Κινηματογραφική Λέσχη εργαζομένων ΕΡΤ3: “Δυό ξένοι στην ίδια πόλη” του Ζοζέ Τζιοβανί – Στο Θερινό Σινέ Απόλλων

Έναρξη του θερινού προγράμματος της κινηματογραφικής λέσχης  εργαζομένων  της ΕΡΤ-3 και του ΚΕΜΕΣ τη  Δευτέρα  8 Ιουνίου, του Αγίου Πνεύματος,  στις 21:30 στον θερινό κινηματογράφο «ΑΠΟΛΛΩΝ»(Σαρανταπόρου 4-Βασ.Γεωργίου τηλ. 2310-828642) με το φίλμ «ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΟΛΗ»(DEUX HOMMES DANS LA VILLE, Έγχρωμο, Γαλλία – Ιταλία 1973,Διάρκεια: 100’.Σενάριο – σκηνοθεσία: Ζοζέ Τζιοβανί.Παίζουν: Αλέν Ντελόν, Ζαν Γκαμπέν, Μίμσι Φάρμερ.)

Είναι η πρώτη ταινία  του αφιερώματος «ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ» με  φίλμ  που καταγράφουν διαχρονικά συμπτώματα-φαινόμενα κοινωνικής –αντονιονικής αποστασιοποίησης που στις ημέρες μας είναι πολλαπλασιασμένα.

Κατά τα άλλα, οι σινεφίλ πρέπει να γνωρίζουν ότι, λόγω της ίωσης, θα αξιοποιείται μόνο το  75 %  της χωρητικότητας του κινηματογράφου, δηλαδή 150 θέσεις αντί των 200.Σύσταση να προσέρχονται οι σινεφίλ έγκαιρα ,δεν επιτρέπονται ροές εισόδου-εξόδου, απαιτούνται αποστάσεις, δεν  επιτρέπονται διαλείματα και γενικά πρέπει να  τηρούνται τα ισχύοντα πρωτόκολλα των θερινών κινηματογράφων ,ενώ οι θεατές μπορούν  να προσέρχονται στο κυλικείο μεμονωμένα.

Η ιστορία του «Δυό ξένοι στην ίδια πόλη» αφηγείται την φιλία ενός αποφυλακισμένου και του υπεύθυνου αναστολών.

Θα προλογίσει ο Αλέξης Δερμεντζόγλου,στο κοινό θα διανεμηθεί  κριτική του κ.Παναγιώτη Παναγόπουλου και η συζήτηση,στο τέλος της ταινίας,θα περιλαμβάνει πληροφορίες για την θανατική ποινή και το σκηνοθετικό ύφος του Ζοζέ Τζιοβάνι.

Ο ίδιος ήταν φυλακισμένος  και καταδικασμένος σε θάνατο.Αργότερα άρχισε να γράφει σενάρια,βιβλία και να σκηνοθετεί. Το ύφος είναι άμεσα καταγγελτικό ,κριτικό και αντιεξουσιαστικό.Η ταινία παρακάμπτει το μελόδραμα και επικοινωνεί με το κοινό μέσω κωδίκων ανθρωπιάς και κριτικής των θεσμών.

Η κριτική που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:

«Ένα χαρακτηριστικό δείγμα του καλού αστυνομικού γαλλικού σινεμά είναι το «Δυο ξένοι στην ίδια πόλη», ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί ο γοητευτικός Γάλλος σταρ μαζί με ένα από τα θρυλικά ονόματα του γαλλικού σινεμά, τον Ζαν Γκαμπέν. Γυρισμένο το 1973 από τον μάστορα του είδους Ζοζέ Τζιοβανί, το «Δυο ξένοι στην ίδια πόλη» είναι ένα σημαντικό παράδειγμα του γαλλικού αστυνομικού φιλμ, αυτού που δεν βασίζεται στη στεγνή καταιγιστική δράση και την ατέλειωτη ανταλλαγή πυροβολισμών, αλλά στη στενή παρακολούθηση των ηρώων και στην ανάλυση των χαρακτήρων τους.

Ολόκληρη η ταινία είναι βασισμένη αποκλειστικά επάνω στους δύο πρωταγωνιστές και στην ιδιόμορφη φιλία που αναπτύσσεται μεταξύ τους. Γιατί πώς αλλιώς, πέρα από ιδιόμορφη, μπορεί να χαρακτηριστεί η φιλία μεταξύ ενός νεαρού αποφυλακισμένου και του ηλικιωμένου υπεύθυνου για την αναστολή της φυλάκισής του. Μέσα από την ιστορία τους, ο Τζιοβανί αφηγείται μια πεσιμιστική ιστορία που μιλάει για την αδικία της Δικαιοσύνης, την ατυχία και τις παγίδες που στήνει η μοίρα. H ταινία υπήρξε μεγάλη εμπορική επιτυχία, χάριν των δύο πρωταγωνιστών, αλλά και καθώς η αναφορά της στη θανατική ποινή άγγιξε ιδιαίτερα το κοινό. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 υπήρχε έντονη δημόσια συζήτηση στη Γαλλία για την κατάργηση ή διατήρηση της θανατικής ποινής και η σαφής αμφισβήτησή της από την ταινία προκάλεσε το ενδιαφέρον του κοινού.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Ζοζέ Τζιοβανί, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 80 ετών, ειδικεύτηκε στα αστυνομικά δράματα, έχοντας και ο ίδιος ένα παραλίγο τραγικό ραντεβού με τα παιχνίδια της μοίρας. Σε ηλικία 22 ετών έπεσε θύμα μιας συνωμοσίας που είχε οργανώσει ένας θείος του, μέλος της κορσικανής μαφίας, και καταδικάστηκε μαζί με τον αδελφό του στη θανατική ποινή. O αδελφός του δραπέτευσε από τη φυλακή και σκοτώθηκε σε μια συμπλοκή, ενώ η ποινή του Τζιοβανί μετατράπηκε σε ισόβια.

Αποφυλακίστηκε αφού εξέτισε οκτώ χρόνια. Στα μέσα της δεκαετίας του ’50, ο Τζιοβανί άρχισε να γράφει, ενώ λίγο αργότερα ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο. Γύρισε περίπου τριάντα ταινίες, οι περισσότερες με αστυνομικά θέματα και πρωταγωνιστές τους μεγάλους σταρ του γαλλικού σινεμά, όπως ο Ντελόν και ο Ζαν Πολ Μπελμοντό. H τελευταία του ταινία, «O πατέρας μου μού έσωσε τη ζωή», αφηγείται ακριβώς την προσωπική του ιστορία και τις προσπάθειες του πατέρα του να μετατρέψει την ποινή του θανάτου σε φυλάκιση».

 Ταινίες  που πλησιάζουν το στιλ και την προβληματική  του «Δυό ξένοι στην ίδια πόλη» είναι:  «Θέλω να ζήσω» του Ρόμπερτ Γουάιζ , «Θα ζήσω» του Τίμ Ρόμπινς , «Ο τελευταίος χορός» του Μπρούς Μπέρεσφορντ, «Η δεύτερη πνοή» του Ζαν Πιέρ Μελβίλ , «΄Ενταση» του Μάικλ Μάν.

Την επόμενη Δευτέρα (15 Ιουνίου)στο ίδιο αφιέρωμα(«Αποξένωση») ,θα προβληθεί το αριστουργηματικό ψυχαναλυτικό μελόδραμα «Το ξέσπασμα μιας ψυχής» (Now, voyager,ασπρόμαυρο 1942)του  Ίρβινγκ Ράπερ με τους Μπέτι Ντέιβις, Κλοντ Ρέινς.

ΥΓ.  Για οποιαδήποτε έγκαιρη και έγκυρη επικαιροποιημένη πληροφορία για τις προβαλλόμενες ταινίες και τους συντελεστές τους απευθύνεστε στο kemes facebook και στο kemes.wordpress.com