Ένα κείμενο για τον Βαγγέλη, την Φάτιμα, τον Γιώργο, την Αφροδίτη, τα
παιδιά, τους εφήβους, τους νέους εκείνους, που απεγνωσμένοι,
συνθλίβονται στις συμπληγάδες του λόγου περί κανονικότητας. Τον βρόχο
στο λαιμό τους σφίγγουν, άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο, πολιτικοί
παλαιάς κοπής, που στο δημόσιο λόγο ψυχιατρικοποιούν και στιγματίζουν το
σεξουαλικό προσανατολισμό, τη διαφορετική έκφραση και ταυτότητα φύλου.
Στρατευμένοι, στη συντηρητική οπτική, δημοσιογράφοι, που λοιδορούν
δημόσια τη διαφορετική ανατομία, τον τρόπο ομιλίας, την εμφάνιση, τη
συμπεριφορά. Σκοταδιστές ιερείς, που από τον άμβωνα ζητούν την
ταπείνωση, τον εξευτελισμό του «άλλου». Σύλλογοι γονέων, που
αντιτάσσονται στη φοίτηση προσφύγων ή Ρομά στα σχολεία και
«δαιμονοποιούν» κάθε προσπάθεια ευαισθητοποίησης στη διαφορετικότητα,
(βλ. αντιδράσεις στις θεματικές εβδομάδες που υλοποίησαν οι εκπαιδευτικοί)
Ένα κείμενο για τον Σωτήρη, την Άννα, τον Γκιόργκ. Τους «δράστες» του
σχολικού εκφοβισμού, που στριμωγμένοι στις ίδιες συμπληγάδες, παλεύουν
κι αυτοί για αποδοχή, προσπαθώντας ν’ ανταποκριθούν σε ρόλους που άλλοι
τους επιβάλλουν. Τα παιδιά και τους εφήβους εκείνους, που καθημερινά η
ψυχή τους εμβαπτίζεται στο δηλητήριο της πατριαρχίας, του ρατσισμού και
του σεξισμού, που καθημερινά «εκπαιδεύονται» στην αναπαραγωγή παρωχημένων στερεοτύπων.
Αποδιοπομπαίοι τράγοι κι αυτοί, φορτώνονται στην πλάτη τους
στην πλάτη τους, την αδυναμία ή την ατολμία της κοινωνίας, να απομονώσει
τις σκοταδιστικές φωνές και αντιλήψεις.
Ήδη ακούμε τις συντηρητικές αυτές φωνές να ζητούν περαιτέρω αστυνόμευση
της σχολικής ζωής και αυστηρότερες τιμωρίες των παραβατών μαθητών. Είναι
οι ίδιες φωνές που έχουν μετατρέψει τα σχολεία σε αρένες επιβίωσης και ανταγωνισμού.
Όπως είπαμε, όμως, αυτό είναι ένα κείμενο για τον Βαγγέλη, την Φάτιμα,
τον Γιώργο, την Αφροδίτη, τον Σωτήρη, την Άννα, τον Γκιόργκ… Για όλα τα
παιδιά, τους νέους και τους εφήβους, οι οποίοι και οι οποίες υφίστανται
τη δομική βία του σχολείου και του κόσμου, που οι κυρίαρχες ελίτ έχουν
φτιάξει γι’ αυτούς-ες και πασχίζουν να συντηρήσουν. Γι’ αυτά τα παιδιά οι
Εκπαιδευτικοί της Ριζοσπαστικης Αριστεράς, οι προοδευτικοί πολίτες οφείλουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα να εμβαθύνουμε στις αναγκαίες τομές, για σχολεία
ανοιχτά, πολυπολιτισμικά, πλουραλιστικά, δημοκρατικά, που θα δίνουν
έμφαση στη συνεργασία και όχι τον ανταγωνισμό, στο σεβασμό στη
διαφορετικότητα, στην ανάπτυξη της δημιουργικότητας και της προσωπικότητας των μαθητών.
Θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας, για να καταστρέψουμε τους
κόσμους που χωράνε λίγους μονάχα.
