Η Ηχώ Βερόης στην Παλαιά Μητρόπολη με χριστουγεννιάτικα τραγούδια – Αρμονική συνύπαρξη μελωδίας και χώρου
Μια ακόμη εκδήλωση της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ημαθίας έφερε την καταξιωμένη χορωδία της Βέροιας Ηχώ Βερόης αυτήν τη φορά στο χώρο της Παλαιάς Μητρόπολης, με χριστουγεννιάτικα τραγούδια απ’ όλον τον κόσμο.
Με πολύ κόσμο που ήρθε να ακούσει μια τέτοια χορωδία σ’ έναν τέτοιο χώρο – που ήταν επόμενο να μη χωρά στο νάρθηκα του ναού, όπου δόθηκε η χριστουγεννιάτικη συναυλία- η Ηχώ Βερόης απέδωσε ένα πλούσιο πρόγραμμα ικανοποιώντας το κοινό απόλυτα. Άλλωστε οι προσδοκίες από τις συναυλίες της συγκεκριμένης χορωδίας είναι μεγάλες και ποτέ δεν διαψεύδονται, γιατί πίσω από κάθε προγραμματισμένη εμφάνιση κρύβεται πολλή δουλειά.
Προλογίζοντας η Διευθύντρια της Χορωδίας, Νατέλα Ιτσουαΐντσε, μίλησε για μια επιλογή από μελωδίες που ξεκινούν από τον 17ο αιώνα και φτάνουν μέχρι σήμερα, μ’ ένα εύρος όχι μόνο χρονικό αλλά και τοπικό, αφού αγκαλιάζουν τραγούδια από την Ελλάδα μέχρι τη μακρινή Τζαμάικα κι από τη Γαλλία και την Αγγλία μέχρι την Ουκρανία.
«Τα Χριστούγεννα συμβολίζουν την είσοδο του Θεού στον κόσμο, κι εμείς δίνουμε το νόημα του Χριστιανισμού, την αγάπη, με όλα τα τραγούδια μας αλλά και με το έργο που αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα της συναυλίας μας, την «Αγάπη» του Κώστα Μπραβάκη, ο οποίος μελοποίησε την “Προς Κορινθίους Επιστολή”.
Είμαστε συγκινημένοι που τραγουδάμε σ’ έναν τέτοιο χώρο, όπως είναι η Παλαιά Μητρόπολη, έναν χώρο που ανοίγει το δρόμο, για να ενωθεί το παρελθόν με το παρόν» ολοκλήρωσε η κ. Ιτσουαΐντσε.
Ξεκινώντας από κάλαντα της Κέρκυρας και κάνοντας ένα μελωδικό ταξίδι μέσα στο χρόνο και από τόπο σε τόπο, η Ηχώ Βερόης εντυπωσίασε το κοινό με την τετραφωνική ερμηνεία των τραγουδιών, που κατέληξε, όπως πάντα, σ’ ένα γοητευτικό αποτέλεσμα.
Κορυφαία πραγματικά στιγμή η απόδοση της «Αγάπης» του Κώστα Μπραβάκη, καθώς ακούγονταν στο χώρο του Ναού τα λόγια του Παύλου.
Η αγάπη πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει…
Νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα μείζων δε τούτων η αγάπη…
Ολόκληρη η συναυλία άλλωστε ήταν μια κατάθεση στην αγάπη, ενώνοντας γλώσσες και λαούς με τα τραγούδια της.
Η χορωδία και η δασκάλα της καταχειροκροτήθηκαν, καθώς έκλειναν με το «Χριστός γεννάται σήμερον», δίνοντας έτσι έναν χαρούμενο και γιορταστικό τόνο στο φινάλε.
Φωτογραφίες:faretra.info
