Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πώς, γιατί και από ποιους ξεκίνησε αυτή η αστεία πλέον τακτική τα καιρικά φαινόμενα να αποκτούν ονόματα, κατά προτίμηση ολίγον εξεζητημένα, που να απηχούν κάτι από αρχαίο ελληνικό κλέος. Ισως για να κουκουλώσουν το νέο ελληνικό όνειδος; Μπορεί….
Μπορούμε όμως να καταγράψουμε, ως μια γενική εκτίμηση, ότι όσο πιο απλά, προφανή και εξοργιστικά είναι όσα συμβαίνουν ως προς την εξήγηση και τα αίτιά τους, τόσο πιο περίπλοκοι γίνονται εκείνοι οι μηχανισμοί που επιδιώκουν να αποκρύψουν τις προφανείς εξηγήσεις. Διότι όσο πιο δαιδαλώδεις οι μηχανισμοί τόσο πιο πειθήνιοι οι αποδέκτες τους.
Πάμε, λοιπόν, στο προφανές. Ούτε η «Σοφία», ούτε ο «Τηλέμαχος», ούτε η «Υπατία» έφεραν το χειμώνα. Κι αφού οι προαναφερόμενοι ασώματοι ήρωες δεν φέρουν καμία ευθύνη για το χειμώνα, δεν φέρουν καμία ευθύνη και για τα αποτελέσματά του.
Πολύ βολικό να φταίει ο «Τηλέμαχος» για το μετανάστη που έχασε τη ζωή του από ένα μαγκάλι προσπαθώντας να ζεσταθεί, αλλά ξέρετε, όση αρχαία ελληνική γραμματεία και επιστρατευθεί ένας και μόνο θα είναι ο υπεύθυνος, έχει όνομα και ακούει στο όνομα Καπιταλισμός.
Πολύ βολικό να «δραματοποιούνται» και να αποδίδονται ανθρώπινες ιδιότητες διά της ονομοτοδοσίας στα καιρικά φαινόμενα, αλλά είναι κάποιοι άλλοι «άνθρωποι», πραγματικοί και υπαρκτοί ως προς το είδος, αλλά σε εισαγωγικά ως προς της ουσία, που επιτρέπουν στους μετανάστες των καταυλισμών και στους άστεγους των δρόμων να πεθαίνουν από το κρύο.
Πολύ βολικό να πεις ότι εξαιτίας του βαφτισμένου χειμώνα μια μάνα έπρεπε να δουλέψει ή να ψωνίσει για το σπίτι και δύο παιδιά έμειναν μόνα στο σπίτι καταλήγοντας με αναπνευστικά εγκαύματα στο νοσοκομείο, αλλά… ξέρετε η θέση τους όπως και κάθε άλλου παιδιού δεν ήταν στο σπίτι, αλλά σε οργανωμένες δομές του κράτους. Αυτό το κράτος όμως έχει όνομα, λέγεται καπιταλιστικό κράτος, και ακριβώς επειδή είναι τέτοιο και ονομάζεται έτσι δεν έχει οργανωμένες δομές, μέριμνα και φροντίδα. Διότι, σε ετούτο το δυτικό φιλελεύθερο κράτος, της δυτικής φιλελεύθερης παράδοσης, που προασπίζεται την ελευθερία, όλοι είναι ελεύθεροι να πεθάνουν άστεγοι ή να καούν μόνοι.
Γι’ αυτό αν υπάρχει λίγη, ελάχιστη τσίπα και αν επιμένετε σε αυτή τη γελοία τακτική την ονοματοδοσίας των καιρικών φαινομένων, ζητήστε εσείς οι ονοματοδότες να μάθετε τα μικρά ονόματα των παιδιών που κρυώνουν, των άστεγων που αφήνουν την τελευταία τους παγωμένη πνοή στο δρόμο, του μετανάστη που πέθανε προσπαθώντας να ζεσταθεί και στην επόμενη κακοκαιρία – την οποία κάποτε τη λέγαμε απλώς χειμώνα – δώστε τα ονόματά τους. Ετσι, ως ελάχιστη συγνώμη…
Ναι, ζητήστε να μάθετε τα μικρά τους ονόματα, γιατί δεν είναι απλές καταγραφές των καθημερινών ενημερωτικών δελτίων, είναι πραγματικοί άνθρωποι που κάποτε βαφτίστηκαν, έπαιξαν, πήγαν σχολείο, έκαναν φίλους, ερωτεύτηκαν, αγάπησαν και αγαπήθηκαν και τους αποκαλούσαν με το όνομά τους.
Αποκαλέστε την επόμενη κακοκαιρία Αλί, Χασάν, Αμπντούλ… ή όπως αλλιώς έλεγαν αυτόν τον άνθρωπο. Τι; Δεν είναι εύηχο; Δεν είναι κομψό; Δεν είναι του δυτικού «πολιτισμού»; Μήπως γι’ αυτό δεν γράφτηκε ούτε στα ψιλά των ειδήσεων; Σαν να μην υπήρξε ποτέ πραγματικός.
Αντιλαμβανόμαστε, βέβαια, ότι έχετε πολλές φουρτούνες στο κεφάλι σας αυτή την περίοδο – να ικανοποιήσετε το ΝΑΤΟ, να κρατήσετε ζεστές τις καρέκλες της εξουσίας σας, να κάνετε επιχειρήσεις τα πανεπιστήμια και άλλα πολλά – και δεν προτίθεστε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή για τα θύματα του συστήματος που υπηρετείτε. Ούτε καν ενός λεπτού ντροπή.
