Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στη Βέροια. Ένας γοητευτικός μοναχικός τροβαδούρος στη σκηνή
Τα αυριανά της Ελευθέρια γιόρτασε απόψε η Βέροια με καλεσμένο τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, που γέμισε ασφυκτικά τον Χώρο Τεχνών, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά όχι μόνο το καλλιτεχνικό του μέγεθος αλλά και τη ζεστή επικοινωνία που πετυχαίνει να έχει πάντα με το κοινό του.
Αυτήν τη φορά ο Αλκίνοος ήταν μόνος, χωρίς ορχήστρα. Ένας μοναχικός τροβαδούρος πάνω στη σκηνή, που αναβίωσε μ’ αυτόν τον τρόπο την πανάρχαια εκείνη σχέση του τραγουδιστή με το κοινό του, που τραγουδά σ’ ένα παλάτι, όπως στα ομηρικά χρόνια, ή σε μια παρέα, σε μια γειτονιά, παραμύθια ή αλήθειες της ζωής, καημούς και όνειρα.
Με δυο κιθάρες κι ένα λαούτο ν’αλλάζουν διαδοχικά στα χέρια του, με τη φωνή του γυμνή, χωρίς την εντυπωσιακή υποστήριξη μιας ορχήστρας που μεγεθύνει πάντα το αποτέλεσμα, κράτησε το κοινό του σε μια συνεχή επικοινωνία, άλλοτε με όχημα τη μουσική κι άλλοτε το λόγο.
Τραγούδια μια πλατύτατης μουσικής γκάμας, άλλοτε τρυφερά, άλλοτε οργισμένα, άλλοτε νοσταλγικά, πάντα όμως τραγούδια με στόχους και αφετηρίες προσωπικής ή πολιτικής αναζήτησης, πολλές φορές σκληρά, όπως σκληρή είναι η εποχή μας με τα αλλεπάλληλα αδιέξοδα.
Από το «Ασερόμπασμα», το τρυφερό ερωτικό μεσαιωνικό τραγούδι της πατρίδας του της Κύπρου, τη δυνατή «Μεγάλη Πέμπτη» σε στίχους του Γκάτσου, μέχρι τα αγαπημένα όλων, «Ζήνωνος» και «Θα πιω όλο το Βόσπορο», η βραδιά κύλησε με εναλλασσόμενα μουσικά χρώματα και λόγο που έντυνε τα μεσοδιαστήματα, οδηγώντας στην αίσθηση της παράστασης.
Ωραία φωνή, με τη δική της εκφραστική σφραγίδα, επιλογή τραγουδιών με αρμονική ροή και λόγος που έπαιζε ανάμεσα στους ανάλαφρους φαινομενικά τόνους, κρύβοντας επιμελώς το ειδικό τους βάρος, εξαιρετικός ήχος και φωτισμοί, με λιτό αλλά εντυπωσιακό σκηνικό φόντο, αποτέλεσαν εκείνα τα στοιχεία που οδήγησαν σε μια ενδιαφέρουσα από κάθε άποψη βραδιά, ικανοποιώντας απόλυτα.
Φωτογραφίες: faretra.info
