“Αετός καλεί γεράκι”. Μια παλιά μα τόσο επίκαιρη ιστορία, από τη φωτιά στο Βέρμιο Όρος

Μια παλιά ιστορία, μα τόσο επίκαιρη. Τίποτε απολύτως δεν άλλαξε, από τη φωτιά στο Βέρμιο  όρος, πολλά χρόνια πριν.

“Αετός καλεί γεράκι”. …Ακόμη καλεί μάλλον.

Όποιος δεν βρέθηκε σε φωτιά αυτών των διαστάσεων που απλά παρακολουθούμε πάλι, δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει ή τι μπορεί να συμβεί. Όποιος δεν αντιμετώπισε επικόρυφη φωτιά ( όταν καίγεται ολόκληρο το δέντρο), δεν μπορεί να καταλάβει. Δεν μπορεί να καταλάβει τον φόβο της φωτιάς που λικνίζεται σαν θηρίο στα δέκα μέτρα ψηλά. Να βλέπει και να ακούει απίθανα πράγματα. Έστω και με μισή ανάσα και αυτή η μισή από τον καπνό, να θέλει να ουρλιάξει και να πιάσει δυο τρεις από τον λαιμό.

Ορίστε ο Συντονισμός:

Μετά από τρεις μέρες φωτιάς στο βουνό, ήρθε και ο στρατός. Παιδιά. Δικά μας παιδιά, χωρίς καμία απολύτως γνώση του τι πάνε να κάνουν. Με μια πετσέτα, παγούρι και ένα φτυάρι. Να κάνουν τι στον χαλασμό; Ευτυχώς, επέστρεψαν όλα τα παιδιά αυτά σώα, γιατί ο Αξιωματικός τους, ήταν πράγματι Αξιωματικός. Ήξερε τι και πως θα το πει. Ήρθε και ολόκληρη καναδέζα, με ασύρματο. Ολόκληρη πλατφόρμα. Στήσανε ιστούς, απλώσανε κεραίες και για ώρες προσπαθούσαν να έρθουν σε επαφή με το στρατόπεδο στην πόλη. Μονότονα ακουγόταν για ώρες. «Αετός καλεί γεράκι. Αετός καλεί γεράκι». Μήτε αετός, μήτε γεράκι άκουγε για να απαντήσει.

-Όχημα 14 λαμβάνει τον Άρη; (Με τον ασύρματο. Άρης, είναι ο Διοικητής)
-Λαμβάνει.
-Θα μεταβείς στη Μα….. ( τοποθεσία)
– Από πού πάνε;
-Μπροστά σου πεντακόσια μέτρα, στη διασταύρωση δεξιά.
-Μπροστά μου δεν έχω δρόμο. Πρέπει να γυρίσω.
-Δεν είσαι κάτω στο φυλάκιο;
-Όχι. Στο πυροφυλάκιο είμαι (τρία χιλιόμετρα μακριά).
-Τι δουλειά έχεις εκεί; Ποιος σε έστειλε ρε Παπαδ… (επώνυμο).
– Ο Νομάρχης.
– Τέλος πάντων. Πας στη Μα… (την τοποθεσία)
-Από πού να πάω από δω που είμαι;
-Ρώτα εκεί κανέναν. Θα σου πει. (Δώδεκα τα μεσάνυχτα, μέσα στο δάσος, με δυο τρεις ακόμη, ποιόν να ρωτήσει;)
Καβαλάμε κι εμείς στο πυροσβεστικό «14». Να πάμε ως εθελοντές. Στο δρόμο μετά από μισή ώρα σε κατσικόδρομο, μας σταματάει ο Νομάρχης με την κουστωδία του, που γυρνούσε δεξιά και αριστερά να δει τι γίνεται.
-Που πάτε εσείς;
-Στη Μα….. Μας είπε ο Διοικητής (της Πυροσβεστικής)
-Όχι δεν θα πάτε. Θα πάτε λίγο παρακάτω. Έχουν ανάγκη από πυροσβεστικό.
-Μα ο Διοικητής μου είπε….
-Ακούς τι σου λέω; Ο Νομάρχης σου μιλάει.
-Όχημα 14 λαμβάνει τον Άρη;
-Λαμβάνει.
-Που είστε; Ακόμη δεν φτάσατε στην Μα…
-Ποια Μα… Ο Νομάρχης μας έστειλε κάτω στο ρέμα.
– Ποιος Νομάρχης ρε Παπαδ…; Τι εντολή σου έδωσα;
-Μα κύριε Διοικητά ο Νομά…
-Ποιος Νομάρχης Παπαδ… Τρέχα εκεί που σου είπα. Τώρα. (Ουρλιάζοντας)
Ξανά πίσω εμείς. Αργά, σε χάλια δασικό δρόμο. Στο χιλιόμετρο περίπου, μπροστά μας φωτιά. Χαλασμός. Δασικοί, Πυροσβέστες, πολίτες, τρακτέρ με βυτία. Ένας μας σταματάει κουνώντας και τα δύο χέρια στη μέση του δρόμου.
-Βγάλτε αμέσως την μάνικα. Μη μας φύγει από δώ η φωτιά. Καήκαμε αν φύγει.
-Πάω στη Μα…. Έχω εντολή.
-Ποια εντολή; Ο Δασάρχης είμαι. Δεν βλέπεις τι γίνεται εδώ;
-Σας παρακαλώ. Έχω εντολή. Κάντε λίγο στην άκρη το τρακτέρ να περάσουμε.
– Δεν καταλαβαίνεις; Ο Δασάρχης είμαι. Βγάλτε μάνικες αμέσως. Μη κουνήσει κανείς το τρακτέρ. Δεν πάει πουθενά.
-Σας παρακαλώ Δασάρχη. Μας περιμένουν. Έλα μίλα στον Διοικητή (από τον ασύρματο).
-Δεν μιλάω σε κανέναν. Βγάλε μάνικες.
-Άρης λαμβάνει το 14; (Καλεί το 14, τον Διοικητή)
-….
-Άρης ακούει;
-…
-Άρης λαμβάνει το 14; Το κέρατό μου. Δεν πιάνει από δώ.
Κατεβαίνουμε τελικά, βγάζουμε μάνικα. Που να πάς; Το τρακτέρ κλείνει τον στενό δρόμο. Γύρω, χαλασμός από φωτιά και καπνό. Ο Πυροσβέστης ο ένας στη μάνικα και ο άλλος στο πυροσβεστικό να δίνει νερό. Εμείς τραβάμε λάστιχο. Από την ανοιχτή πόρτα και μετά από ώρα, αφού τελείωσε το νερό, ακούμε από το ηχείο.
-14 λαμβάνει τον Άρη;
-Λαμβάνει.
-Έφτασες στη Μα…
-Ποια Μα… Σβήνουμε κάπου απέναντι από το φυλάκιο. Τελείωσε το νερό.
-Δεν σου είπα εγώ Παπ… ;
-Με σταμάτησε ο Δασάρχης και ….
Σε λίγο, να πάλι ο Νομάρχης πίσω μας. Σταματάει. Δεν χωράει να περάσει. Που να πάει;
-Τι κάνετε εδώ; Δεν σας είπα να πάτε παρακάτω;
-Που παρακάτω Νομάρχη; Πώς να περάσω; Ο Δασάρχης με σταμάτησε.
-Μα σε περιμένουν. Εγώ τους είπα θα στείλω πυροσβεστικό.
-Τελείωσε και το νερό….

Μετά από μιάμιση ώρα περίπου, μας περίμεναν στη Μα…  Μας περίμεναν κι εκεί που είπε ο Νομάρχης. Ο Διοικητής νόμιζε ότι πάμε. Το ίδιο νόμιζε και ο Νομάρχης. Όλοι κάτι νόμιζαν. Αυτοί που δεν νόμιζαν, ήταν οι απλοί πυροσβέστες και οι πολίτες εθελοντές. Αυτοί που κάτω από τις χειρότερες συνθήκες πάλευαν κυριολεκτικά με τη φωτιά, δεν φάνηκαν σε κανένα κανάλι. Εκεί που πάλευαν, κανάλι δεν πλησίαζε και κάμερα. Είναι οι άγνωστοι που τους πρέπει ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Ποιος συντόνιζε; Ο πανάγαθος. Πάντως, ο αετός, δεν πήρε απάντηση από το γεράκι. Επικοινωνία μηδέν. Το ίδιο βράδυ, χειριστής μπουλντόζας με τρία παιδιά, έχασε τη ζωή του. Ανετράπη η μπουλντόζα, προσπαθώντας να ανοίξει καινούριο δρόμο στο δάσος, σε δύσβατη περιοχή. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα.

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΒΕΡΟΙΑΣ