Είχα την υπομονή και άντεξα, εδώ και καιρό, στον πειρασμό να μην αναφερθώ σ΄ έναν ακόμη παραλογισμό που δέρνει την δύσμοιρη ‘’παιδεία ‘’ μας και φέρει την ονομασία ‘’ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΑΣΥΛΟ’’.
Σύμφωνα με το νεοελληνικό λεξικό το άσυλο είναι τόπος απαραβίαστος όπου βρίσκει κάποιος καταφύγιο, προστασία . Οι εικόνες που μεταφράζουν τον παραπάνω ορισμό του ασύλου στις τηλεοράσεις και τα λοιπά μέσα ενημέρωσης δεν ξεκαθαρίζουν αν αναφέρονται σε τούτη τη χώρα ή σε χώρα που μαίνονται μάχες και μάλιστα σε άλλες εποχές.
Παρακολουθούμε συχνά, στα δελτία ειδήσεων μάχες σώμα με σώμα που λαμβάνουν χώρα σε χώρους κοντά στα πανεπιστήμια και έχουν αντιπάλους ‘’φοιτητές’’ και αστυνομικούς. Οι υπόψη ‘’μάχες ‘’ προφανώς διεξάγονται για την κατάκτηση φοιτητικών διεκδικήσεων και το πανεπιστημιακό άσυλο αποτελεί το οχυρό πίσω από το οποίο γίνονται οι προετοιμασίες για την επόμενη μάχη.
Δηλαδή οι αποκαλούμενοι φοιτητές (φοιτητής είναι αυτός που σπουδάζει σε ανώτατη ή ανώτερη σχολή) διεξαγάγουν έναν αιματηρό αγώνα εναντίον του εχθρού που στην προκειμένη περίπτωση είναι οι αστυνομικοί (αυτοί είναι πτυχιούχοι φοιτητές ανωτάτων ή ανωτέρων σχολών της Ελληνικής Αστυνομίας)!!!
Έρχομαι όμως στο προκείμενο. Τόσα χρόνια δεν μπόρεσα να καταλάβω την έννοια του ελληνικού πανεπιστημιακού ασύλου!! Εκτιμώ ότι είναι μια εφεύρεση που μόνο ο δαιμόνιος νεοέλληνας θα μπορούσα να εισάγει τα κοινωνικά δρώμενα. Καθόσον οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ως πανεπιστημιακό άσυλο εννοούσαν βέβαια τον πανεπιστημιακό χώρο όπου υπήρχε προστασία των φοιτούντων αλλά αφορούσε την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και όχι τη διακίνηση ναρκωτικών, σιδερικών, μολότωφ, ξύλων και άλλων αντικειμένων.
Σε μια δημοκρατική(;;) χώρα όπως πατρίδα μας που δυστυχώς τα πάντα επιτρέπονται και σχεδόν τίποτε δεν απαγορεύεται η έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου έχει τόσο διαστρεβλωθεί που ολοφάνερα πλέον οι ολίγοι επικρατούν και οι πολλοί παραμένουν αμέτοχοι και ανήμποροι να επιβάλουν τη λογική.
Στην προκειμένη περίπτωση η λογική επιβάλλει την ομαλή λειτουργία των πανεπιστημιακών μας σχολών. Ο έλληνας γονιός δεν αντέχει να πληρώνει νοίκια και λοιπά έξοδα για να σπουδάζουν τα παιδιά του αιώνια και να βρίσκει εμπόδιο λίγους ακραίους που εμποδίζουν τους πολλούς να τελειώσουν έγκαιρα τη σχολή τους…
Η χρήση του πανεπιστημιακού λεγομένου ασύλου δεν πρέπει να είναι εμπόδιο στην άλλη δημοκρατικά κατοχυρωμένη ελευθερία της μάθησης. Επιτέλους η πολιτεία και οι πολίτες πρέπει να ξεκαθαρίσουν ότι ο πανεπιστημιακός χώρος είναι άσυλο ιδεών και όχι άσυλο ατόμων με ανίατες ψυχικές παθήσεις!!!
