο Αφέντης
να σελώσω τ’ άλογό του!
Κι ένιωσα τέτοια χαρά,
τέτοια περηφάνια!
Όλα μου τα χρόνια
τους στάβλους καθάριζα.
Σαν τον πατέρα μου
και τον παππού μου.
Δεν έχω παράπονο,
ένα πιάτο φαΐ
πάντα το είχαμε!
Όμως, από μικρός,
ένα όνειρο είχα:
Τ’ Αφέντη να γίνω, κάποτε,
ο πρώτος ιπποκόμος!…
Θεέ μου,
μεγάλη η χάρη Σου,
ό,τι εγώ δεν πέτυχα,
ας το πετύχει ο γιος μου!…
Αυτό, μόνο, σου ζητώ…
Κι ύστερα…
ήσυχος θα φύγω!
(29/1/2019)
Δημήτρης Βαλαής
Δάσκαλος – Νάουσα
