Το πιάνο γέφυρα μουσικής, αγάπης και ζωής
Η χθεσινή βραδιά, «Μουσική και πένθος», βραδιά ευαισθησίας και αξιώσεων, ήταν αφιερωμένη από την Πόπη Φιρτινίδου στη δασκάλα της Πόπη Χατζηδήμου. Για 14 ολόκληρα χρόνια αφιερώνει μια μέρα της άνοιξης -άνοιξη ήταν όταν την έχασε- σε κείνην που της έμαθε πιάνο και της χάραξε δρόμους ζωής, σε κείνην που έγινε πρωταγωνίστρια στο βιβλίο της «Πες μου πού θα πας» αλλά και στη ζωή της, διδάσκοντας στην 7χρονη παιδούλα ήθος, συνέπεια και ατέλειωτη αγάπη για τη μουσική.
Σ’ αυτά τα χρόνια της αδιάκοπης μνήμης συνοδεύουν τη Φιρτινίδου οι δικοί της μαθητές, συμμετέχοντας με πάθος στις εκδηλώσεις της. Κι αν οι μαθητές, που είναι ακόμα δεμένοι μαζί της με δεσμούς διδασκαλίας, το κάνουν για χάρη αυτών των παροντικών δεσμών – πράγμα που δεν συμβαίνει – παλιοί μαθητές της ξαναγυρίζουν κοντά της μια τέτοια μέρα, γιατί δένονται ακόμα μαζί της με δεσμούς δυνατούς που αντέχουν στο χρόνο, βλέποντας στο πρόσωπό της το τρυφερό και συνάμα σταθερό είδωλο που διδάσκει μουσική και ζωή.
Έτσι και χθες κοντά της βρέθηκαν παλιές της μαθήτριες, που έχουν τη φωτογραφία της πάνω στο πιάνο τους – όπως είχε και έχει εκείνη τη φωτογραφία της δικής της δασκάλας – αναπαράγοντας πρότυπα μουσικής, αγάπης και ζωής.
Η χθεσινή βραδιά δεν ήταν μόνο μια βραδιά μνήμης και τιμής σε κείνην που έφυγε, με προσφορά των εσόδων της εκδήλωσης στον Σύλλογο Καρκινοπαθών Ημαθίας «Ο Άγιος Παρθένιος», όπως κάθε χρόνο, ήταν μια γέφυρα ζωντανή ανάμεσα σε δάσκαλο και μαθητή, όταν εκείνος αξίζει τον τίτλο του δασκάλου. Μια γέφυρα που σχηματίζουν τα πλήκτρα του πιάνου.
Τυχεροί σ’ αυτήν τη ζωή όσοι αξιώθηκαν τέτοιους δεσμούς…
far
Φωτογραφίες: faretra.info
Για την εκδήλωση μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ
